Bölüm 3

104 4 0
                                    

Bir sonbahar aksami daha... Annem eskiden ailecek dondurma yemeye gittiğimiz abimin hep dondurmasini düşürüp benimkisini yediğini anlatıyor. Bu olaylari yasayip hatirlayamamak... Aklıma geldi yine. Yüzümde hafif bir tebessüm ile gözlerimi kapadım. Yüzüme vuran rüzgar ile hayaller kurdum. Aklıma geldin yine. Yeniden.

Acaba yarında orada olacak mı ? Gidip bakmaya değer mi ? Şansımı denemek de fayda var . Simdiden onu görmek için sabirsizlaniyorum. Aşk mıydı bu ? Beni yeniden hayata döndürecekti belki...
Belkide onunla anılarım canlanacak. İşte bunu zaman gösterecek. Belkide kendimce umutlaniyordum. Herzaman olduğu gibi...

Yatağıma yattim, gözlerimi kapattım. Bir an hicbirsey düşünmek istemiyordum. Dışardan bi ses duydum. Bu onun sesiydi. Nerede olsa tanırım bu oydu. Yataktan bir hışımla kalktim. Basım döndü. Ellerimi pencerenin yanina koydum. Ellerim titriyordu , gözlerimi yavaşça açtım. Karşımda o vardi. Bilinçli gelmediği belli arkadaşıyla konusyordu. Bu bir tesadüf olamaz. Koskoca şehir. Hayran hayran bakarken arkaya döndü, gözgöze gelmiştik. Parlayan yeşil gözleri huzur doluydu. Kendimi geri çektim. Fakat bu beni görmesine engel olmadı
-Heyy dostum ?!
O bana az önce dostum mu demişti?
- Üzgünüm hoşçakalın.
Bunu demek içimden gelmiyordu ama mecburdum. Bayim sizinle saatlerce gozlerinize bakarak konuşmak isterdim ...

Eğer YaşarsamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin