Jean,
Bugün 30. günün saat sabah 4:41'i ve sen yatakta mışıl mışıl uyuyorsun.
Ağladım.
Tahmin edemeyeceğin kadar çok fazla gözyaşı döktüm senin için, gideceğin içim. Bana bir not bırakacağını biliyorum. Ve o notun şu anda ceketinin cebinde olduğunu da biliyorum ama bakmayacağım.
O lanet notu okumayacağım.
Sen yazarken hıçkıra hıçkıra ağladıysan, ben okurken nasıl dayanırım?
Gidiyorum Jean. Beni istemediğini biliyorum. Bu yüzden gözüne gözükmeyeceğim.
Senin için gidiyorum. İyiliğin için.
Çok aşıktım ki hala daha çok aşığım sana zira bu yüzden gidiyorum.
Seni sevdim Jean. Deli gibi sevdim.
Sen bunu okurken muhtemelen şu an benim yokluğumu fark etmemişsindir ya da hiçbir notu okuma zahmetine girmemişsindir belki de.
Özür dilerim. Sana layık olamadığım için özür dilerim.Affet beni Jean. Seni mutlu edemediğim için, başkalarına muhtaç kalacak kadar aşkımı gösteremediğim için affet beni.
Sen bunu okurken Jean, şu an nerede ne yapıyorumdur bunu bilmiyorum. Sadece ikimizin aşkını barındıran ev artık omuzlarıma çok ağır ve ben güçlü biri değilim.
Şimdi elveda Jean.
N'olursun mutlu ol. Hiç akmasın gözyaşların, hep kıvrık olsun üst dudağın.
Şimdi yanına gideceğim, kirpiklerinden öpeceğim. Benim canım kırık olsun, seninki hiç kırılmasın.
Armin
