" အခ်စ္ေရး အခ်စ္ရာ "
အခန္း-(23)
ကတၱရာလမ္းကေန ဖဲ့ဆင္းလိုက္ေတာ့ ေျမနီ
ခင္းထားေသာ ေတာလမ္းေလးတစ္ခုကို ေရာက္
သြား၏။
ပိုပို ကားလမ္းအတိုင္းေတာ့ သြားဖူးေပမယ့္
ဒီဘက္ေတြသိပ္မေရာက္ဖူးတာမို႔ ခုမွပင္ ဒီလမ္း
႐ွိမွန္း သိရေတာ့၏။
လမ္းေလးက အနည္းငယ္က်ဥ္းကာ ဘယ္ဘက္
တစ္ေလွ်ာက္လုံး ဆည္ကလႊတ္ထားေသာ ေရ
ေျမာင္း႐ွည္ႀကီး႐ွိၿပီး ေရေျမာင္းရဲ႕ဟိုဘက္ေတြ
မွာေတာ့ ေႏြစပါးခင္းေတြက စိမ္းစိုေနသည္။
ဒီလမ္းေလးက ေႏြရာသီမို႔သာ လမ္းေကာင္း
တာျဖစ္ကာ မိုးတြင္းေတြမွာေတာ့ ႐ြံ႕ထူမွာ
အေသအခ်ာ..။
ေတာလမ္းလဲျဖစ္သလို သိပ္သြားၾကပုံမ႐ွိတာ
ေၾကာင့္ ေလတျဖဴ းျဖဴ းႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေန၏။
ေ႐ွ႕ခပ္ေဝးေဝးမွာေတာ့ ရထားသံလမ္းေတြ
လွမ္းျမင္ေနရၿပီး ခုခ်ိန္က ရထားလာတဲ့အခ်ိန္
မဟုတ္လို႔ လူသူကင္း႐ွင္းေနသည္။
သူရိန္က ဆိုင္ကယ္ကို လမ္း၏ညာဘက္
ကုကၠိဳပင္ဝဲဝဲႀကီးေအာက္မွာ ထိုးရပ္လိုက္၏။
" အေမ့...''
ပိုပို ဆိုင္ကယ္ရပ္ရပ္ခ်င္း ကပ်ာကယာ ဆင္း
လိုက္မိတာမို႔ ေျခမ်က္စိနားက မ်က္ကနဲျဖစ္သြား
၏။
နာက်င္မႈေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလး႐ႈံ႕မဲ့သြားေတာ့
သူရိန္က အနားေရာက္လာသည္။
" ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..."
အကိုေလးအေမးေၾကာင့္ ပိုပို မ်က္ႏွာကိုျပင္ၿပီး
ေခါင္းခါျပလိုက္၏။
" ဘာမျဖစ္ပါဘူး...အကိုေလးဆိုင္ကယ္ႀကီးက
ျမင့္ေတာ့ ဆင္းရတာ သိပ္အဆင္မေျပဘူး
ျဖစ္သြားတာ..."
ပိုပို ျပန္ေျဖရင္း အကိုေလးမ်က္ႏွာကို အကဲ
ခတ္ၾကည့္လိုက္မိ၏။
ခုနက ပိုပို႔ကိုစိုးရိမ္သြားသည့္စိတ္ႏွင့္ အကိုေလး
မ်က္ႏွာက အေစာပိုင္းကေလာက္ မတင္းမာ
ေတာ့..။
ဒါေပမယ့္ မႈန္တည္ေနဆဲပဲျဖစ္ကာ ကုကၠိဳပင္
ေအာက္ကိုေလွ်ာက္သြားၿပီး ပိုပို႔ဘက္ကို ေက်ာ
ခိုင္းရပ္ေန၏။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအာင့္သြားသည့္ေျခေထာက္ကို
ပဲ ေက်းဇူးတင္မိသည္။
ခဏၾကာေတာ့ နာက်င္မႈမ႐ွိေတာ့တာမို႔ ပိုပို
အကိုေလး႐ွိရာ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။
YOU ARE READING
''အချစ်ရေး..အချစ်ရာ''
Romance''လည်တယ်နော်..အချစ်ရေး အချစ်ရာမှာတော့ မင်းက ဆရာမကြီးပဲ..'' #သူရိန်နေမင်း ''အကိုလေး ဆိုးတယ်..ဒါပေမယ့် ပိုပိုကချစ်တယ်..ဘယ်တော့မှ မငြိုငြင်ပါဘူးလို့လဲ ဂတိပေးပါတယ်..ဆိုးတာက အကိုလေးတာဝန်ဆို ချစ်ဖို့က ပိုပို့တာဝန်ထားပါ..'' #သက်ဆက်ချစ်ပို It's not bl. norm...
