STORY OF SONG:(HERE'S YOUR PERFECT)

CHAPTER ONE

Franco’s life,

Nag lalakad habang nakikinig ng music sa cellphone papasok sa school para makakuha ng magandang grado working student ako dahil hindi naman kami masyado mayaman kaya kailangan kong tumulong sa magulang ko bata pa lang ako  madiskarte na ako nag titinda ng kahit ano para mag karoon ng pera pang kain namin nina mama nakatira lang kami sa maliit na bahay umuupa lang kami si mama ang trabaho nya nag titinda lang sya ng isda sa palengke para matustusan ang pag aaral naming mga mag kakapatid.
Proud ako sa mama ko dahil kahit mag isa sya na tumataguyod sa amin kahit pagod na sya kakalako ng isda minsan nga nagkakasakit na sya para lang makakain kaming pag kakakapatid at maka graduate.

Lahat ginagawa nya para lang sa amin mga anak nya kaya kaming mga anak nya gagawin namin lahat para masuklian ang ginawa nya sa amin nag aaral habang nag tratrabaho yan ang gawa naming tatlo si kuya nasa Manila nag aaral ng kolehiyo at nag tratrabaho sa isang Restaurant para matustusan ang kaniyang pag aaral minsan umuuwi sya ng bahay para makasama kami at ibigay kay mama ang perang napaghirapan nya sa trabaho nya 100 pesos ang kinukuha ni kuya Jem sa sweldo nga para ipunin at ipang bayad sa tuition fee nya sa school na pinapasukan nya sa MANILA, sa aking pag kakaalam sa UNIVERSITY OF THE PHILIPPINES DILIMAN sya nag aaral meron syang schoolarship na nakuha sa dati nyang paaralan dito sa PALAWAN, alam nyo matalino kaming mag kakapatid ako yung bunso kaya nasa akin ang mama dahil si ate nag aaral din sa Manila parehas sila ng school ni kuya at ako ang tumutulong kay mama sa pag titinda ng isda sa palengke tuwing sabado at linggo tapos Monday hanggang Friday nag titinda naman ako ng puto bongbong sa mga kamag aral ko nagawa si mama ng kakanin para maibenta ko sa school hindi ako nahihiya na mag tinda dahil ang sabi ni mama sa akin maranggal na trabaho naman ang ginagawa ko at kailangan kumayod para sa ikabubuti ng buhay ko ang swerte ko nun dahil bata pa ako madiskarte na ako kaya ko ng mamuhay di tulad ng ibang tao hindi ako tinuruan ng mama ko na maging basaguliro kaya wala akong nag kaaway nung elementary ako maraming nag kajagusto sakin dahil sa murang edad ko alam kona ang maging bussiness man kaya nung  nag graduate ako ng Collage yun ang kinuha ko para madagdagan ang kaalaman ko sa pag bebenta or makagawa ng malaking Company sa Hinaharap.

Every Christmas and New Year na uwi sina ate at kuya kasama ang kanila mga kasintahan para icelebrate namin magkakasama yan lang naman ang gusto ng aming ina.

Nung 62th birthday ni Mama umuwi si ate at kuya ngayon asawa at anak na ang kanilang kasama ako inaalagaan ko lang si mama at nag titinda dahil may sakit si mama pero hindi niya sinabi sa aking mga kapatid para ang mga ito ay hindi na masyado mag alala sa kalagayan nya pinilit kong mag ipon ng pera para sa aking ina kaso kulang pa talaga nag trabaho ako pero hindi ako huminto sa pag aaral dahil alam kong hindi papayag ang mama ko at mga kapatid ko kaya aral sa umaga kayod sa gabi yan ang aking ginagawa palagi para maipon ang pang pagamot sa aking inang may sakit.

Friday, May 13, 2004: 11:30 p.m ng gabi nawalan ng hininga ang aking ina sa kaniyang mahimbing na pagtulog hindi ko alam ang aking gagawin kaya tumawag ako kina ate at kuya para malaman nila na wala na ang aming ina umiiyak ako ng umiiyak sa harap ng himlayan ni ina gabi dumating ang aking mga kapatid kasama ang dalawa kong pamangkin umiiyak pag lapit ko sa kanila isa lang ang sinabi ko kuya at ate sorry po kasi hindi ko na bantayan ng maayus si ina kasalanan ko kung bakit sya nawala sorry po talaga patawarin nyo po ako siguro kung hindi ako umalis hindi pa sana patay si ina patawarin nyo po ako.

