BÖLÜM 1

582 23 20
                                    

19 Eylül 1997 Cuma gecesi 00:59

"Robert kalkmalısın, hemde hemen" şaşgın bakışlarla beni süzdü. Karnımı gösterince doğum vaktimin geldiğini anladı ve hemen 911'i aradı. Hastaneye girdiğimizde burnumu acı ve boğuk bir ilaç kokusu tırmaladı. Nedense kapıdan girince içimde hem mutluluk hemde tarif edemediğim korku vardı. Acılar içinde alnımın terini silerken, bana uzaktan bakan iki çift göze odaklanmamaya çalıştım. En başından beri bu hamileliğimin sonlanması için elinden geleni yapmış fakat benim kararlılığımı görünce pes etmişti. Sonunda benim yanımda doğumhane'nin önünde beni bekliyordu. Sonunda beni içeri alabildiler. Acımın bir an önce sona erip, karnımdaki o küçük şeyi kucağıma almak için sabırsızlanıyordum. Beni sedyeye yatırdıklarında başımın üzerinde bir göle hissettim. Başımı kaldırdığımda onun Robert olduğunu gördüm. Evet başından beri bu hamileliğimi sonlandırmak istesede yinede birbirimizi çok seviyorduk. Elimi tutup "Bu güzel anı beraber yaşamalıyız" dediğini duyduktan sonra narkozun etkisiyle kendimden geçtim. Gözlerimi acıdan zar zor açtım. Başımdaki hemşire bana gülümseyip "Geçmiş olsun bayan margaret" dedi. Bende zar zor gülümseyip "Bebeğim" diye bildim sadece ve içeriye yakışıklı bir adam girdi. Yüzünü dönünce onun Robert olduğunu gördüm. Kucağında küçük bebeğimizi tutuyordu. "Bu mucize denebilecek kadar tatlı olan bebeğimizi görmelisin" dedi ve bebeğimizi kucağıma verdi. Gerçekten tatlıydı hatta daha fazlasıydı. "Kızımız" diye fısıldadı kucağıma verirken. "Adını sen koy" dedi. "Sadece jade olsun" dedim. Masum ve tatlı. Boynundaki karaltıyı merak edip baktığımda siyah bir şeyin parladığını gördüm. "Bu kolye de neyin nesi" dedim. Robert bilmiyormuşçasına kafasını salladı. Kolyeye baktığımda vücudum büyük bir acı ile titredi. Nereden bilebilirdim bunun onu son görüşüm ve son öpüşüm olduğunu. Hatta adının ilk ve son kez dudaklarımdan döküldüğünü. İçimi büyük bir acı kapladı. Gözümü kapatmak ve ondan ayrılmak istemiyordum. Ölümümün böyle olacağını hiç tahmin etmemiştim. "Seni babana emanet ediyorum Jade Grayson" bile diyemedim.

İDEALARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin