hastane... [bakudeku]

hastane...

Cidden merak ediyorum varmı aranızda "ben çok mutluyum!" Diye bilien bir insan ? ...

Tanrısal bakış acısı

Katsuki yine gelmişti o nefret ettiği, koku ile dolu olan o lanet hastane'ye
        Cidden nefret ediyordu burdan ama onu buraya bağlıyan bir insan vardı, aynı zamanda onu dünya'ya bağlıyan.
O izuku'su için burdaydı sadece onun için kimse umrunda değildi, burdaki insanları düşünecek hali yoktu. 

Sevdiği oğlanın kapısının önüne gelince kendine bir söz verdi "ağlamak yok,  Katsuki o seni duyuyor onu strese sokmak yok. Sakin kal..." aynı bunu belki 10 dan fazla söyleyip içeri girdi. girince insanlara karşı olan Katsuki pek oralarda aynı değildi... o oda içinde o çok farklı bir insana bürünüyordu 

"Merhaba! Ee ne yapıyorsun ?" Çok heycanlı konuşuyordu asla öyle biri değildi ... izuku onu duymasa  bile o hep böyle girdi bu odaya tam 4 ay boyunca aynı şekilde... her zaman bu sekilde girip asla enerjisini düşürmedi. "Ooo sen hala uyuyor musun ? Ya bak dün okuma Saati yaptık tamam mı bu sınıftaki salak denki gene çok gürültü çıkardı hani hep ona kızardın ya ! 'Kaminari-kun kitaplara saygısızlık yapmayi kes!' Ama bu aptal hala anlamadı.Ee ona salak diyince ben suçlu oluyorum ? ..."Hadi uyan yine kız ona ?" Sesizlik "biliyor musun türk bayrağı kılıklı her gün seni soruyor bıktım ben bundan kalk ta kendin cevap ver şuna !"

(Yazar anlatımı ile)

Biliyor musunuz ? Hepsi yalan. Denki artık hiç bir derste konuşmuyor todoroki onu sormak yerine her gün kendisi geliyordu. Sınıfın neşe kaynağı yokken hayatları berbat bir haldeydi...
Denki artık hiç bir derste konuşuyordu Size çok basit gelebilir ama denki'nin konuşmadığı ders yoktur. Bu yüzden sınıf başkanı izuku'yu hep sinirlendirir'di ... artık konuşmama sebebi sevgilisi jirou'nun ona ağlarken "hey derslerde sesiz olmayı dene eminim gelice seninle guru duyardı!" Demesi ki bunu derken jirou ağlamamak için kendini çok zor bir şekilde tutuyordu...

Her acı çektiğim yazılara döküceğim... belki beni anlıyan sadece yazılarımla hisseden biri çıkar ? Belki ...