Oyunu açtı. Sadece isim istiyordu. Lauranın garibine gitmişti. Çünkü bütün yükledigi uygulamalarda e-posta veya telefon numarası isterdi. Tam ismini yazarken;
"Yemek hazır aşağı inin!" dedi Elizabeth
Laura hemen aşağı indi.
Annesinin birşeyden şüphelenmesini istemiyordu.
Yoksa annesi böyle yapınca mı şüphelenecekti? Laura annesiden birşey saklamanın ne kadar zor oldugunu düşündü.
"Sonunda gelebildin." dedi Elizabeth.
"Ne oldu ki?" dedi Laura hiçbirşey olmamış gibi. Ama tedirgindi. Bunun bakışlarından okunmamasını diledi.
"Çagırdıktan yarım saat sonra geldin!" Çok sinirli bir ses tonu ile konuşuyordu.
"Anne sakin ol sadece 5 dakika oldu." dedi Cole korurcasına.
Laura annesini ilk defa böyle görüyordu. Aşağı Robert indi. Onunda kaşları çatıktı. Laura ailesini böyle görmeye alışık değil
Yemeğini yedi. Odasına çıkmak için ayağa kalktı.
"Laura biraz daha otur sizinle birşey konuşacağız."
Herkes yemeğini bitirdi ve Elizabeth konuşmaya başladı.
"Çocuklar bunu size söylemek zor ama..."sesi titriyordu.
"Elizabeth kendini yorma."dedi Robert gözleri dolarak.Cole ile Laura dikkat ile Robert'a bakıyordu.
"Çocuklar anneniz...kanser."
Laura tam anlamı ile donmuştu,Cole elindeki çatalı düşürdü,Robert ağlamamak için kendini zor tutuyordu.Mutfak sessizliğe bürünmüştü.Kimseden ses çıkmıyordu.Laura sandalyesinde hızlıca kalkıp koşarak odasına çıktı.Sabaha kadar ağladı.Hayatının en zor gecesini geçirmişti...
