Memories in the Past [H I A T U S]

Chapter Six

Saphire's POV

I stared at Nathan's eyes habang nakatutok sakin ang baril niya. Wala akong mabasang emosyon at dun ako natakot. Parang desidido siyang iputok talaga ang baril niya sa ulo ko.

I heard a gun shot and I closed my eyes. Naramdaman kong may yumakap sakin. Sobrang higpit at parang ayaw nakong bitawan.

Ganto ba kapag nabaril sa ulo?

"Sht." I heard Nathan cussed. I opened my eyes and I realized na hindi ako nabaril. Hindi niya ko binaril. Siya ang nakayakap sakin.

I heard a gun shot again and I automatically looked at Heaven. Nakahawak siya sa tiyan niya habang may tumutulong dugo doon. Nanlamig ako sa nakita ko. Parang tumigil ang mundo nung magkatinginan kami. Nginitian niya ko at saka siya bumagsak.

Hindi ko alintana yung barilan. Parang naka-mute lahat. Wala akong marinig kundi yung tibok ng puso ko.

Hindi ko alam kung pano ako nakapunta sa tabi ni Heaven at kung panong hindi manlang ako nabaril ng kung sinomang bumabaril saamin.

I touched her face. "H-heaven.. w-wake u-up..." I bite my lower lip. No... hindi siya pwedeng mamatay ng ganito!

"Saphire!" Tinawag ako ni Nathan pero hindi ako lumingon.

"Saphire! Papunta na si Jace dito. Hinatayin mo siya."

Tinignan ko siya at ngumiti siya sakin saka siya umalis.

Katie's POV

"Kuya where are you going?" I asked my brother. Para kasing nagmamadali siya.

"Wag mong sasabihin kay mommy na aalis ako" sabi niya tapos tumakbo na siya palabas.

I sighed. I am alone again. Bakit pa kasi lumipat kami ng Batangas bigla-bigla?

My phone vibrated. Nagtext si Stella. Magtatanong siguro yun kung asan kami. Tsk. Gusto ko mang sabihin, hindi naman pwede. Pagagalitan ako ni mommy.

Pero iba ang text niya sakin.

Who's Troy?

Kinabahan ako bigla. Anong ibig niyang sabihin dun? M-may alam ba siya?

My phone vibrated again. Stella texted me again.

I have the memory card. Who the hell is Troy?

Sht.

Agad ko siyang tinawagan. Hindi pwedeng madamay siya. Malaking gulo ang papasukan niya kung magkataon at baka.. baka hindi niya kayanin.

"Stella?"

"K-katie.. yung laman ng memory card.."

Nakita na niya. Napahawak ako sa noo ko. Bakit nasakanya ba yang punyetang memory card na yan?!

"Listen to me Stella. Wag na wag mong hahayaang may kumuha ng memory card na yan."

"B-bakit?"

"Basta. Just do it, okay?"

"N-natatakot ako.."

I sighed again. Ako rin natatakot. Hindi biro ang pamilya ng Fletcher. Isang pagkakamali lang namin, pwede nila agad kaming patayin.

"I know. Just act normal." I ended the call.

Napaupo ako sa sofa. Lahat ba ng kaibigan namin madadamay? Bakit ba kasi naging ganto pa ang buhay ko? Yung buhay ni Saphire? I just want to be a normal teenager! Hindi yung ganto na kailangan pang magtago just to stay alive!

"Where's Jace?" Napalingon ako sa nagsalita. Si mommy.

"In his room." Sagot ko. I wasn't good at lying before pero ngayon? Na-master ko na ata.

She nodded and sat beside me.

"Mom, bakit ganto ang buhay natin?" I asked suddenly.

"Aren't you happy?" Umiwas siya ng tingin.

"Happy? Mom, we're hiding! Ganto ba yung kasayahan mo mommy?"

Hindi siya sumagot at nakatingin parin sa malayo. Napailing nalang ako at akmang aalis na.

"Katie." I stopped.

"Your father was killed at wala tayong nagawa para makuha yung hustisya noon. Pero ngayon, alam na natin kung sino ang pumatay. Kaya na nating mabigyan ng hustisya ang tatay mo. That's why we should be happy, Katie. You should be happy."

Napailing ako. Lahat ba dahil kay Daddy? Hustisya? Sus. Hindi ako tanga para di malamang paghihiganti lang ang gusto niya.

Umakyat nako ng kwarto para makapagpahinga.

My phone rang and I answered it. Si Jace kasi yun.

"Bakit?" I asked.

"Pack our things. Magkita tayo sa bus station ng 2 am."

Napaupo ako bigla. Bakit parang nagmamadali siya?

"K-kasama si mommy?"

"Wala siya jan."

Huh?

"Nakita ko siya kanina. Nagusap pa kami. Panong wala siya dito?"

Tahimik lang si Jace. Para ngang binabaan na niya ko eh pero may sound sa background kaya hinayaan ko lang siya.

"Jace—"

"She's dead."

XXXXXX

A/N- BesBtchs ayan naaaa~ hahahahaha.

-FairyWoman