bir kaç dakika sonra chan hyung gelmişti ve arbada ön koltukta bir kişi vardı arabaya bindikten sonra chan hyung'a çaktırmadan o kişi kim siye sordum o ise çaktırmadan 'süpriz' diye cevap verdi ben çok meraklanmıştım ama beklemem gerekiyodu
gideceğimiz yere varmıştık chan hyung bizi bir lunaparka götürmüştü lunaparka girmeden önce beni o kişi ile tanıştırmak istedi
chan: changbin bu hyunjin, hyunjin bu sevgilim changbin
changbin: memnun oldum hyunjin
hyunjin: a-
chan hyung caktirmadan beni cimcikledi bende kendime gelmiştim
hyunjin: memnun oldum changbin
chan: tanıştığınıza gore lunaparka girebiliriz
bi anda telefonum çaldı arayan annemdi
hyunjin: siz gidin ben geleceğim arkanızdan
changbin: tamam hyunjin
annemin aramasına cevap verdim
hyunjin: efendim anne ne oldu?
hyunjinin annesi: oğlum merak ettim seni arıyayım bakayım nasilsin dedim
hyunjin: iyi yaptın annecim ama şuan arkadaşlarımla dışarıdayız seni ararim ben eve gittiğimde
hyunjinin annesi: tamam oğlum iyi eglenceler arkadaşlarınla
hyunjin: teşekkürler anne görüşürüz
hyunjinin annesi: görüşürüz oğlum
aramayı kapattıktan sonra chan hyunglarin yanina gittim çoktan biletleri almislardi
çok fazla korku oyunu vardı buda beni heycanlandırmıştı ama changbin hyung korkmuş gibiydi bakislarindan anlamıştım çaktırmadan yanlışlıkla kikirdadim neyse ki farketmemislerdi
ilk önce korku evine girdik önümüze her birşey çıktığında changbin hyung " anani sikeyim" diyip bağırıyordu ben ve chan hyung ise gulmemeye çalışıyorduk ama tutamayıp kahkaha atıyorduk changbin hyungda sinirleniyordu
baya bir oyunlar oynamıştık ve her seferinde changbin hyung korkuyordu ben ve changbin hyung ise her seferinde kahkahalardan boguluyorduk
ama mutlu değildim sadece mutlu davranmaya çalıştım ve chan hyung bunun farkındaydı ama bisey dememişti
felixi unutamıyordum asla yapamıyordum o benim aşık oldugum çocuktu onu unutmak imkansız gibiydi
lunapark kapanmak üzereydi bizde kalan biletleri kasaya bırakıp arabaya doğru yönelmiştik ve arabaya binmiştik sonra ise eve gitmiştik chan hyung ilk beni sonrada changbin hyungu evine bırakmıştı
ben eve gelir gelmez gözyaşlarıma boğuldum felix olmadan asla mutlu olamazdım her seferinde felixi düşünüyordum felix benim herşeyim diyebileceğim birisiydi
