เมื่อตื่นมา ฉันก้อพบว่า ตัวเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดของอัลฟาร์อยู่
ฮือออ ฉันจะทำไงดีเนี่ยย ถ้าเกิดฉันขยับตัวแล้วนายนั่นตื่นขึ้นมาแล้วโมโหปล้ำฉันขึ้นมาจะทำยังไงเนี่ย แต่อยุ่อย่างนี้มันก้ออึดอัดนะ หน้านายนั่นห่างจากแค่ไม่ถึงคืบเองน้า>< และถ้าเกิดฉันขยับจมูกนายนั่นต้องชนแก้มฉันแน่ๆๆเลยอ้าาา
จู่ๆนายนั่นก้อขยับตัวแล้วสิ่งที่ฉันกลัวก้อเกิดขึ้น เมื่อนายนั่นขยับจมูกนายนั่นก้อมาชนแก้มฉันจิงๆๆ แต่นายนั่นยังหลับอยู่ ฮึ่ยยย ไม่ไหวแล้วโว้ยยย ฉันลุกขึ้นมาบิดหู หยิกแก้มนายนั่น (นางเอกฮาร์ดคอร์)
ทำให้นายนั่นตื่นมาอย่างโมโหเลยทีเดียว
"นี่!!! เธอทำอะไรเนี่ยย"
"ก้อนายนั่นแหละมานอนบนเตียงกับฉันทำไมล่ะ แล้วยังหอมแก้มฉันด้วย"
"ที่ฉันมานอนบนเตียง ก้อเพราะอากาศมันหนาวโว้ยย แล้วที่ฉันหอมแก้มเธออะ เธอมโนไปเองรึป่าวห้ะ"
"จะบ้าหรอใครจะไปมโนอะไรทุเรศอะไรแบบนั้น"
"งั้นก้อถือว่าเสมอกัน"
"เฮ้ยนี่มันกติกาบ้าอะไรเนี่ย"
"กติกาของฉันไง ไปอาบน้ำแต่งตัวไป้"
ฮึ่ยยย ไอ่บ้าเอ้ย
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จแล้วเราก้อไปขอบคุน คุนตาและคุนยาย และเดินกลับ
"นี่นายเราต้องเดินไปอีกไกลเท่าไรเนี่ย"
"อย่าบ่น นั่นไงมีรถผ่านมาแล้ว"
ฉันรีบโบกรถเพื่อขอติดรถไปกับเค้า โชคดีนะที่เค้าให้พวกเราติดรถไปด้วยไม่งั้นเราคงต้องเดินไปอีกแน่ๆเลย แต่ติดที่มันเป็นรถขนฟางนะสิแล้วพวกเราก้อต้องนั่งข้างหลังไปอีก แต่ก้อดีกว่าต้องเดินไปสินะ
"นายดูนั่นสิดอกไม้ตรงนั้นอะ สวยมากเลย"
ฉันชี้ดอกไม้ข้างทางให้นายนั่นดู แต่ความอนาถในชีวิตของฉันก้อเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อมีเศษฟางปลิวมาเข้ามาฉันพอดี
"ฮือออ ฮืออ นายฟางปลิวเข้าตาฉันน่ะ"
"ยัยโง่ทีหลังก้อหัดระวังหน่อยดิ"
นายนั่นพูดพร้อมกับหันมาดูฉัน
นี่ก้อเป็นอีกครั้งที่เราใกล้กันมากจะว่าไปดูใกล้ๆนายนั่นก้อหล่อเหมือนกันนะเนี่ยเมื่อนายนั่นเอาฟางออกจากตาฉันเสร็จก้อหันมามองฉัน แบบแปลกๆ
"นี่นายมองอะไรเนี่ย"
"มองดูยัยบื้อที่ตาแเดงเป็นเด็กไง ฮ่า ฮ่า"
"ไอ่บ้า"
ตอนนี้เราก้อถึงบ้านนายนั่นแล้ว นายนั่นขอบคุน คุนลุงที่มาส่งเราพร้อมกันเอาเเบงค์พันปึกหนึ่งให้ฉันว่านะมากกว่าห้าหมื่นแน่นอนเลยแหละ ทำเอาลุงนั่นยิ้มแก้มแทบฉีกเลยแหละ เมื่อเสร็จแล้วฉันก้อเข้าไปในบ้านพร้อมกับนายนั่นปละก้อพบพ่อของนายนั่น และคุนย่าของฉันซึ่งทำหน้าโหดพอๆกันทำให้เรารุ้ซึ่งหายนะที่จะตามมา
จากนั้นคุนย่าและพ่อของนายนั่นก้อรุมถามฉันและนายอัลฟาร์จนกระทั่งมาที่คำถามที่คุนย่าของฉันถาม
"แล้วนอนกันยังไง"
ทำเอาฉันและนายอัลฟาร์ถึงกันมองหน้ากันเลยที่เดียว
"ย่าถามว่านอนยังไง"
คุนย่าขึ้นเสียงดัง
"คือเรานอนเตียงเดียวกันครับ แต่ว่าไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดนะครับ"
"ไม่ใช่อย่างที่พวกฉันคิดแล้วมันเป็นยังไงห้าา ชายหญิงร่วมเตียงเดียวกัน นับวันแกยิ่งทำตัวเหลวไหลขึ้นทุกทีนะอัลฟาร์ ฉันจะให้แกแต่งงานภายในเดือนนี้ กับหนูเทรเลอร์"
"ย่าก้อจะให้เธอกลับไทยบลาย"
เราสองคนมองหน้ากัน
"ไม่ได้นะคะ/ครับ"
โอ้ยทำไมนายนั่นต้องพูดพร้อมฉันด้วยเนี่ย
"ได้ไม่ได้ไม่รู้แต่มันต้องเป็นอย่างนั้น ลานะคะ บลายกลับบ้าน"
คุนย่าลากฉันขึ้นรถมาตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้วระหว่างดีใจที่จะได้กลับไทยเพื่อกลับไปหาพ่อและแม่ และเสียใจที่.. ไม่ซิฉันไม่ได้เสียใจที่นายนั่นแต่งงานซะหน่อย แต่ฉันก้อยังไม่อยากกลับไทยตอนนี้นี่
ฉันเกลียดความรู้สึกตัวเองตอนนี้จังมันสับสนไปหมดแล้ว
