A Beautiful Disaster: A story of Forever

Beautiful Disaster 2

Pagkahiga ko. Biglang nalaglag yung Family picture namin na lalong mas nag paiyak sakin.

Hindi ko kakayanin pag nag hiwalay sila mama at papa.

Umiyak lang ako ng umiyak.

Hindi ko alam gagawin ko.

*ting*

Nagulat ako biglang tumunog phone ko.

From: Aning kong Bff

-Sayang Iphone6 mo kung di ka mag tetext aning. Lalabas ba tayo o hindi. Nag aaya yung dalawa chakabels sa Midnight block. Gora ba tayo?-

To: Aning kong bff

-Fam prob aning. I think i can't today.-

*ting*

From: Aning kong bff

-you know im here lang if you need a helping hand. Loveyou aning.-

To: Aning kong Bff

-yeah, i know you'll never leave when i need you. Loveyou too aning.-

I waited for her reply pero wala na akong narecieve na text nya. Nag taklob nalang ako ng kumot hanggang sa bumigat na ang talukap ko.

Nakatulog na pala ako.

Nagising ako nung nakarinig ako ng sigawan galing sa baba.

Urgh! Are they fighting again?

Tinignan ko ung oras 4 pm

Lumabas ako ng kwarto ko and saw my dad leaving with his things.

And again my tears starts to fall.

"I can't Agnes. Hindi ko na kayang tumira sa pamamahay na to. Puro nalang away, wala ng pagmamahalan." Aalis na sana si papa ng makita ako nass hagdan.

"P-papa. No! Youre not leaving please. Your not gonna leave this house." Bumaba ako pleading to my papa not to leave this house. Pero wala syang narinig.

He kissed my forehead at lumabas na ng bahay.

Umiiyak pa din ako. Hanggang sa nakaramdam ako ng Paninikip ng Dibdib ko.

No, not again please not now.

Nahirapan akong huminga.

Hindi ako napansin ni papa at mama dahil nag sisigawan sila.

Tumakbo ako hanggang kalsada dahil nag aabang na yung kotse ni papa sa labas.

Pinabayaan ko yung sakit na nararamdan ko.

"P-papa! N-no please. W-wag kang umalis. Kahit p-para sakin l-lang." Pinipilit kong magsalita.

Nawawalan na ako ng hangin.

"Anak hindi ko na kayang tumira- anaaaak!"

*BlackOut*