Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
başka bir salağa daha aşık oluyor olabilir miydim
Bir elimle çay içtiğim kupayı tutuyor diğeriyle adını henüz öğrenemediğim beyefendinin plaklarını karıştırıyordum. Plaklar hep ilgi alanım olmuştu. O da, güzel blues ve jazz parçalarına sahipti. "Bir tanesini çalmamda sorun var mı?" Umursamazca elini salladı. En arka sıralarda gözüme The Essential Otis Rush albümü takılmıştı. Plağı aradan çekip çıkardım ve gramofona taktım. İğne plağa değdiğinde Double Trouble çalmaya başladı. Siyah saçlı, korkutucu adam hiçbir şey yapmıyordu. Sadece beni izliyordu. Odasında çay içmeyi teklif etmişti, bende hayır dememiştim.
"Bana kendinden bahset. Adın ne?" Bir süre yüzümü inceledi. "Bartın." Tipine yakışır bir isimdi. Çayından bir yudum alıp devam etti konuşmaya. "Kahve içmeyi ve sert sevişmeyi severim." Kanın yanaklarıma hücum ettiğini hissettim. Anlaşılan kendi hakkında bilgi vermeyecekti.
Yaklaşık on dakika boyunca konuşmayıp çaylarımızı içtik. "Gözlerinde görüyorum." Ne dediğini anlamadığımı belli eden bakışlarımı ona yönelttim. "Kaybolmuşluğu. Bir yere ait olamama hissini." Tam nokta atışı. Bu kadar mı belli oluyordu? "O hissin nasıl bir şey olduğunu çok iyi bilirim. On beş yaşında tatmıştım ilk bu duyguyu. Sonra yaşlı bir adamla tanıştım, adı Mustafa'ydı. Buranın başındaydı. Aldı beni, kendi evladıymış gibi yetiştirdi. Onun vefatından sonra sokağın başına ben geçtim. İşte o zaman gerçekten evdeymiş gibi hissettim. Belki de birinin sana yuva olması gerekiyor." Cümlenin sonunda 'o kişi ben olurum' der diye düşünmüştüm.
Demedi.
Keşke o kişi sen olsaydın.
"Burayı evin gibi hissetmek falan istersen seni birileriyle tanıştırabilirim. Hatta takip et beni!" Oturduğu deri patron sandalyesinden kalktı ve kapıya yöneldi. Bir barın üst katındaydık. Hızlıca merdivenleri indi. Uzun bacaklarına ve büyük adımlarına yetişmek çok zordu. Bulunduğumuz bardan çıkıp başka bara girdik. Kırmızı deri koltuklarda bir grup oturuyordu. Birkaç tanıdık sima vardı, Burhan bazılarıyla tanıştırmıştı beni. Bizim geldiğimizi görünce patrona saygıdan ayağa kalkmışlardı. Bartın tek el işaretiyle hepsini yerine oturttu. "Esmer olan Ilgaz, yanında ki mor saçlı Ada, Kaan, Demir, Sıla olarak devam ediyor. Azra nerede?" Grup, bilmediklerini söyleyen mırıltılar çıkardı. "Onunla tanışmalısın!" Mor saçlı kıza döndü. "Onu ara, beş dakika içerisinde burada olsun."
Gözüm bar taburesinde oturmuş bana bakan kızıl saçlı adama takıldı. Bartın'a onu gösterdim. "O kim?" Bir süre adama baktı. "Uygar. Pek onunla takılmanı tavsiye etmem. Uyuşturucu satıp, kenevir yetiştiriyor." Uygar denilen herif içtiği kokteylide alıp yanımıza geldi. "Bu ufak tatlı şey ile beni tanıştırmayacak mısın patron?" Bartın elini omzuma koydu. "Lolita." Kırmızı saçlı, beyaz tenli, kaşında piercingi ve dövmeleri olan adamın gözleri baştan aşağı beni süzdü. "Uygar ama Uygar demek zor gelirse 'sahip' diyebilirsin." Bartın omuzlarımdan ittirerek bizi bar çıkışına götürdü. "Herneyse Uygar, bizim işimiz var."
Bardan çıktığımızda kolundan tutup onu durdurdum. "Benim bir adım var biliyorsun değil mi?" Eli arka cebine gitti ve ezilmiş sigara paketini çıkardı. "Adının bir önemi yok. Sen artık Lolita'sın." Ağzına koyduğu sigarayı yaktı ve beyaz dişlerini gösteren ukala bir gülüş sundu. Eğer bu gülüşten bir anlam çıkartacak olsaydım o da 'benim verdiğim isimden başka hiçbir şey değilsin' olurdu.
"Ben eve gitsem iyi olacak."
Başka bir salağa daha aşık oluyor olabilir miydim?
_____________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu Burhan arkadaslar🤲🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uygar'da aklımda Reno olarak canlanmıstı, onu da böyle düsünüyorum. Bunları paylastım ki sizinde aklınızda bazı karakterler yerine otursun, daha basit olur canlandırması.
