Sevgilim,
Belki bana sinirlenirsin, ya da beni hala umursuyor musun bunu cidden bilmiyorum. Ama senin benden gittiğini fark ettiğim günden sonra bir kez bile uyuyamadım, biliyor muydun?
Çok korktum. Yine gidersin, yine beni kokundan mahrum bırakırsın diye o kadar korkuyorum ki gözlerimi kapatmak çok zor.
Seni izliyorum bütün gece. Şükrediyorum ki bana sırtını dönmüyorsun, hatta başını koynuma gömüyorsun. Seviniyorum, belki gördüklerim kafamda kurduğum saçma şeylerden biridir diyorum lakin gerçekler çok ağır ve bütün ağırlık üstüme çöküyor sevgilim.
Sevgilim?
Sana hala böyle seslenmeyi hak ediyor muyum Jean?
Bugün güzel bir gün olacağa benziyor demiştim ilk uyandığımda, aslında uyuyamamıştım ama sabah olmuştu işte. Bütün gün benimleydin. El ele tutuştuk, balkonumuzda öpüştük ve birbirimizin olduk.
Bunu seviyorum. Seni seviyorum ama çok korkuyorum. En kötüsü de belki seni sevmemem gerekirken deli gibi seviyorum, yokluğunda ne olur bilmiyorum.
Jean, sana kızgın değilim.
Sen her zaman en doğrusunu bilir, en doğrusunu yaparsın benim gözümde. Demek ki seni mutlu edemedim sevgilim. Nasıl mutlu olacaksan öyle yaşa. Sen mutluysan ben de mutlu olurum zaten.
Bugünü kötü yapan tek şey şu oldu ki, yarın seni iş yerinden almak istediğimi söylediğim zaman buna gerek olmadığını ve kendin gelebileceğini söyledin.
Neden benden uzaklaşıyorsun? Lütfen yapma. Bu 24 gün içinde izin ver yüzünü ezberleyeyim zira gideceğin zaman senin her bir yanını ezbere bilmek istiyorum.
Sevgilim,
Kokunu çekmeyi hak etmiyorum, biliyorum. Fakat özür dilerim, hala çok muhtacım.
