KENDİMDEN BİLE...

"Neden beni sevmiyorsun ki?" Diye bağırdı arkamdan. Yüzüne bakıp "Senin yanında çok mutluyum bilmiyorsun ki" dedim. Yanıma yaklaştı gözlerimin içine bakarak "Sevme beni" Dedi. Sanki bir daha nefes alma der gibi. O anki acıyı iliklerime kadar hissettim. Tüm gücümü toplayarak "Nasıl istersen sevmem bundan sonra" dedim. Ölmeyi kabullenmişçesine. Döndüm arkamı ağır ve küçük adımlararla başladım yürümeye. "Git başka kız bul! Benden başka kız dolu etrafın. Benle mutlu olamassın! Mutlu edemem ki ben seni" diye bağırdı arkamdan. O da haklıydı. Onun yanında ne kadar mutlu olduğumu anlayacak değildi. Devam etti bağırmaya "Geçmişime bağlıyım ben. Unutamam hemen her şeyi Onu da unutamadım. Ben senin gibi değilim. Hemen kopamıyorum geçmişimden." Diye ekledi. Benim geçmişimdede geleceğimde de o vardı. Döndüm arkamı. Baktım uzun uzun yüzüne. "Geçmişimden mi kopamıyorum?" Dedim ağlamaklı bir ses tonuyla. Gayet sert bir tonla "Evet" dedi. "Benim geçmişimdede geleceğimdede sen varsın. Evet senden kopamıyorum." Dedim. Gecenin sessizliğine karıştı sessizliğimiz.