Love Me Back (Badboy Series#1)

Chapter•1•

Chika:So here the things...may pagbabago when comes sa pagsusulat ko I mean typing at Isasabay ko narin ang story nato sa HIMB:)

Sa bagong panimula
May lalakeng makikilala
Siya nga ba ang tinakda?
Oh siya ang gugulo sa eksena?
~bee_buddy~

AISHY'S POV.

I gasped for the air while tears forming in my eyes.

That dream again! That dream that I want to forget for keep chasing me. Ang ala-alang gusto ko ng mawala.

Why I can't smile just this time? Why I facing this problem right now?.

I composed myself and get ready because today is my first day of being teenage college.

Niligpit ko na ang higaang kong karton at ang isa kong unan bago ko ito ilagay sa isang tabi.

Hindi ako pwedeng mahuli sa paggising and I'm sure auntie will punished me.

Matapos magluto ay lalabhan ko pa muna ang damit ni aunti bago ako makaligo.

"Anong ulam?" tanong sakin ni auntie Jessa na kakagising lang.

"Adobo po au---"

"Hindi bat sinabi kong wag moko tatawaging auntie! Punyemas ka talagang bata ka! Mamaya kung ano pang sabihin ng mga amiga ko na may pamangkin akong anak ng rapist"

"S-sorry po" naiiyak na saad ko.

"Tigilan moko sa kakaiyak mo at lumayas ka na nga dito sa pamamahay ko. Palamunin kalang dito!" aniya at mariing niyang sinabunutan ako.

"T-tama na po" pagsusumamo ko.

"Titigilam lang kita kapag nakabayad kana sa utang mo saking hampaslupa ka! Tutal mag-aaral ka naman sa mamahaling university at kung sweswertehin ka nga naman at scholar ka pa. Bat kaya hindi ka mang akit ng mga lalake duon at huthutan mo ng may mabigay ka namang saking datong" aniya.

"Gayahin mo ang nanay mo na manlandi"

"Hindi po ganun si mama" pagtatanggol ko.

"Ipapaintindi ko ulit sayo" aniya habang tinuturo ang noo ko.

I was just standing there while accepting every word she saying to me. Wala akong magagawa dahil hindi ko kayang lumaban. I'm useless and weak.

"Kundi dahil sayo edi sana buhay pa ang nanay mo at hindi sana ako nagpapalamon sayo naiintindihan mo"

"O-opo"

"Hanggat nasa pudar kita hindi ka makakaligtas sa kamay ko. Makakaligtas kalang kung magpapakasal ka kay Mr. Wang" aniya.

Si Mr. Wang ang isang matandang mayamang negoshanteng kalaro ni auntie sa casino. I'm not ready to married at kilala si Mr. Wang bilang manyakis at babaero na minsan ko narin nakaharap nung 16 old years palang ako.

He keep pushing himself to me at panay ang paghawak sa bewang ko kaya lumalayo ako pero dahil sa sama ng tingin sakin ni auntie ay wala akong magawa kindi pilit na sikmurain ang panghihipo sakin ni Mr. Wang dahil natatakot ako sa posibilad na masaktan ako ulit.

"Maawa po kayo sakin. Ayoko po magpakasal kay Mr. Wang" pagmamakaawa ko na halos lumuhod pako.

"Walang magagawa ang pag-iyak mo sakin. Pumasok ka na at gusto sa pagbalik mo ay may pera kang ibibigay sakin" mariing aniya at alam ko na ang maaaring gawin niya sakin kapag hindi ako nakapagbigay sakanya ng pera...he used Mr. Wang again at ibibigay niya ako sakanya.

"Opo opo" natatakot na saad ko.

Umalis na si aunti habang naiwan akong umiiyak sa maliit kong kwarto. Walang araw na hindi ako umiiyak at nagsisi na bakit nabuhay pako.