Şehrin rahatsız edici gürültüsüyle uyandım. Aslında uyanmak istemiyorum çünkü... Olacakları biliyorum... Gazetede kendi haberimi görücem, polisler beni arıcak vs vs... Düşündüklerim de oldu. Odamdaki aynaya baktım ve ellerimdeki kanı temizlemeye çalıştım. Ama temizleyemiyordum çünkü kan man yoktu. Diğer insanlar ilk öldürükleri insanlardan sonra ellerinde kan görürler ama bu onlara beyinlerinin oynadığı oyundur. Bana da şimdi, şu anda oluyor. Aynaya bakmayı bırakıp annemin yanına gittim. Gazete okuyordu ve donup kalmış, gözlerindeki yaşlar su bardağının içini doldurmuştu. Elinden hızlıca gazeteyi çekince aramıza döndü. TAM DA TAHMİN ETTİĞİM GİBİ gazetede adamın asıldığı, saat kaçta asıldığı, her sey yazıyordu. Annem de saat kaçta orada olduğumu bildiği için, durumu anlamıştı. ANNE YAPMA YA❗
—Anne, sandığın gibi değil.
—Ney sandığım gibi değil yaa, evladım sen ne yaptın. İnsanları kardeşin gibi öldürmekle eline ne geçeceğini sanıyorsün HAH! Söylesene⁉‼
—Eeh yeti be. Sıradaki öldüreceğim ismi sen belirledin anne, ANNECİM‼❗
Ve o an annemin sonu oldu. Naptım ben yaa. Ve işin tuhaf yanı herkezi asarak öldürüyordum. Ve annemi de... Ve yine...
KORKUYORDUM...
