Nagbago ulit ang scenario. Ngayon ay nasa isang pamilyar akong kakahuyan at sa harap ko ay ang isang pamilyar ren na bahay. Saan kona ba ito nakita?
Natigil ako ng may madinig akong tunog sa likod ng bahay sinundan ko ito at nakita ko ang isang maliit na batang lalaki na drow. Masaya itong naglalaro.
" Shantal halika na kase at maglaro tayo " sambit ng batang lalaki. Sinundan ko ang tingin niya at nakita ko ang batang babae na nagngangalang Shantal. Nakaupo lng ito sa gilid at walang imik.
' Panu kaya siya nakatakas mula dun sa damuhan? '
" Halika na shantal. Sabi ni papa na maninirahan ka mula ngayon dito. Halika na maglaro tayo ng hide and seek " saad ulit ng batang lalaki at akmang hahawakan ang babae
" Get away from me Leo!! " malakas na sigaw ni Shantal pagtayo kasabay ng malakas na paghangin at pagtilapon ng lalaki
' Teka, Leo? Tama ba narinig ko? Kaya naman pala mukhang pamilyar ang lugar na ito dahil ito ang bahay ni Leo na pinuntahan namin ni Mr. Ents kanina lamang. Though ang bahay na ito ngayon ay mas mukhang bago kesa sa nadatnan namin ni Mr. Ents '
Dumating ang isang lalaki na may edad na at tinanong kung anong nangyare.
" Leo, what happened to you? Get up " saad ng lalaki. Tumayo naman si Leo ngunit nagtaka ako ng mangunot ito
" H-hindi ko alam papa. Anong nangyare? " takang sambit ni Leo
' Hindi niya maalala ang nangyare kani kanina lang? Huwag mong sabihing.. '
Tumingin ako kay shantal. Nakayuko lamang ito habang nanginginig, nang bigla niyang dinilat ang mata niya. Hindi ko alam kung bakit pero naging kulay itim na lang ang mga mata niya, nakakatakot ang mga tingin niya. I nearly lost my balance when her lips slowly formed into a smirk. My hands trembled in fear.
' Ano tong nararamdaman ko? Her appearance made my whole body numb '
Nawala ang iniisip ko nang bigla akong bumalik sa kasalukuyan. Napatingin ako sa reyna na asa harapan ko lang. I saw a spark of sadness in her eyes ngunit agad din itong nawala. Bumaling siya sa akin
" Now you understand how painful it is to live in this hell " madiin niyang wika
" Iyon ren ba ang rason kung bakit mo ninakaw ang memorya ng buong kaharian? Para maghiganti? " tanong ko sa kanya
" Yes, I personally discovered my powers that day to punish every single elf that made my life a living hell. " ( insert evil laugh )
" Naiintindihan ko ang nararamdamman mo, ngunit hindi tama na magnakaw ka ng memorya ng mga elves para sa lamang sa kapakanan mo " saad ko sa kanya ngunit nagiba ang postura niya ng madinig niya iyon
" Do you think just taking the lives of those pests can subside my anger?! No i will stole every precious memory of those pests and make them my loyal soldiers "
ngumisi siya tsaka dahan dahang bumalik sa trono niya.
" Anong ibig mong sabihin? " takang tanong ko
" What happened 10 years ago is just a taste of my army, soon I will conquer this realm. A powerful battalion will rise and all elves will bow at my command " her laugh echoed around the room
" Hindi moba alam na madaming nagdurusa nang dahil doon? Kung kukuha karen ng mga inosenteng buhay, anong pinagkaiba mo sa mga elves na kumitil ng buhay nang magulang mo. Alam mo ang pakiramdam ng nawalan kaya bat mo pinaparamdam ang naranasan mo sa paghihiganti mo" sambit ko mukha namang natauhan siya
YOU ARE READING
Doomed Destiny *-*
FantasyAnong gagawen mo kapag isang araw ay nagbago lahat ang normal at boring mong pamumuhay dahil lang sa isang ibon? Paano kapag may pagkakataon kang umalis sa lugar na isang daang libo mo nang tinitirhan? Aalis kaba o mas pipiliin mong manatili sa luga...
