𝗔𝗿𝘇𝗮𝗹𝗲𝗮

28😭

"Bir"

"Jo jo ti nuk mund......"- thot Nikolai dhe fillon te hedhi hapa mbrapa dhe ai futet brenda.

"Nikolai"- thot Arzalea qe sapo kishte ardhur aty.

"Biri im"

"Pseeee, pseeee erdhe perseri psee"

"Bir une.."

"Nuk jam biri jot une, babi ime ka vdekur 10 vite me pare"

"Biri im"

"Mos, mos e thuaj me ate"- thot Nikolai te cilit i ishin mbushur syte me lot.

"Me fal"

"Cfare, ti vjen ketu pas 10 vitesh dhe thua vetem me fal. Si pret te te fal une ty. Kur mami ka vuajtur aq shume vetem prej fajit tend. Vetem prej teje se ti shkatrrove familjen tone vetem per nje kurve. Ku eshte ajo tani? Ka ikur apo jo? Ka ikur dhe ti erdhe te ne tani. Si ke fytyre dhe vjen ketu si mundesh? Ti ishe idhulli im. Te doja aq shume por ti ike. Ike dhe me le mua te lenduar, te thyer, te coptuar. Ike dhe fshive gjithe endrrat e mia. Te gjithe endrrat qe kishim enderruar bashk. Do i benim bashk, ne te dy,bab e bir. Bab e bir sa bukur tingellon. Te kesh nje baba. Kushedi sa femije enderrojne te kene nje te tille por nuk e kane. Ja une e kisha por cfare ndodhi, u trathtova nga ai. Nga njeriu qe une desha me shume. Pse erdhe pse? Ne, ne ishim te lumtur. Ishim te lumtur dhe pa ty. U mesuam pa ty. Po ti ja ku je tani perpara meje. Pseeee? Mire per mua nuk mendove por Raisa. As per ate nuk mendove. Ajo ishte ende e vogel. Ajo ishte vetem 6 vjec. Si munde te ikje dhe ta lije ate? Ne ishim te lumtur te katert bashk. Ishim nje familje e mrekullueshme. Ne fakt jemi dhe tani por ti, ti nuk je me ne ate familje. Ti nuk je asgje per ne, asgje. Ti je i vdekur. Babi im ka vdekurrrr."

Ato pika uji te kripura dalin nga syte e Nikolait sado qe ai mundohej mos te dilnin. Nuk donte qe te tregohej i dobet perpara tij. Donte qe ta kuptonte qe ai ia kishte dalur dhe pa te.

Ai rrinte dhe shikonte Nikolain ne sy pa asnje pike ndjenje. Sikur ai te ishte dikush i panjohur per te.

Ndersa Arzalea, ajo po qendronte e ngrire. Nuk po kuptonte asgje. Donte te shkonte tek Nikolai por nuk donte qe te nderhynte mes tyre. Nuk e shikonte dot Nikolain te vuante. Nuk e shikonte dot qe nga ai Nikolai i forte dhe i qeshur ne kete qe po qante dhe qe ishte i lenduar.

"Nikolai,une nuk doja qe te largohesha"

"Si nuk doje te largoheshe? Si? Hee? Pse atehere ike pse?"

"Une..mm une...."

"Nuk ke cfare te thuash apo jo? Normalisht sepse ti doje te largoheshe. Nuk doje te qendroje me ne. Mbase ti nuk na ke dashur kurre ne. Mua, Raisen,mamin."

"Degjo une gjithmone ju kam dashur juve, dhe ju dua akoma. Cdo dite kam menduar per ju. Nuk kam dashur kurre te iu lej. Por isha i detyruar."

"I detyruar?! Pff! Pse? Kishe borxhe, kishe bere vrasje apo te ndiqte mafia. Jetet tona ishin ne rrezik apo jo? Dhe ti per te na shpetuar ne ike"

"Nuk munda te bej asgje. Nuk kisha mundesi te beja asgje."

"Per cfare eshte policia ne kete vend?"

"Nuk mund te shkoja atje"

"Nuk me interson asgje. Ti ike dhe na le ketu. Ike dhe vazhdove jeten tende me ate kurven."

"Bir..."

"Te lutem mos fol me. Nuk dua te degjoj asnje fjale me shume nga ti. Ik nga shtepia ime. TANI"

"Nikolai une te dua ty. Te dua shume"

"Une te urrej. More vesh. TE URREJJJJ"

"Por...."

"Zhduku. Nuk dua te shoh me"

"Mire tani po iki. Por do te vije perseri"- thot ai dhe largohet duke perplasur deren.

"Ahghhhhhhhh"- bertet Nikolai dhe thyen cdo gje qe ishte aty.

"Pse, pse, psee. Une, une u mesova me ate qe nuk ishe prane meje. Pse erdhe prap tani"

Aty prane ishte nje pasqyre dhe Nikolai e thyen ate. Duart iu ben gjithe gjak, shpirti po i digjte, nga brenda ishte i nxehte por trupin e kishte te ftohte. Lotet po i digjnin, zemra i dhimbte, trupi nuk i pergjigjej.

"Nikolai, je mire"- thot Arzalea dhe afrohet tek Nikolai i cili ishte ulur ne toke.

"Pse erdhi ai tani Arzalea pse"

"Shhh"- ajo ulet prane tij dhe e perqafon.

"Te lutem mos qaj"

"Nuk mundem, nuk dua qe ai te futet perseri ne jeten tone sikur nuk ka ndodhur asgje"

"Nikolai, te lutem kam frike se do te ndodhi dicka"- thot Arzalea dhe i leshon lotet qe deri tani ishte munduar ti mbante.

"Picirrukja ime mos qaj"

"Mos qaj as ti te lutem"

"Mire nuk qaj me"- ai i fshin lotet asaj dhe ajo te tijat.

"Eja te mjekojme duart tani"

"Nuk kane gje ato"

"Jo shiko si i ke"

"Nuk kane gje jam mire"

"Joo do ti mjekojme"

"Picirruke"

"Mos fol m, po cohu ti mjekojm"

Ata te dy cohen dhe shkojn tek dhoma e Nikolait. Ajo ia mjekon duart dhe ia lidh me fashe.

"Me fal picirruke qe e prisha kete nate"

"Hej cfare thua, ti nuk bere asgje"

"Nuk duhet te kisha bertitur ashtu, por nuk e kontrollova dot veten"

"Shhh nuk eshte faji jot"

"I imi eshte, nuk duhet ta kisha hapur ate dere. Nuk duhet ta lejoj qe ai te me shkaterroj jeten perseri."- thot Nikolai dhe i mbushwn syte perseri me lot.

"Nikolai"

"Nuk mundem, kam frike se mos ai ben dicka qe ju ve ne rrezik ju te trejave. Nuk me interson vetja ime por ju. Nuk mund te jetoj neqoftese juve ju ndodh dicka. Dua te jetoj i lumtur me ju te treja. Pergjithmon."

"Gjithmone do jem prane teje Nikolai,gjithmone. Nuk do te lej kurre vetem. Por as ti mos me le"

"Kurre"

Ai e perqafon dhe lotet i rreshkasin tek faqet e tij.

"A mund te rrim te perqafuar dhe te ndjej aromen tende se eshte e vetmja gje qe me qeteson"

"Sigurisht"

Ata shtrihen te dy dhe Nikolai e vendos koken tek qafa e Arzaleas.

"Je gjeja me e mire qe ka ndodhur ne jeten time. Mire qe hyre ne jeten time, mire qe u dashurova me ty, mire qe je prane meje"