The Host(Göçebe)

0.3

İçimden kötü birşeyler olacağını tahmin edebiliyordum.Çünkü bu bakışı tanıyordum.Avcı'nın beni ilk gördüğünde ki gibi o nefret dolu bakış.Açıkcası bu bakış beni deli ediyordu.Ona burdan cıkıp gitmesini,ne yaptığımı bilmediğimi söylemek istiyordum.Yatağa biraz daha yaklaştı.Her zaman ki gibi sarı saçları at kuyrugu olarak özenle bağ
lanmıştı.Gözlerindeki nefret açıkcası korkmamı sağlıyordu.
"Sana ne yaptın dedim." sesindeki öfke beni çıldırtıyordu.Ona neden bu kadar öfkeli oldugunu sormak istiyordum.
"Hiçbir fikrim yok"dedi Göçebe.Avcı'nin sanki düsünüyormuş gibi bir hali vardı.
"Beyninde neler oluyor bilmiyorum. Bize haftalardır bir bilgi bile vermiyorsun.Bizi oyalıyorsun.O zavallı insanların nerede olduğuyla ilgili hiç konuşmuyorsun.Cidden şüphelenmeye başlıyorum.Göçebe seni onun bedeninden alıp başka bir insan bedenine aktaracağız.Bu davranışlarından onun hala beyninde yaşadigini seninle konustugunu anlayabiliyorum.Sanirim bu noktada onunla benim basa cikmam gerekiyor.Bunu anlayisla karsilayacagini saniyorum"dedi.Ne kadar da uzun konusmustu.Katlanamiyordum.
Gocebe basini salladi.Avci'nin yuzunde rahatsiz edici bir gulumseme olustu.Baska bir yere bakabilmeyi dilerdim.Avci yanindaki adamlara dondu."Bu islemlerin gerceklesmesi icin butun hazirliklara hemen baslansin.Sabah oldugunda bu isi halledecegiz"dedi
Kapiya dondu o ve digerleri odamdan cikmak uzereyken arkasini donup "Bunun ne olduguyla ilgili arastirma yapacagim"dedi ve gitti.Gitmis olmasina o kadar minnettardim ki.
Gocebe ayaga kalkti ve etrafa bakinmaya basladi.
"Ne yaptik biz böyle ?"
Odanin etrafina yayilmis olan kirilmis parcalara bakti.
Sakin bir adim daha atma,dedim ama o adimi atmisti bile.Ayaklarima kucuk cam parcalarinin battigini hissediyordum.Kaniyordu hemde cok kotu sekilde kaniyordu.Gocebe'nin aklina bir fikir gelmis olacakti ki yataga geri dondu.Kanlar beyaz yataga ve ortulere yayilmaya baslamisti.Yatagimin yanindaki masaya koydugum hastaneden aldigimiz o gri kutulardan birini eline aldi.Daha sonra ayagimiza dogru goturdu.Siseye baski uyguladigi anda ayagimin rahatlamaya basladigini hissetmistim.Sonra Gocebe yataktaki beyaz ortuyu(artik kipkirmizi olan) kaldirdi ve yere firlatti.Avci'nin dedikleri beynime akin etmeye baslamisti.Sabah oldugunda Gocebe benim bedenimden alinip baska bir bedene koyulacakti ve Avci artik benim bedenime hakim olabilecekti hatta
beni yok bile edebilirdi.Bunu istemiyordum.
Bunu yapma Avci'nin bedenime girmesine izin verme,dedim.
Neden bahsettigimi biliyordu.
"Ne yapabilirim Melanie ? Boyle birsey ilk kez basima geliyor.Seni seviyorum ve seninle arkadas bile olabilirdim,olmaya calisiyordum ama ne yapacagimi kestiremiyorum."
Hakliydi.Ne yapabilecegimizi dusunmeye basladim.Ruyamda gordugum yer aklima geldi.Magara.Sicak.Ve hatirladim.Amcam colde yasiyordu bunu nasil akil edememistim.
Gidelim buradan bizi burada tutamazlar,dedim
"Nasil yapacagiz ?Avci'nin adamlarini kapimiza diktiginden eminim.Kapidan cikamazsak nereden cikacagiz?"
Gozlerim pencereye gitti.Ne oldugunu anlamis olacakki
"Hayatta olmaz Melanie"dedi.Hastaneden aldigimiz gri siseler aklima geldi.Kisa bir surede plan yaptim ve anlatmaya basladim.
Simdi ilk once biz asagiya atladigimizda oyalanmalari gerekiyor ki zaman kazanabilelim o yuzden sandalyeyi kapiya acilmasini engelleyecek sekilde koyabiliriz,dedim.Sonra devam ettim.
Hastaneden aldigimiz butun gri seyleri adlari herneyse ceplerine sıkıştır.Onlara dustugumuz an ihtiyacimiz olacak.Buradan uzaklasmak icin araba bulabiliriz bunda sıkıntı yasamayacagimizi dusunuyorum,dedim.
Fikrimi begenmis gibiydi.Gri siseleri pantolona yerlestirmeye basladi.Daha sonra ayaga kalkip cam kiriklarina basmamaya calisarak yurumeye basladi(bunda pek basarili oldugunu soyleyemiyorum).Masanin yanindaki sandalyeyi aldi ve kapiya yurumeye basladi.
Kapinin kulpunun altina yerlestir,dedim.
Dedigim gibi de yapti.Daha sonra odadaki cama dogru yurudu.Camdan bir bacagini cikardiginda "Bu delilik Melanie"dedigini duydum.
Hadi yap sunu buraya kadar gelmisken vazgecemeyiz,dedim ki bu sozlerim onda etkili olmusa benziyordu.Diger bacaginida camdan cikardi ve camin kenarlarinda olan ellerini birakti.Burasinin yuksek oldugununu biliyordum.Yere indigimiz anda olusacak o aciyi da tahmin edebiliyorum.Son birkez asagiya bakti ve gozlerini yumdu.
Asagidaki zemine temas ettigimiz anda aci tahmin ettigim gibi degildi o acidan kat kat daha fazlaydi.Asagiya dustugumuzde yine buyuk bir ses cikardigimizi biliyordum.Aci icinde kivraniyordum ama fazla zamanimiz yoktu bunu cok iyi biliyordum.Nihayet Gocebe elini ceplerimdeki siselere goturdu ve icindeki maddeyi vucudunun heryerine sıkmaya basladi bunu yaptigi anda vucudumdaki rahatlamayi hissetmistim.Ayaga kalkabilecek kadar iyi oldugumda
Hadi gitmemiz gerekiyor,dedim.Sozlerimi bitirmemle yukarida acilmaya calisilan kapinin seslerini duyabiliyordum.Hizlica ayaga kalktik ve kosmaya basladik ana binanin biraz ilerisindeki yolda bir araba gormustum
Önune atla şu arabanin,dedim ve dedigimi yapti.Araba yuksek bir sesle ve siddetli bir sekilde sarsilarak durdu.Hemen surucu koltugunun kapisini actik.İcinde yasli bir adam oturuyordu.
"Arabaya ihtiyacimiz var bayim arabanizi odunc alabilir miyiz ?" diye sordu Gocebe.
Adam hic tereddut etmeden ayaga kalkti.Nazik bir sesle "Tabiki"dedi.Arabaya bindik ve hizla oradan uzaklastik.