Yürüyordum sadece yürüyordum kimse haykırışlarımı acı çekişmelerimi duymuyordu biri arkamdan bağırıyordu ama gidemiyordum izin vermiyordu arkamı döndüğüm an kulaklarıma çığlıkları ilişiyor geri dönüyordum . Hızlandım adımlarım daha da sertleşti nereye gittiğimi nasıl göründüğümü bilmiyordum herkesten nefret ediyordum zaten herkes de benden nefret ediyordu.
O pazar günü hayatımın son günüydü
Her yer kan içinde
Herkes pür dikkat beni izlerken
Tek güvendiğim kişi bile bana sırtını dönmüştü
"Lavinia s-sen" devam etmesine dayanamayarak haykırdım
"BEN YAPMADIM!"
Ve sonra tekrardan...
"BEN YAPMADIM!"
"BEN YAPMADIM!"
"BEN YAPMADIM!"
"Lavinia n-neler o-oluyor ne yaptın sen..."
Lena kekeliyordu...
Benden korkuyorlardı
Ama neden?
Ben yapmamıştım ki
Can en kötü günümde bile yüzümü güldürürken şimdi bana nefret ve korku dolu gözlerle bakıyordu
Ve o...
O çoktan gitmişti
Olduğum yerde kalakaldım
Dizlerimin üstüne çöktüm
Kimse bana inanmadı
Çığlıkları tekrar kulaklarıma ilişti
Son nefesimle fısıldadım...
"Ben yapmadım..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüzgarın Çığlıkları
Teen FictionYine oluyordu... Rüzgar yine çığlık atmaya haykırmaya bağırmaya başlamıştı Susmuyordu ne kadar çabalarsam çabalayım olmuyordu Ben yapmamıştım ... Bana neden inanmıyorlardı Neden bana öyle bakıyorlardı Neden haykırışlarımı duymuyorlardı Neden acı...
