Unicode
JM-ဘယ်သူလဲမသိဘူး?
Jk-မင်!!မစနဲ့လေမင်ရဲ့ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော်၊စိတ်ဆိုးရင်ဆိုးပါအဲ့လိုတော့မစပါနဲ့။
JM-ဟိုကျွန်တော်တစ်ကယ်မသိတာပါ၊ထယ်ယောင်းသူကဘယ်သူလဲ?
Th-မင်းသူဘယ်သူလဲတစ်ကယ်မသိဘူးလား?
JM-အင်းထယ်ယောင်း၊မင်းသူငယ်ချင်းလား။
ထယ်ယောင်းကတော့ဂျီမင်းအဖြေကြားပြီးဆရာဝန်တွေအားအပြေးသွားခေါ်လေသည်။
ဆရာဝန်တွေရောက်လာတော့
Doctor-လူနာခေါင်းကိုက်တာေတွဘာတွေရှိလား?
JM-မရှိပါဘူးဆရာ။
Doctor-အဲ့တာဆိုရင်ဒီကလူတွေအားလုံးကိုသိလား။
JM-Nae.
နမ်ဂျွန်းhyung, ဆော့ဂျင်hyung, ယွန်းဂီhyung, ဟိုဆော့၊ထယ်ယောင်းသူတို့ကိုသိပေမဲ့ဒီဘက်ကလူသူ့ကိုတော့မသိဘူးဆိုပြီးဂျောင်ကုကိုလက်ညိုးထိုးပြလေသည်။ဂျောင်ကုတို့နမ်ဂျွန်းတို့လည်းကြောင်နေလျက်၊ဟုတ်တယ်လေသူတို့အကုန်လုံးကိုကျမှတ်မိနေပြီးဂျောင်ကုတစ်ယောက်ကိုပဲမမှတ်မိတော့၊ပြီးတော့ဂျောင်ကုဆိုတာသူ့အသက်ထက်ချစ်ရသူလေ။
ဆရာဝန်လည်းနမ်ဂျွန်းတို့ကိုအခန်းပြင်ခေါ်ထုတ်သွားလေသည်။
Jk-ဆရာမင်လေးကဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊အားလုံးကိုမှတ်မိနေပေမဲ့ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပဲမမှတ်မိနေတာလား။
Doctor-အင်းကျွန်တော်တို့ဆေးပညာမှာတော့ဒါတွေကဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိပါတယ်၊ဥပမာ-လူနာမေ့သွားတဲ့သူကသူအရမ်းချစ်တဲ့သူဒါမှမဟုတ်အရမ်းမုန်းတဲ့သူ၊သူ့စိတ်ထဲမှာအချိန်ပြည့်နေရာယူထားသူတွေအဲ့လိုလူတွေကိုအများအားဖြင့်မေ့တက်ပါတယ်။
Nj-ပြန်ရောသတိရနိုင်လား?
Doctor -တိုက်ဆိုင်တာတစ်ခုခုကြုံရင်တော့ပြန်သတိရလာပါလိမ့်မယ်၊သိပ်ပြီးလည်းမစိုးရိမ်ပါနဲ့။
ဆရာဝန်လည်းပြောပြီးထွက်သွားလေသည်။
Jk-နမ်ဂျွန်းhyungမင်လေးကျွန်တော်ကိုပြန်သတိရလောက်မှာပါနော်။
YOU ARE READING
စေတန်ရဲ့ပန်းပွင့်ငယ် , ေစတန္ရဲ႕ပန္းပြင့္ငယ္ //(Completed)✓
Fanfiction" နာကျင်မှုတွေရဲ့ အဆုံးသတ်မှာ ပျော်ရွှင်မှုဆိုတာ ရှိပါမလား..." " နာက်င္မႈေတြရဲ႕ အဆုံးသတ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ ရွိပါမလား..."