Ophelia çıktıktan sonra herkes tekrar bana bakmaya başlamıştı
ne hissettiğimi bilmiyordum hem korku hem utanç
onlara hiçbirşey yapmama rağmen bunları neden yaptıklarını düşünmeden edemiyordum
bazen sadece ölmek istiyordum ama Annemi,Eluned'i üzemezdim buna hakkım yoktu
kendime zarar vermek istemiyordum,ölmekten korkuyordum ama bi andanda ölmek istiyordum
burda arkadaşım yoktu birisinin arkasına sığınamazdım
zorbalıklara zorbalıkla karşı vermekte istemiyordum
kulaklığımı takıp tuvalete gittim
aynaya baktığımda ağlamaktan morarmış olan gözlerimi gördüm
çantamdan kapatıcı aldım ve mor oan yerlere sürdüm ve tuvaletten çıktım
koridordaki insanlarda bana bakıyormuş gibi geliyordu
sadece yürüyordum ama suyum bitmişti ve kafeteryaya dönmek istemiyordum bu yüzden arka bahçeye gittim kimsenin olmadığı alana
herzaman şunları düşünüyordum;
ben onlara bişey yapmadım
ben hiçbirşey yapmadım
ben kötü bir insanım
ölmem gerekiyor
ama kendimi sevmek istiyordum
5 dakika sonra ders zilim çaldi ve bende sınıfıma gittim.
Kimse beni umursamıyordu ve açıkçası buna sevinmiştim kimse bana bulaşmıyordu
Ama yinede kulaklığımı çıkartmayacaktım
Sınıfa öğretmen girdi
ö:"evet sözlü sınav yapacağız"
Dün ders çalışmıştım bu yüzden çok telaşlanmadım ama sınıftakilerin sürekli "of" veya "üf"seslerini duyuyordum
BRUHH IM SORRY BUT IM SO LAZY OAHAOAKAOJAOAKSIDHOA
200 kelime bile değildi ama olsundu za
Neyse bb<3
