" කුකී අද ගෙදර කවුරුත් නෑ මට තනියෙන් ඉන්නත් කම්මැලි අපි කොහේහරි යමුද "
" යන්න කැමති තැනක් තියෙනවද "
" නෑ ඔයා කැමති තැනකට යමු "
එයා මන් කැමති තැනකට යමු කිවුව හින්දා මන් එයාව වෙනදා වගේම beach එකට එක්කන් ආවා. අද වෙනදා වගේ නෙවෙයි එතන කපල් ගොඩක් හිටියා. අපි දැන් කපල් එකක් නොවුනත් ගායු පුරුද්දකට වගේ හැමතැනම ගියේ මගේ අත අල්ලන්. මටත් ඒක කරදරයක් උනේ නෑ. වැඩිය කට්ටිය නැති තැනකින් වාඩි උනා.
" කුකී ඔයා කැමති කෙනෙක් නැද්ද "
"නෑ "
" නැති වෙන්න බෑ ඉන්න ඕනේ "
" හරි ඉන්නවා."
" එයත් ඔයාට කැමතිද "
"කැමතිද කියලා මන් දන්නෙ කොහොමද "
" අයියෝ කුකී ඔයාට අහන්න තිබ්බනේ "
" මන් මොකටද කාටවත් second වෙන්න "
" අප්පො ඔයාගේ පුදුම ලොකු කමක් තියෙන්නේ. එයා කොයි වගේද "
" ලස්සනයි. හැඩරුව ඔයා වගේ හැබැයි ඔයාට වඩා ලස්සනයි. ඔයාට වගේ ගමකට ඇහෙන කටක් නෑ එයා හරිම තැම්පත් කෙනෙක් "
මන් එක්ක කීවේ මුහුද දිහා බලාගෙන. එයා එකපාරටම මගේ ඔඩොක්කුවට කොලයක් දැම්මා. මන් ඒක අරන් දිහා අදාල බැලුවා. ඒකේ ලියලා තිබ්බේ පද පේළියක්
" මිතුදම අතරේ
ආදරයක් සෙවූ
මාත්
අද අයිති නැති හිතකට
පෙම් බදින
තරුණියක් ද "
(මන් මේවා ලියන්න දන්නේ නෑ. මේක මෙලෝරහක් නැතුව ඇති.සොරී හොදේ - මීට අසරණ වූ ඔතර් 😁)
" මේක කාටද අර බිත්තර මුණාටද "
මන් එහෙම කිවුවත් එයාගෙන් කිසිම උත්තරයක් නෑ. මන් එයා දිහා බැලුවම එයා හිටියේ ඇස් දෙකේ කදුළු පුරවන්. මන් පුළුවන් තරම් ඉක්මනට එයාගේ මූණ මගේ අත් දෙකට මැදි කරන්
" ඇයි අඬන්නේ මන් එයාට බිත්තරේ කිවුව නිසාද ප්ලීස් අඬන්න එපා මන් ආයෙත් එහෙම කියන්නේ නෑ "
