Eğer Yaşarsam

Bölüm 4

Sabah camima vuran taş sesiyle uyandım. Gözlerim yarı açık ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Kalktım yatagima oturup ayaklarımı sallandirdim. Bir kaç kere daha tekrarladi.
Kalktım ve camdan dışarıya doğru baktım. Bu oydu yüzünde samini bir gülümseme vardı. Cami açıp ;
- Ne istiyorsun? Soruma karşılık sadece güldü. İşte bu onu çok çekici yapıyordu.
- Sadece geçen gün seni parkta gördüm daha sonrada burada karşılaştık. Kader mi bu papatya kokulu güzel kız ?
Ne papatya mi ? Parfüm kullanmiyordum. Nasıl papatya kokuyordum?
- Üzgünüm ama sizi tanımıyorum bayım.
- Ama tanışmak için fırsatta vermiyorsun...
Yüzümde hafif bir tebessümle gozlerine baktım. Hakli miydi ? Ilk adımı o atmıştı. Sacmaliyordum. Onu tanımıyorum. Niyetinin ne olduğunu bilmiyorum.
- Kusura bakmayın ama gelemem.
Yüzündeki o gülümsemenin yerini asık bir surat almıştı.

- Hadi ama yapma böyle seni tanımıyorum.
Onu gördüğümden beri bu ani bekliyordum. Neden geri ceviriyorum ki ? Hayat kısa. Benimkisi sizdende kısa. Ceketimi alıp çıktım.
Elinde bir demet papatya ile beni karşıladı. Bu çok güzeldi. Her genç kızın hayaliydi. Ne kadar romantik ti... Elinden papatyalari alıp kokladim. Dünyanın en güzel kokusuydu bu.
- Üzgünüm tanışmaya firsatimiz olmadı. Ben Mila .

Karnımda mutluluktan uçuşan kelebekleri hissediyorum.
- Bende Rüzgar tanıştığıma memnun oldum adı gibi güzel olan kız...

- Benimle neden tanışmak istedin ?
Allahım bu fazla mi kaba olmuştu !?
- Sadece seni kendime yakın hissettim.

Ne yalan söyleyeyim ki bende seni kendime yakın hissettim sanki yıllar önce birbirimizi kaybetmiş sevgiliydik.
Ellerimi tuttu elleri yumuşacıktı...
Uyandigimdan beri bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum. Bence bu ilk görüşte aşktı.
- Gitmeliyim. Yarın bu saatlerde yine gelirim bana telefon numarani verir misin ?
Gülümsedim. Çok masum bi yüzü vardı. Telefonunu elinden aldım ve kendimi çaldırdım.
- Hoşçakal.
- O halde yarın görüşürüz.
Gözlerden kaybolona kadar arkasından baktım.