Don't Leave Bae

part_6

နောက်နေ့ရောက်တော့ rosé နက် jenက ခြံထဲက စားပွဲလေးမာ breakfastစားနေချိန်
ခြံရှေ့မာ bell တီးသံလေးကြားတော့
roséက ထပီးတော့ခြံတံခါးသွားဖွင့်တော့
ခြံပေါက်၀လေးမာ ပန်းစည်းလေးကိုင်ထားပီး ရပ်နေတဲ့ soo
"ဘသူလဲမသိဖူး"
"ငယ်ရှိလားဟင်"
"Nini ကိုပြောတာလား"
"omm"
jenလဲထိုင်ရာကထပီးသွားကျိတယ်
"မ'ဒီကိုဘာလာလုပ်"
"ငယ်လေးပဲပြန်တွဲမယ်ဆိုလို့လေ"
"မ'တကယ်ပြောတာလား"
"အင်းပေါ့"
jenလေးလဲရင်ခုန်ပီးပျော်သွားတယ်
"သူကဘသူလဲ ငယ်"
"သူက ငယ့် bff rosieလေ"
"ဟုတ် rosieပါ ယူကကော"
"ငါက jisooပါ"
"မ'အိမ်ထဲ၀င်လေ"
"မ၀င်တော့ဖူး အလုပ်ရှိသေးတယ်"
အဲ့နေ့ကစပီးပြန်တွဲကြတယ်
တွဲပီး 1ကျော်တော့
sooက jenကိုစကားပြောမို့ခေါ်လိုက်တယ်
"မ'ပြောစရာရှိတယ်"
"အွမ်း ပြောလေ မ"
"ပျက်ကြမလား ငယ့်ကိုစိတ်မဆင်းရဲစေချင်ဖူး"
"ဟမ် ငယ်စိတ်မဆင်းရဲပါဖူး"
"အိမ်ကနောက်မ'ကိုတပတ်စေ့စပ်ပေးတော့မာတဲ့"
"ဟင် ဘသူနဲ့လဲ"jenလဲအံ့ဩသွားတယ်
"မသိဖူးလေ မ'ရဲ့အဖေသူငယ်ချင်းရဲ့ သားတဲ့"
"ငြင်းလို့မရဖူးလား မ"ဆိုပီး၀မ်းနည်းတဲ့မျက်လုံးတေနဲ့ကျိပီးပြောလိုက်တယ်
"ငြင်းထားတယ်"
"ဘာတဲ့လဲ"
"ဘာမှ မပြောကြဖူး"
"ဟင်"
"တကယ်လို့စေ့စပ်ဖစ်ရင် မ'ငယ်နဲ့အဆက်အသွယ်မပျက်စေရဖူးလို့ကတိပေးတယ်"
"ဟုတ် မ'ကငယ့်ကိုတကယ်ပျက်ချင်တာလား"
"ဟင့်အင်း"
အဲ့လိုပြောပီး jenလဲအိမ်ပြန်သွားတယ်
rosieက jenငိုလာတာတွေ့တော့ဘာဖစ်လာတာလဲလို့မေးတယ်
jenလဲ ဖစ်ကြောင်းကုန်စဉ်ပြောပြလိုက်တယ်
"ဟယ် နင့်ဟာကဘလိုရီးလဲ nini"
"ငါလဲမသိတော့ဖူးဟာ"
"အဲ့တော့ပျက်သွားလား"
"ဟင့်အင်း ဘာမှ‌မပြောခဲ့ဘဲထွက်လာတာ"
"အေးသွားနားလိုက်အုံး"
jenလဲအခန်းထဲ၀င်လာတယ်
Time skip
ညနေစောင်းတော့ jen၀င်ပီးဖတ်တေကျစာအုပ်ဆိုင်ကိုသွားတယ်
jenက စာအုပ်လေးတအုပ်ကိုထိုင်ဖတ်နေတဲ့အချိန်
စာအုပ်ဆိုင်ကကောင်လေးတယောက်စကားလှမ်းပြောလိုက်တယ်
