Not: Bu hikayede cinsiyet yok. Sadece size ne hissettirdiyse onu düşünün.
Onun sıcak ve güven veren kollarında, hayatımda en nefret ettiğim şeyi yaptım. Nefesim kesilinceye kadar ağladım. O an ağlamak o kadar doğru gelmişti ki. Ağlanacak en doğru yer onun kollarıydı. Ona bu yanımı, ağlarken ki çirkin suratımı, göstermek istemesemde o bunu gösterebileceğim en doğru kişiydi.
Ağlamam yavaşlayıncaya kadar bana sıkıca sarıldı. İhtiyacım olan tek şeyin bu olduğunu biliyormuşçasına sarıldı bana. Sonunda ağlamam kesilince başımı kaldırıp gözlerimin içine baktı. O da ağlamış. Neden? Neden ağlamıştı o? Benim yüzümden mi? Hayır! Hayır, ben uğrunda ağlanacak kadar değerli bir varlık değilim. Hiçte olmadım. Hemde onun kadar mükemmel bir varlığın ağlayacağı kadar hiç olmadım.
-Neden ağlıyorsun?
-Sen ağladığın için.
Benim yüzümden ağlamış. Hayır!
-Hayır! !
-Ne?
-Hayır! Benim için ağlayamazsın. Ben buna değmem.
-Derğersin. Bana yaşattığın mutluluk için, bana verdiğin sevgin için değersin. Benim olmayı seçtiğin için değersin.
Tekrar ağlamaya başladım. Bunları o güzel, sıcacık ve dolu gözleriyle o kadar içten söylüyordu ki, akmaya hazır göz yaşlarım dayanamamış ve tekrar süzülmeye başlamıştı.
-Yapma! Bunları duyduktan sonra gülmen gerekiyordu, ağlaman değil.
Gülümsedim. O kadar sıcak bir gülümsemeydi ki benim bile içim ısınmıştı onun gözlerinden kendime bakarken.
-Çok güzelsin. Her şeyinle o kadar güzelsin ki her an yok olucaksın gibi hissediyorum. Hayatıma kattığın her şeyle yok olucaksın sanki.
Gözleri tekrardan doldu. Tanrım, cidden beni bu kadar çok mu seviyor?
-Cidden beni bu kadar çok mu seviyorsun? Kaybetmekten korkacak kadar.
-Evet seviyorum. Sen yaşamak için tek nedenimsin. Senin olmadığın bir hayatı yaşamak istemiyorum. Yaşadığım her anda seninle birlikte olmak istiyorum. Şimdi ki hayatımda da sonra yaşayacağım hayatlarda da seninle birlikte olmak ve mükemmelliğine tekrar tekrar tanık olmak istiyorum.
-Sen cidden körsün.
-Ha?
-Burda mükemmelliğine tanık olunacak beden daha iyi bir şey var.
-Hayır! Hayır, senden daha mükemmel bir şey yok.
-Evet var.
İtiraz etmek için açtığı dudaklarına parmağımı koydum.
-Biz. Biz ve paylaştığımız sevgi. Bu yaşadığımız hayattan bile daha mükemmel.
Y/N:Pekala bu benim paylaştığım ilk yazı. İleride tekrar yazsam bile paylaşırmıyım bilmiyorum ama umarım bu yazdığım hoşunuza gider. Acemi olduğumu göz önüne alarak yorum yapın lütfen olur mu?
