𝐓𝐰𝐨 𝐏𝐚𝐫𝐚𝐥𝐥𝐞𝐥 𝐋𝐢𝐧𝐞𝐬 𝐌𝐞𝐞𝐭 𝐀𝐭 𝐈𝐧𝐟𝐢𝐧𝐢𝐭𝐲 '/ / '

Ch-4 'Z

မနက္ခင္းရဲ႕ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုက ႏွင္းမႈန္ထုႀကီးကိုေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ရွာေပ။ အကာက်က္သြားတဲ့ၾကက္ဥႏွစ္ေလးလိုပဲ ေရးေရးေလးသာအရိပ္ျပၿပီး ေပၚေပၚထင္ထင္ေတာ့ျဖင့္ ထြက္မလာႏိုင္ခဲ့ပါေခ်။

ခ်န္အိမ္ေတာ္ထဲရွိ တစ္ပင္တည္းေသာ ဇီးပန္းပြင့္ပင္ေလး၌ ႏွင္းခဲထုေလးေတြက ဟိုတစ္စဒီတစ္စရစ္သိုင္းဖက္တြယ္၍ အကိုင္းေလးမ်ားပင္ မေပၚေတာ့ေပ။ အျဖဴေရာင္ၿခဳံလႊာၾကားမွ ပန္းေရာင္အပြင့္ငယ္ေလးမ်ားေတာ့ျဖင့္ အေအးဒဏ္ကို အန္တုႏိုင္ေနကာ လွပစြာပင္ ငြားငြားစြင့္စြင့္ ပြင့္လန္းလ်က္သာ။

အိမ္ေတာ္တံခါးဝတြင္ လွပေသသပ္ကာ အဆင့္တန္းျမင့္သခင္တို႔သာ စီးနင္းႏိုင္ေသာ ေဝၚယာဥ္ေတာ္ကအဆင္သင့္ျဖစ္လို႔ေနေလၿပီ။

သခင္ႀကီးခ်န္က သူ၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူအား အျဖဴေရာင္သိုးေမြးအေပၚ႐ုံကို ျငင္သာစြာ လႊမ္းၿခဳံေပးေနရင္း ႏႈတ္မွလဲ မရပ္မနားတစ္ဖြဖြေျပာေနေသးသည္။

"ယြင္ရွီးရယ္ ကိုယ္ေျပာပါတယ္ အရမ္းအပင္ပန္းမခံပါနဲ႔လို႔ ဒီအလုပ္ေတြ အိမ္ေတာ္ကလူေတြကိုခိုင္းပါဆိုေန ခုေတာ့ၾကည့္ပါဦး လက္ဖ်ားေလးေတြေအးစက္ေနၿပီ ဘာလို႔မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ျပန္ရတာတုန္းကြာ ကိုယ္ကမစားရလို႔ ငတ္မေသပါဘူး မင္းက်န္းမာေရးကပိုအေရးႀကီးတယ္ေလ"

စူစူပုပ္ပုပ္ေလးႏွင့္ ေျပာေနေသာ္ျငား တကယ္တမ္းစိတ္ဆိုးေနတာလဲမဟုတ္ေပ။ လက္ဖဝါးေလးျဖင့္အာေငြ႕ေပးလွ်က္ ႏူးညံ့စြာ ပြတ္သတ္ေပးေနျပန္ေသးသည္။ သူပဲေျပာလွ်က္ အၿမဲသူပဲ သဲသဲလႈပ္ကာ ဂ႐ုစိုက္ေပသည္။

ေလာ္ယြင္ရွီးအေနနဲ႔ အစားအေသာက္ဂ်ီးမ်ားလြန္းေသာ ထိုသခင္ႀကီးအတြက္ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ေပးမွသာ ေတာ္ကာက်ေပမည္။ မဟုတ္ပါက အိမ္ေတာ္စားဖိုေဆာင္မႉးမ်ား ခ်က္ထားၿပီဆိုလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ပင္ အရသာေကာင္းေနပါေစ တန္ဖိုးထားၿပီး တကူးတက မစားေသာက္တတ္ေပ။

အိမ္ေတာ္လုပ္ငန္းမ်ား စီစဥ္ေနလွ်င္ သို႔မဟုတ္ ဖန္းခ်န္ၿမိဳ႕အေရးေဆာင္႐ြက္ေနပါလွ်င္ အၿမဲတစ္ေစ စားေသာက္ဖို႔ ေမ့ေနတတ္တာမ်ားသည္။ ၾကာလွ်င္ ထိုသခင္ႀကီးအရင္ေရာဂါရ၍ ေလာ္ယြင္ရွီးထက္ပင္ ေစာစီးစြာေျမေအာက္ကမာၻသို႔ ႂကြျမန္းႏိုင္ေခ်ရွိသည္။