Bloody knives

Terug het normale leven

Ik word wakker en rek me uit.
Het is10u 's morgens, ik kijk mijn kamer nog eens goed rond en lach dan. Mijn lichtblauwe muur, mijn witte bed en mijn witte bureau, mijn lichtblauwe teddybeer en mijn zwart nachtlampje. Dat zijn de dingen die me direct opvallen. Ook zie ik mijn talloze turnmedailles tegen de muur hangen. Het is lang geleden dat ik nog zo goed heb geslapen. Geloof me de bedden in de jeugdinstelling waren niet echt comfortabel. Ik stap m'n bed uit en loop naar m'n kast. Ik trek een donkerblauwe jeans aan en een grijze trui met de tekst: keep dreaming. Ik doe mijn lang stijl blond haar in een hoge paardenstaart en doe mijn korte Allstars aan. Daarna ga ik naar beneden en pak de cornlakes. M'n moeder komt erbij zitten. "Ik heb je terug ingeschreven op school, zie dat je er morgen klaar voor bent." Dit zijn de eerste woorden die ze zegt tegen mij na mijn terugkomst. "oke" antwoord ik.
Stilte
"Um ... ik heb het echt niet gedaan.... geloof me aub."
"...Hou erover op Charlotte, ik wil er niet over praten. Ik breng je vandaag naar de kapper je haar komt bijna tot aan je achterste." Ik sta recht en geef m'n mama een knuffel "oke, dat doen we" mama knuffelt me terug en dat doet deugt eindelijk terug een beetje liefde.
Een paar uur later bij de kapper
Ik stap binnen. Direct voel ik de blikken van de woeste mensen achter mijn rug. "Het is om te laten knippen" zegt m'n moeder. "Sorry we hebben geen plaats meer." antwoord de kapster. "O um oke dan komen we wel een andere keer terug, bedankt." Mijn moeder gelooft ze maar ik heb wel gehoord hoe de vrouw tegen de kapster zei dat ik groot crapuul was, dat ik geen hulp verdiende. "Laten we je haar gewoon thuis knippen, ik doe het wel." "Kan jij het dan mama?" "Neen, maar zo moeilijk kan het toch niet zijn."
...
Met gek geknipt haar ga ik naar m'n kamer. Mijn moeder komt binnen en geeft me een cadeautje, daarna verlaat ze mijn kamer. Ik open het. Het is een dagboek. De buitenkant is wit met mooie tekstjes. Ik ben er heel blij mee. Nu kan ik mijn gevoelens ergens in kwijt. Ik open de kaft en er staat iets in geschreven -we zien je graag wat er ook gebeurd. Veel liefs mama en papa-
Direct begin ik erin te schrijven ik schrijf over hoe oneerlijk ik het vind dat ik 2 jaar heb gezeten zonder dat het mijn schuld was, dat iedereen me haat, maar dat ik niets heb gedaan. Dat mijn vader zelfmoord heeft gepleegd door mijn problemen. Dat ik graag terug de relatie met m'n mama wil opbouwen en dat ik bang ben voor morgen.. school.
Hierna leg ik m'n boek weg en val ik in slaap.