แต่แล้วชีวิตก้อไม่เป็นดั่งฝัน หรือว่าโชคดีก้อไม่รู้ที่สุนัขตัวเท่าม้าของคุณย่าฉัน เห็นเราสองคนลงมาอย่างระมัดระวังสุดๆ จากนั้นสิ่งดีงามในชีวิตก้อเกิดขึ้น -'.- เมื่อไอ้สุนัขบ้านี่เห่าอย่างเอาเป็นเอาตาย เหมือนชาตินี้จะไม่ได้เห่าอีกแล้ว '-.- ไอ้สุนัขบ้า จากนั้นสิ่งดีงามที่สองในชีวิตก้อเกิดขึ้นอีก ชีวิตฉันนี่ต้องเจออะไรอีกไหมเนี่ยยยยย
เหล่าพ่อบ้าน แม่บ้าน บอดี้การ์ด พ่อครัว คนสวน คนล้างรถ สิ่งมีชีวิตทุกสิ่งในบ้านต่างวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย และหยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้ ยังมีหน้ามาร้องเพลงอีก จากนั้นปูชนียบุคคล แห่งบ้านนี้ก้อเดินมาอย่างสง่าผ่าเผย จะใครอีกละ ย่าฉันไง TT สายตานางพญามองมาที่ฉันอย่างเหี้ยมโหด
พร้อมกับบทลงโทษที่โหดร้ายยิ่งกว่าสิ่งใดบนโลก โอ้ยย่าคิดได้ไงเนี่ย จากนั้นแม่บ้านก้อพาฉันมาหยุดตรงห้อง ห้องหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี ใช่แล้วล่ะมันคือห้องของฉันเอง แต่สิ่งที่จะแปลกไปจากห้องเดิมๆคือทันจะมีโซ่ อยู่หน้าห้องด้วยจ้าาาา แล้วหน้าต่างนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยล็อคหนาแน่นยิ่งกว่าประตูอีกจ้า แต่สิ่งที่แย่ยิ่งกว่านั้น แย่ขั้นสูงสุด แย่ยิ่งกว่าแย่ ก้อคือการที่คุณย่าขังฉันไว้ในห้องพร้อมกับนายอัลฟาร์นี่สิ แล้วคืนนี้ฉันก้อต้องนอนค้างคืนกับนายอัลฟาร์สินะ นี่มันเป็นกรรมอะไรของฉันเนี่ย ในขณะที่ฉันกำลังนั่งเครียดอย่างแรง นายอัลฟาร์กลับนอนแผ่หราบนเตียงของฉันอย่างสบายใจ
"นี่นาย!!! ช่วยกันคิดวิธีแก้สิ นายจะนอนค้างคืนที่นี่เนี่ยนะ"
"อืมมมม " โอ้ยย อะไรกันเนี่ยนายบ้านี่ฉันบ่นไปตั้งมากมายตอบกลับมาแค่อืมเนี่ยนะ แล้วทีนี้ฉันจะทำยังไงล่ะเนี่ยยยยยยย
"แล้วเธอไปยืนบื้อทำไมตรงนั้นล่ะ มานอนด้วยกันสิ" ยี้นายบ้านี่พูดอะไรออกมาทำไมไม่กลั่นกรองจากสมองอันน้อยนี่บ้างห๊ะ ผู้หญิงบ้าที่ไหนเค้านอนกับผู้ชายสองต่อสอง ในเตียงเดียวกันเล่า ไอ้บ้าาาาาาา
"นายก้อต้องไปนอนบนโซฟาสิถึงจะถูก"
"อ่าว ได้ไงอะ นอนโซฟาเกิดฉันดิ้นแล้วตกลงมาทำไง"
"ไอ้บ้า ก้อเรื่องของนายสิ"
"เธอนี่มันใจร้ายจริงๆ มานอนเถอะ ฉันไม่คิดอะไรกับเธอหรอก คิดว่าเธอสวยนักรึไง เอะหรือว่าเธอคิดอะไรกับฉัน"
พอๆๆ ยิ่งคุยยิ่งโมโห ฉันตัดบทด้วยการเดินหนีไปอาบน้ำ แต่ก้อไม่ลืมที่จะเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำด้วย เหอะนายไม่มีวันจะได้เห็นแม้แต่ขาอ่อนฉันหรอกยะ แต่โชคร้ายก้อมาสวัสดีฉันอีกครั้ง เมื่อชุดที่ฉันหยิบมากลับเป็นชุดเชียร์หลีดเดอร์ที่ฉันกำลังจะเก็บใส่ในตู้ ซวยแล้วไง ยัยบลายเอ้ยย T_T เอาวะดีกว่าใส่ผ้าขนหนูออกไป ฉันจึงใส่ชุดเชียร์ด้วยท่าทางทุลักทุเล แต่มันก้อไม่หนักใจเท่าตอนออกไปหรอก นายนั่นจะมองว่าฉันบ้าไหมเนี่ยย แถมชุดนี้ก้อยังสั้น และรัดมากอีกตั้งหาก
ฉันค่อยๆ เปิดประตูห้องน้ำอย่างระมัดระวัง เอะ!! นายนั่นหลับนี่ ในความโชคร้ายก้อยังมีโชคดี ฉันค่อยๆ ย่องไปเพราะกลัวนายนั่นจะตื่น เย้ๆๆ ในที่สุดฉันก้อมาหยิบชุดสำเร็จ ฉันค่อยๆ ย่องกลับไปในห้องน้ำอีกครั้งแต่ พรื้ดด ว้ายย ด้สยความซุ่มซ่ามฉันลื่นผ้าเช็ดเท้าและตกลงบนเตียงข้างนายอัลฟาร์ พร้อมกับนายนั่นที่ลืมตามามองฉันอย่างเจ้าเล่ห์
"หึ นี่เธอจะยั่วฉันหรอ ดูสิใส่ชุดอะไรของเธอเนี่ย บอกกันดีๆก้อได้" นายนั่นพูดพร้อมจับมือฉันกางออกแล้วขึ้นคร่อม แม้ฉันจะสะบัดเท่าไหร่ก้อยังสู้แรงนายนี่ไม่ได้ นายอัลฟาร์ค่อยๆ โน้มตัวลงมาและริมฝีปากเราทั้งสองคนก้อประกบกัน นายนั่นรุกเร้าอย่างร้อนแรงราวกับจะกลืนกินฉัน ทำไมฉันถึงเผลอไผล ไปกับรสชาติการจูบ ของนายนั่นนะ
