İyi tamam bu sefer cidden gidiyorum~İzuku
+Tamam
Gitti lan sonunda tek istediğim Dabi ile dışarı çıkmaktı.
-Kahvaltımızı yapıp çıkalım
*Kahvaltılarını yapınca çıkarlar.
-Hemen eve mi gideceğiz?
+Eğer istersen dışarda duralım?
-Tamam
+Keşke birde şu U.A. öğrencileri de her bizi gördüğünde karışmasalar.
-Evet keşke
+Biraz gezelim
-Ama ceketinin kapüşonunu kapat.
+Tamam en azından çok da farketmezler bizi hero bozuntuları.
Dabi ağzından anlatım:
Gerçi bende küçükken AllMight'ı geçen bir kahraman olmayı isterdim, ama o yangınla beraber duygularım da kül oldu.
Bir süre dolaştıktan sonra eve geldik.
Heeyyy siz nerdesiniz yaaa~Toga
-Sanane asıl siz iki gündür nerdeydiniz?
Ben sevdiğim çocukları gözetlemeye gittiim~Toga
+Çocukları?
İzuku ve Ochako'yu~Toga
+Knk bence İzuku'yu sal
Ha nedenmiş o? ~Toga
+Bakudeku 4ever oç (XWŞDİSÖFŞSÖDL)
-Ne diyon olm
Yaaa neyse peki~Toga
+Vazgeçtin mi?
Yoo~Toga
-Dabi
+He
-Gel
Peşinden gittim. Odasına gitti ben içeri girdiğim zaman ise kapıyı kapattı.
-Olm Bakudeku ne?
+Katsuki ile İzuku işte
-He anladım
Shi ile anlamsız uzun bir bakışmadan sonra Shi tekrar konuştu.
-Bizimki ne oluyor?
+Ne?
-Hani Bakudeku İzuku ve Katsuki oluyormuş ya
+Hee anladım bizimki de "Shigadabi" olur muhtemelen.
-İnternette görmüştüm bizle ilgili resimler falan vardı ama ben villain olduğumuz için arıyolar vb. benzeri birşey sanıp video sahibini engellemiştim
+Lan sen ne zamandan beri gerçekliğin internet verilerini görüyorsun?
-Lan biz gerçek değil miyiz?
+Yoo
-Nası lan
*Ve o acı gerçeği öğrendiler RĞWROŞSKFPS
Shigaraki'nin ağzından anlatım:
Tüm bu olanlar üzerinden 4 yıl geçti, kötüler birliği dağıldı hayatta kalan üyeler kendi birliklerini kurdu, Deku denen herif 1 numaralı kahraman oldu. Suç oranları yeniden %4 oranına kadar düştü. En kötüsüde sevdiğimi kaybettim. Evet o artık yok adını söylemeye bile cesaret edemediğim mavi gözlerine baktıkça yandığım, tenine değdikçe kalbimi ısıtan o kişi yok. Bu olanlar sonrasında çok denedim bende ölmeyi. Başaramadım, gerçi neyi başardım ki bunu başaracağım? Sevdiğimi koruyamadım, amacım üzerinde bana yardımcı olan yoldaşlarıma olan bağlılığımı koruyamadım,All For One için düzgün bir varis olamadım. Nefret ediyorum kendimden etmeliyim de. Eğer daha iyi liderlik edebilseydim o gün yaptığım hata Toga ve "O" nun canına mâl olmazdı. 3 yıldır ismini bir kere bile ağzıma almadım daha doğrusu alamadım. Daha kendime karşı cesaretim yokken onları nasıl korumayı düşünüyordum. Başta onları sadece amacıma ulaşmak için birer basamak olarak görmüştüm yani sadece kullanmak istemiştim ama fikrim değişmişti onlar benim amacım için araç değil, benimle birlikte aynı amaca yürüyen dostlarımdı.
Keşke daha erken farkına varabilseydim. Günlerim de hep keşkeler ile geçiyor. Son pişmanlık kime yarar, kendimi hırpalayıp durmaktan başka. Bende istemezdim hikayemiz kötü bitsin. Gerçi kim isterdi ki? Bizim için kötü biten hikayemiz, kahramanlar adına temiz mutlu bir başlangıçtı. Eminim bu olanları bir kahraman anlatıyor olsaydı kimse düşünmezdi ki kötü sonlanan şeyler de var çünkü onlar için bizim kayıplarımız bir zafer. Aslına bakarsanız biz de öyle düşünüyorduk kahramanların hayatını kaybetmesi bizim zaferimize atılan adımlardı. Fakat kendi yoldaşlarımı kaybettikçe anladım her yok olan hayat demek geri de kalanlar demek. Hayatını görevlerine adayan kahramanların ailelerini hiç düşünmemiştim neler hissetmişlerdi? Düşünsem de anlayamazdım ama bu olanlar bana bu hisleri öğretmedi, yaşattı. Hayatıma son versem onunla bir kez daha görüşebilir miydim? Tabi eğer sen bunu okuyorsan hayatıma son verebilecek cesaretim bile yoktur. Ama belki o cesareti bulurum diye onunla birlikte tuttuğumuz ortak deftere yazıyorum herşeyi. Sonuç olarak son pişmanlık kimseyi geri getirmeyecek. Küllerinden doğan anılarımız geldiği yere döndü desene sen bu işe. İkinci defa kül oldu herşey.
