' ဆက် ' ... ချစ်နေမယ်

အပိုင်း - ခြောက်

" သေးသေးလေးကို မင်း တကယ်ပဲ
ပြုစုပျိူးထောင်မယ်ပေါ့ ငဆက် "

ဆူပွက်နေပြီဖြစ်သော ရေနွေးအိုးထဲ
ယူလာသော ခေါက်ဆွဲခြောက်တွေကို
ထည့်နေသော ကောင်းသူက
အလုပ်မပျက်ပဲ ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်
နေသော ဆက်ဥသြကို မေးလာသည် ။

သံယွန်း စကားတွေပြောကာ မြှူနေတာကို
အသံတွေ ခိုးခိုးခစ်ခစ်ထွက်အောင်
သဘောကျရယ်မောနေသော နီတာရဲလေး
ကို အကြည့်ပို့လိုက်မိသည် ။

အခုမှ လူ့လောကကြီးထဲ ရောက်လာသော
အပြစ်မဲ့သည်​့ လူသားလေး ။
မိခင်လည်း ခေါ်စရာ မရှိသလို ဖခင်လား
ဘယ်မှာမှန်းတောင် မသိ ။

သနားလွန်းလို့ နီတာရဲလေးကို ဆက်ဥသြ
ဘယ်လိုမှ မကြည့်နိုင်တော့သည်မို့
မျက်နှာလွှဲလိုက်မိသည် ။

" ငါ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပြီ ကောင်းသူ
နီတာရဲလေးကို အကောင်းဆုံး ပြုစု
စောင့်ရှောက်ပေးမယ် အတော်ဆုံးလူသား
ဖြစ်အောင် ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ပေးမယ် "

ဆက်ဥသြ၏ ရင်ထဲက ခိုင်မာသောဆုံးဖြတ်ချက်
စကားတွေ ။
ဘယ်တော့မှ ပြောင်းလဲသွားမည်မဟုတ် ။

နီတာရဲလေးအနားမှာ ဆက်ဥသြက အမြဲ
ရှိနေမှာ ။
ဒါဟာ ဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲတဲ့
အမှန်တရား ။

" ငါရော သံယွန်းရော မင်းဘက်မှာပါ
ငဆက် ကလေးလေးကို ငါတို့လည်း
ဘေးကနေ အကောင်းဆုံးပြုစုပျိူးထောင်
ပေးပါ့မယ် "

ဆက်ဥသြ ခေါင်းသာငြိမ့်ပြရင်း
သံယွန်းလက်ထဲ အငြိမ်မနေ ယွစိထိုးနေသော
နီတာရဲလေးကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။

လက်လေးတွေ ခြေလေးတွေ အငြိမ်မနေ
တတ်သေးသော အရွယ် ။
သံယွန်း၏ မျက်နှာကို ခြေထောက်လေး
တွေနှင့် ကန်နေသည် ။
အဲ့ဒါကို သဘောတွေကျနေတာက ငသံယွန်း။

ဆက်ဥသြနဲ့ ကောင်းသူကတော့
အပေးအယူတည့်နေသော နှစ်ယောက်သား
ကို ကြည့်ရင်း ရယ်နေရသည် ။

" ကဲ တော်တော့ ပေးတော့ နီတာရဲလေး
အိပ်ချိန်ရောက်ပြီ ရယ်ပြီး လှုပ်ယွထားလို့
မျက်လုံးတွေတောင် စဥ်းနေပြီ ကိုယ်တော်
လေးက "