Deadkiddd

Chapter 2

Elementary Days. Hays. heheh

Hindi ko na maalala masyado nung grade 1 ako e. Umpisahan ko na lng muna sa family ko. Dati naman talaga may kaya kame. Printing Press. Yan ang business namin. Ung lolo ko ung nagpapatakbo. Kaya ayun, sa private school ako. Hanep. haha.

Maliit lang iyong school ko nun. Iyon ung tipo ng school na bawat grade wala pa sa sampu ung estudyante sa isang klase. Kaya ayun. Sobrang mahal. Pero syempre kaya pa rin ng lolo ko na pag-aralin ako. Nag OFW rin pala ung mommy ko kaya kayang-kaya. hehe

Naalala ko pa nung grade 1 ako. Masyadong strikto. Biruin mo, pag nabwiset sa inyo ung teacher nyo, lahat kayo paparusahan. Ano ung mga naiisip niyo, ung mga nakatayo habang nakataas ung dalawang kamay? O ung palo sa kamay gamit ung mga maninipis na stick? Puwes nagkakamali ka. Iba samin.

Lahat kayo papapilahin. Tapos ung mga lalaki, huhubarin ang shorts. Kahit sa mga babae, walang ligtas. Lahat kame naka-underwear lang. Tapos para kaming nag prusisyon nun. Iikutin ung buong school nameng na mukhang bahay lang kasi nga konti lang ang estudyante. Ewan ko kung bakit pero nag-iiyakan kame pagkatapos nun. Kaya mo ba yun? Sa tingin ko hindi. Yun lang talaga tumatak sa'kin nung grade 1 ako. Haha

Grade 2 wala masyadong aksyon e. Nagka-crush. Ganun. Walang kwenta. Hays. Lumipat pala iyong school namen. Mas maliit na. Apartment style na. Sakop namin ung buong 1st floor. Tapos mas kumonti na iyong mga estudyante.

Grade 3. ganun pa rin. Dun pa rin sa ung school namen. May hindi ako makakalimutang pangyayari nun e. Syempre pag Periodical Exam, maaga ang uwian. Eh ako tatanga-tanga hindi ko nasabi sa bahay na maaga ang uwi ko, kaya 'di nila rin nasabi sa service ko. (Hanep may service xD) so matagal akong naghihintay sa school. Ang naiwan, ako, tapos mga kaklase kong tatanga-tanga rin. Haha. Joke lang. makapanlait naman ako wagas.

Tatlong babae at isang lalaki. Napakatagal talaga. Tapos kameng magkakaklase hindi naman makauwi. Kase di rin namen kayang umuwi kase medyo malayo-layo rin. Hanggang 'yung kaklase kong lalaki sinundo na. So, ako at tatlong kaklase kong babae ang natira.

Nakaupo lang ako dun sa may gilid. Tapos ung tatlo nag-uusap-usap. Napansin kong pumunta sila sa gilid tapos nakita ko na lang ung isa nakahubad na palda at panty. OO PRE, wala talaga sa ibaba. Hindi ko alam kung ano pumasok sa isipan nila bakit ganun. Pero ung isa lang ah. Hindi tatlo. HIndi ko na rin alam kung tama ung kategorya ng istoryang ito dahil sa mga nababasa mo. HAHA

HIndi ko na rin alam kung paano nangyari, pero nangyari na lang. Naghalikan kame. Pero walang eme ah. Syempre bata pa ko nun e. Alam ko bad un. Tapos napagkasunduan ata nila na isa isa silang hahalikan ako. Take note dre, iyong kiss namen torrid. Naku talaga. Naku. Kung binabasa mo tong part na to. At nasa Grade 3 ka palang. Please mag facebook ka na lang jan o kaya mag y8.com . Hihi

Sakto din iyong isa sa kanila crush ko. Kaso sa cheeks lang. How sad diba? HAHA . Tapos Dumating na iyong mga kapwa sundo namen na parang walang nangyari. Alam ko sa sarili ko, na hindi na mauulit un. Kase hindi pa naman ako ganun mag-isip. Dumating na iyong mga sundo namen. Sa bahay, ang bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam gagawin. Hanggang ngayong college ako. Walang nakaka-alam. h3h3

Favorite ko pa pala dati sympre. Uwian. Teks, jolen tapos kung anu-ano pang mga larong-kalye ang nilalaro ko. Magaling ata ko dun. Kala mo ha. Favorite ko rin pag dadating iyong lolo ko na galing sa mga kliyente niya para maningil. Feeling ko ako ung paborito niyang apo kase ako ung medyo may isip. Titindi pa nung mga grades ko sa school. Pero sympre hindi mawawala ung magtatampo ka. Iiyak ka. Magagalit ka. Tapos nasabi lang din dati ng lolo ko pag tuwing nagagalit ako sa kanya kapag hindi napagbigyan iyong gusto ko. "Pano na lang kapag nawala ako?" Syempre sagot ng tipikal na bata. "Eh 'di mawala!!". habang tumutulo ung uhog ko na kinakain ko rin pagkatapos.

Grade 4 hanggang Grade 6. Medyo tumanda na iyong lolo ko. Madalas na siyang ma-ospital dahil sa komplikasyon sa puso. Nalulungkot ako. Wala na kong sinasalubong na lolo galing sa mga kliyente niya. Wala na.

1st year high school ako, pumanaw na siya. HIndi ko alam kung ano gagawin ko. Hindi ako handa sa ganun.Hindi ko alam kung paano malungkot pag namatayan e. Umiyak lang ako siguro nun , nung pinapasok na iyong kabaong sa loob ng puntod. Nakakaiyak pala talaga iyon. Kasabay ng pagbagsak ng luha ko 'yung pagbagsak ng performance ko sa school. Pati iyong napundar na negosyo, nawala na rin. Sa public na ko nag-aaral. Nag-aaway na rin sa loob ng bahay. Nalubog sa utang. Naghirap.

Siyempre ako. Pinagbuti ko pa rin.

Hays.