Peut Etre Un Jour ¤ Yoonsoo (Minific )

#1

| Îyî seyîrler |

Soğuk rüzgarla beraber gözlerini açtı. Bir kaç kez gözlerini kırpıştırdıktan sonra kendine geldi. Yavaş yavaş ayağa kalktı, ara sokağın içine giren bir kaç güneş ışığı gözünü almıştı genç çocuğun. Gözünü acıtsada güneş ışınlarına karşı dayanılmaz bir mücadeleye girmişti. Gözlerini kapatmamak için ölümüne kapışıyordu sanki. Çocuğu güneşin ışınlarıyla bakışma yarışmasından kopartan yaşlı bir adam oldu. Çocuk için tanıdık bir siluet olsada.

Güneşe uzun süre baktığından dolayı gözleri bulanıklaşmıştı, tanımakta zorluk çekiyordu. Sanki bir kameranın görüntüsü netleşir gibi bir anda her şey netleşti. Ona dokunan adam küçücük sokakta yaşayan birine göre biraz iri ve yıllardır hiç yıkanmamış gibi görünüyordu.

" Yoongi, Ne yapıyorsun..? Sana kaç kez bu yarışın bir kazananı olmayacağını söyledim?"

Yoongi kafasını adama döndü ve kaşlarını kaldırdı.

" Bu hayatında bir kazananı olmayacak. Söylesenize bana Bayım!"

Yaşlı adam, Yoongi'ye döndü ve o'da kaşlarını kaldırdı.

"Neden hala yaşıyoruz?"

Adam uslu bir çocuk gibi Yoongi'yi dinlemeye başladı. Birazda hatalı bir çocuk gibiydi.

"Madem biz tanrının küçük kuklalarıyız. Neden hala içimizde ki rekabet duygusuyla hareket edip, en yükseğe ulaşmaya çalışıyoruz ki? En yüksek rütbe zaten hiç alınamayacak bir yerde değil mi?"

Adam bir şey demeden sustu.

"Nedir herkesin bu tanrı olma çabası? Oysa şah mat bile diyemeden gözlerini yumacakları dünya da neden bir yer edinmeye çalışıyorlar ki?"

" Ahh, çocuk... Bu kafa bu beden için çok fazla, bazen her şeyi düşünmek kendini bir ipe asmaktan farksızdır. Bu yüzden çok düşünme evlat."

Yoongi bir hışınla ayağa kalktı.

" Zaten insanlar ölümden korktukları için düşünmezler. Çünkü düşünmek kendini bir ipe bağlamak gibi! Her gün düşünmeden yaşamak daha mı iyi ki!? Her gün düşünerek ölmekten."

" Düşünmek büyük sorumluluk getirir. Ve eğer onlarda bu sorumluluğu alacak bir gram cesaret olsaydı, belki de tanrının onları yaratış amacına ulaşacaklardı. Ne de olsa tanrının yegane amacı, onun gibi düşünen varlıklar üretmekti. Ama maalesef ki bir hayvandan bile düşüncesiz varlıklar ortaya çıktı. Tanrının tek hesaba katmadığı şey insanların şeytandan bile daha şeytan olabileceğiydi... " dedi adam ve ayağa kalktı. Yoongi'nin başını okşadı. Yoongi adama bakarken kaşlarını serbest bıraktı.

" Keşke... Keşke şu dünyada önemli bir yerim olsaydı ve ya dünyada bir yerim olsaydı... İşte o zaman unutulmazdım. İşte o zaman görünmez olmazdım! "

"Bana bak çocuk... Unutulan sen değilsin hatırlamayanlar onlar. "

Yoongi adama sanki başka bir cevap ister gibi baktı. Adam arkasına döndü ve elini sallarken, sanki sadece Yoongi'nin duymasını istermişcesine fısıldadı.

"Dünyada bir yerin olmasını istiyorsan birinin kalbine girmeyi dene!"

Ve tekrar yapayalnızdı ... Milyonlarca insanın yaşadığı dünyada , küçücük bir ara sokakta sanki hiç yaşamamış gibi ...