Hastaneden çıktım. Ne ilerleme vardı ne de gerileme. Ortada tıkanıp kalmıştı. Sakinleşmem lazımdı. Dünkü çatı geldi aklıma. Yine oraya gitmeye karar verdim. Garip bi şekilde bacaklarım beni direk oraya götürüyordu.
Kapıyı sesli bi şekilde aralayıp göz gezdirdim. Yine ordaydı. Yine elinde o kahverengi kitap. Sakin şekilde dünkü yerime geçtim ve oturdum. Yüzümü gökyüzüne çevirdim. Yağmur yağacak gibi duruyodu.
"Bugün de burdasın."
Yanıma otururken söyledi sarı saçlı çocuk. Cidden be istiyordu benden?
"Burda olmamda sorun mu var?"
"Sadece normalde birisi buraya gelmez."
"Nerden biliyosun?"
"Yaklaşık 1 aydır buraya geliyorum sen hariç buraya gelen görmedim hiç."
"..."
"Üzgün görünüyosun bir şey mi oldu?"
"O sikik çeneni kapatacak mısın yoksa yumrukla mı kapatayım?"
"Tamam sustum."
Sonunda sessizlik. Şimdi sağlam kafayla düşüne bilirim.
-
Yüzüme düşen su damlalarıylı düşüncelerimden sıyrıldım. Yağmur yağmaya başlamıştı bile.
"Hey gelmiyomusun?"
Çoktan kalkıp kapıya doğru giden mavi gözlü çocuk sordu bana. Aslında yağmurun altında biraz ıslanmaktan zarar gelmezdi.
"Sen git benim işim var."
"Çok kalma hasta olucaksın."
"..."
Kapının sesiyle gittiğini anladım. Şimdi rahat ola bilirdim. İstemsizce akan göz yaşlarımı farkettim. Cidden mi?
"Y-ya kurtulamazsa."
"Hayır kurtulacak."
"Hiç mi korkmuyorsun?"
Ayağa kalktım, sinirle bağırmaya başladım.
"KORKUYORUM ANLIYORMUSUN?! ANNEM OLMADAN YAŞAYAMAM. BU SİKİK ŞEYİN OLMASINI BENDE İSTEMİYORDUM."
Yere oturdum.
"Cidden... Umutsuz vakayım... Hayırsız bi evladım. Neden daha önce farketmedim? Neden?"
-
20 dakika sonra yağmurun durup rüzgarım başlamasıyla üşüdüğünü hissetdi. Ayağa kalktı ve çatı katından çıktı.
Gece saat 03:48'de uykulu şekilde yazıyorum. Umarım doğru düzgün birşey çıkar.
7 eylül 2021