"Hi အမ"
"Nae မင်းကိုအရင်ကမတွေ့ဖူးသလိုပဲ"
"ဟုတယ် ဒီနေ့ ဦးလေးကြီးကဆိုင်စောင့်ထားခိုင်းလို့"
"အော် အေးပါ"
"အမ တခု"ဖစ်နေတာလား"
"မင်း ဘလိုသိတာလဲ"
"ကျတော်က သူများစိတ်ကိုဖတ်နိုင်တယ်လေ"
"ငါက အဲ့တာတေအယုံအကြည်မရှိ‌ဖူး"
"အမ ယုံကြည်လာမာပါ"ဆိုပီး ပြုံး"လေးပြောလိုက်တယ်
"အေးပါ"
"အမ ရင်ဖွင့်ချင်ရင်ကျတော်ကိုပြောလေဗျာမျိုသိပ်ထားတာမကောင်းဖူးဗျာ့"
"အင်း ပြောပြမယ်"ဆိုပီးပြောလိုက်‌တယ်
"အဲ့လိုကြောင့်"
"အမရယ် ပျက်ချင်လို့ကွင်ဆင်တာနေမာပေါ့ကျတော် ခဏ"‌ကြုံဖူးတယ်"
"ဟုတ်လို့လား?"
"အမ ဖျတ်သာဖျတ်လိုက်"
"ငါမလုပ်ရဲ.."
"ကျတော့်ပြောတာလေးပဲယုံပေးပါ"
"ဟုပီလေ ငါသွားတော့မယ်"
"အမ သေချာပေါက်ပြောခဲ့နော်"
"အိုခေ"
နောက်နေ့ရောက်တော့ထိုင်နေကျဆိုင်လေးမာ jen နဲ့ sooကထိုင်နေကြတယ်
"ငယ် ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ"
"ငယ် တို့ခဏ‌ေလာက်ပျက်ကျမလား?"ဆိုပီး အားမွေးကာပြောလိုက်တယ်
"why?"
"အာလုံးပြန်ပြီးအဆင်ပြေတဲ့အချိန်ထိပေါ့"
"အဆင်ပြေတဲ့တချိန်ထိလား"
"အဲ့အချိန်ထိ မ'ငယ့်ကိုစောင့်နိုင်ပါ့မလား"
"စောင့်နိုင်တာပေါ့"
"အာ့စို ကတိပေး"
"ကတိ"
"အခုအချိန်ကစပီး သူငယ်ချင်းအဖစ်ပဲနေသွားမယ်နော်"
"Omm"
"အခေါ်အဝေါ်တေလဲပြောင်းမယ်"
"အင်းဘာ"
jenလဲပြောလို့ပီးသွားတော့ထွက်သွားတယ်
အိမ်ပြန်လမ်းမာ စာအုပ်ဆိုင်ထဲ၀င်သွားတယ်
"ဆိုတော့ အဆင်ပြေခဲ့လားအမ"
"Omm"
"ရော့ မနေ့က အမဖတ်တဲ့စာအုပ်"
"Thank you ပါ သွားတော့မယ်နော်"
"ဟုတ်ပါပီ"
ညရောက်တော့ jenအိမ်ရှေ့မာထိုင်စောင့်နေတဲ့ sooကိုတွေ့လိုက်တယ်
"ငယ် ပြန်တွဲလို့မရဖူးလားမပျက်ပေးနိုင်လို့"
"ပင်ပန်းလာပီ သွားနားအုံးမယ်"ဆိုကာ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပီးစကားလမ်းကြောင်းလွဲအောင်လုပ်လိုက်တယ်

"အဲ့ဒီ့ရင်နာစရာအခိုက်အတန့်လေးက ငယ့် ရင်ထဲမာစွဲနေတုံးပဲ💔"