Schism

1:Meet the Prince

Meet the Prince

Naglalakad ako ngayon papasok sa gate ng paaralang Apolinario Risen Academy. Nakaukit sa sementado nitong pader ang logo na kung saan hugis shield, napapaloob ang papasikat na araw at ang silhouette ng isang lalaking nakacoat.

Sa bakal naman nitong gate  makikita ang ARA at ang ibigsabihin nito sa ibaba ng mga letra.

Malaki ang ARA pero pangalawa lamang ito sa pinakamalaki sa bansa. Nangunguna ang Mcdrix University. Hindi pula ang uniporme nila dahil ito'y Royal Blue,malayong-malayo sa McDonalds. Nagtataka ba kayo kung bakit di kami dun pumasok?Simply because bawal kami dun.

Habang naglalakad ng medyo normal lang naman. Hindi ko kailangang magmadali kase maaga ako nagising,as the result maaga pa ako makakapasok. It's still 6:30, thirty minutes pa mag-uumpisa ang klase. I don't have to worry sa project namin kasi for sure hindi naman kami kulelat ,though hindi din namin masisigurong kami ang magsstand-out,e alam naming kahit second to the last ay secured ang spot namin Bwahahha.

Marami akong nakakasalubong na kakilala and included sa circle of friends ko. They're being friendly saakin kasi kapatid ako ni alam nyo na. Kahit medyo naiirita ako sa mga girls na nagpapatulong saaking mapalapit kay kuya ay still I'm grateful kasi wala akong kaaway. I hate it when I'm in trouble. Ayoko yung mga situation na umaabot sa ipapatawag sila mama at papa sa disciplinary office. Nahihiya ako,baka isipin nila di nila ako naturuan ng mabuti,which is definitely wrong.

Minsan ganiyan ang mindset ng magulang natin. If may nagagawa tayong mali,they will think that what they did is not enough,they will think it's their fault.

Pero nasa sating mga anak ang mali. It depends on our action and not on their side. Depende saatin kung isasabuhay natin yung mga itinuro nilang tama.

Anyways 6:40 na at parami na ng parami ang mga estudyante sa school ground pati na rin sa mga railings sa bawat floor. Bagay na bagay sa uniporme namin ang kulay ng mga buildings.

Our uniforms are beautiful in its own way,second to the most formal school uniform sa Pilipinas. Having a lining colored in black,our top is nearly perfect coz of it's color which is gray. May logo na nagrerepresent ng kung anong grade namin sa bandang dibdib. Both of the boy's and girl's uniform has their pocket sa may chest part, usually sa ibang mga school it's only for the boys but here in our school we,girls,also have it.

Ang iba sakanila hindi pa sinusuot ang kanilang mga coat,which are abot tuhod na namin. Bilib talaga ako sa private fashion designer ng ARA. We're not wearing a skirt,instead slacks ang required every school days. Pwede kang mag-civillian pag may school events,dun lang sa mga time na yun pinapayagan.

Well,as expected sa ranked as second sa most prestigious school in the Philippines.

"Woi!"Kairo approaches me while waving his hands up high. He's not wearing his coat yet. Walking towards me is Kairo with his gray long sleeves top,black slacks,at nakasampay nang maayos sa kanang kamay niya yung black coat  embroided with our School Logo,sa may chest part rin.

"Nakita mo yung dalawa?Nauna na daw sila sabi ni Jackson pero wala sa room."Agad naman itong umakbay habang nagchachat sa phone.

"Hindi,kakarating ko lang din."Inililibot ko sa paligid ang paningin nang mamataan ang dalawa pang kasama. Gotcha! They're now sitting under the Acacia Tree malapit sa Cafeteria. Instead of eating na madalas nilang gawin,what?totoo ba tong nakikita ko?

"Oyyy Kai."mahina Kong kinalabit Ang katabi na nananatili paring nakaakbay saakin. I pointed the direction of the two men busy doing their 'miraculous' hmm...ewan ano bang matatawag dito? Bwahahha di sila gumagawa ng milagro ah.