Beautiful Bitch || Larry Stylinson.

25. BÖLÜM

Eveet, Finale doğru adım adım gidiyoruz.

Başta açıklamayı yapmıştım ama tekrardan uyarıyorum, kitabın ilk bölümleri @okurdayazar5 girip okuyabilirsiniz.

İyi okumalar!

----------------------

Harry'nin ağzından

Notları kontrol ettim, dizüstü bilgisayarımı ve projeksiyon sistemini birkaç kez kontrol ettim ve konferans odasına doğru gelmekte olan son birkaç kişiyi bekledim. içeridekiler kendilerine su koyarlarken buz tıkırtıları geliyordu. Meslektaşlarım birbirleriyle kısık seste konuşuyor, arada sırada sessizliğin içinde daha yüksek sesli gülüşmeler kopuyordu.

Meslektaşlar. Kendimi hiç bu kadar yalnız kalmış hissetmemiştim. Bay Julian, beni desteklemek için sunuma gelme zahmetine bile girmemişti. Büyük sürpriz.

Bu oda, on yedi blok ötede bir binadaki başka bir toplantı odasına çok benziyordu. Sabah erken saatte Tomlinson Medya kulesinin önünde durmuş, beni olduğum kişi yaptıkları için içerideki herkese sessizce teşekkür etmiştim. Ve sonra blokları sayarak yürümüş ve Louis'in, sabırla kol düğmelerine dokunarak ve dingin dış hatlarımdan içeri sızan bakışlarıyla bugün benimle birlikte o odada olmayacağını bilmekten dolayı içimi burkan acıyı duymazdan gelmeye çalışmıştım.

Projemi özlemiştim. iş arkadaşlarımı özlemiştim. Louis'in acımasız, zorlayıcı standartlarını özlemiştim. Fakat en çok, benimle birlikte dönüştüğü adamı özlemiştim.

Bir asistan kapıyı çaldı ve kafasını içeri uzatarak benimle göz göze geldi. Bay Cheng'e "Harry'nin ilk olarak imzalaması gereken birkaç form var. Hemen geri döneriz," dedi.

Hiç soru sormadan onu kapının dışına doğru takip ettim, titreyen ellerimin ve gerginliğimin kaybolmasını diliyordum. Bunu yapabilirsin Harry. Yerel bir hayvan maması şirketi için beş aşamalı alelade bir pazarlama kampanyasını detaylandıran yirmi basit slayt. Çantada keklik. Yalnızca bunun üstesinden gelmek ve sonra Chicago'dan kaçıp gitmek, yüzlerce kilometre uzakta başka bir yerde hayata yeniden başlamak istiyordum. Buraya taşındığımdan beri ilk defa Chicago bana tamamen yabancı geliyordu. Buna rağmen yine de ayrılma fikrinin doğru karar olduğunu hissetmeyi bekliyordum.

Asistanın odasında durmak yerine koridorda yürümeye devam edip başka bir konferans odasına geldik. Asistan kapıyı açtı ve önden girmem için bana işaret etti.

Fakat ben içeri girdiğimde peşimden gelmeyip arkamdan kapıyı kapattı ve beni orada yalnız bıraktı.

Ya da yalnız bırakmadı.

Beni Louis'le baş başa bıraktı. Midemin buharlaştığını ve göğsümün o boşluğa battığını hissettim. odanın uzak köşesinde pencerelerden oluşan duvarın önünde duruyordu. Mavi bir takım elbise giymiş ve ona Noel'de aldığım koyu mavi kravatı takmıştı, elinde kalın bir dosya tutuyordu. Gözleri karanlıktı ve ifadesi okunmuyordu.

"Merhaba." Sesi kesik kesik çıkmıştı.

Yutkundum, duvara doğru bakarak duygularımı gizleyebilmek için dua ettim. Louis'den ayrı kalmak cehennem gibi gelmişti.

Sayamayacağım kadar gün, Ryan Medyaya geri dönmenin ya da yeni odama Subay ve Centilmen filmi tarzında adım atışını görmenin veya baştan çıkarıcı ve uzun parmağında bir La Perla çantası sallanarak çıkagelmesinin hayalini kurmuştum.

Fakat onu burada görmeyi beklemiyordum ve onu çok uzun süre görmediğimden dolayı, o kesik kesik söylediği üç hece bile beni mahvetmişti. Sesini, alaycı tavrını, dudaklarını ve ellerini özlemiştim.