Franco hindi mo kasalanan ang nangyari kay ina wag mong sisihin ang sarili mo dahil lang kasama mo sya ng sya ay namatay inalagaan mo ang ina natin kaya bunso “thankyou kasi kahit nag aaral ka patuloy mo pa rin na inaalagaan si ina kahit pagod kana hindi mo parin na kakalimutan na patawanin sya kaya bunso proud sayo si kuya at ate mo”. Diba Kyla.
Oo tama si kuya bunso wala kang kasanan sa nangyari kay ina kaya wag mona sisihin ang iyong sarili sa pag kawala nya.

“Few years later”

Ilang taon na ang nakalipas naka Graduate na ako ng kolehiyo sa tulong ng aking mga kapatid at ngayon nag tratrabaho ako sa isang Company dito sa Manila at inaantay ko na lang ang passport ko para mailibat ako sa Mexico dun ako mag tratrabaho ng ilang taon para sa aking sarili at sa pangako ko sa aking ina nung sya ay nabubuhay pa kay ina ako natuto na maging madiskarte sa buhay kaya ngayon na nag tratrabaho na ako ginagamit ko ang aking pagiging madiskarte para sa aking sarili at sa magiging future life ko.

Ngayon andito pa ako sa Manila para trabahuhin ang ibang ko pang trabaho para makaalis na ako at makapunta sa Mexico ang bahay at lupa ay tinitirahan ni ate at ng kanyang pamilya pumayag ako sa gusto nila kahit na ako ang nag alaga kay ina okay lang sa akin dahil kapatid ko sya at aalis naman din ako sa bahay na iyon para pumunta ng Mexico pero hindi naman nya pinag kakait na mag sama sama kami dun dahil malaki ang lupa na tinatayuan ng bahay namin akala namin nakasangla ito sa bangko dahil nung namatay si ama ay isinangla ni ina ang bahay at lupa para pang bayad sa lahat ng gastusin pero kaya pala sya nag tratrabaho dahil binabayaran nya ang bahay at lupa na ito dahil na ngako si ina kay ama na hindi nya papabayaan ang lupa at bahay na pinag hirapan nila hindi kami mayaman pero hindi rin kami mahirap, may kaya ang aming pamilya marami kaming utang na binayaran noong si ama ay kumabilang buhay na naiiwan sa amin ang utang na binabayaran nya, hindi kami galit sa aming magulang dahil inalagaan at pinalaki kami ng tama ng aming magulang.

Sa bawat araw na dumating naaalala ko parin si ina yung iyak nya at namimiss ko din yung malakas ng tawa sa tuwing nag jojoke kaming mga anak nya ang saya namin dahil sila ang naging magulang namin ipinakita nila ang tunay na pag mamahal ng magulang kahit na mahirap hindi sumuko para sa mga anak sa kanila ako natuto mag banat ng buto sa kanila ako natuto tumayo sa mga sarili kong paa at lahat ng kinikita ko sa sarili kong pawis hindi nila kinukuha kahit alam nila na may pera ako pang bayad ng schoolworks ko pinibigyan parin nila ako. Ayaw nila na gagastusin ko ang kinikita ko sa mga bagay na hindi mahalaga kaya natuto akong mag ipon para sa future ko at idinadagdag ang ibinibigay nila sa akin.

Grade 5 palang ako tumulong na ako sa pag titinda ng isda at kakanin na ginagawa at hinihuli ng ina ko para ipang gastos sa bahay  namin kasi noon binibili pa lang ni ama at ina ang lupa’t bahay sa may ari kaya iniipon nila para pag laki naman dun kami mag titipon sa mahahalagang araw ng buhay namin hindi ko lubos maisip na lahat ng pag hihirap ay tatanggapin nila para lang sa aming mga anak nila kaya laking pasasalamat namin dahil sila ang naging magulang namin.