Yine oluyordu...
Rüzgar yine çığlık atmaya haykırmaya bağırmaya başlamıştı
Susmuyordu ne kadar çabalarsam çabalayım olmuyordu
Ben yapmamıştım ...
Bana neden inanmıyorlardı
Neden bana öyle bakıyorlardı
Neden haykırışlarımı duymuyorlardı
Neden acı...
Ölümden müthiş bir şekilde korkuyordu çünkü henüz gerçek anlamda yaşamamıştı
-Franz Kafka
Yeni hayatımda ilk günümdü . Abimle birlikte yaşıyordum kafası benimle bir olduğu için iyi anlaşıyorduk. Bugün yeni okuluma kayıt yaptırmaya gidecektik. Lena ile Can yaklaşık yarım saate burda olurdu. Hemen hazırlanmaya başladım banyoya girip duş aldım dişlerimi fırçaladım. Ne giyeceğime karar verirken yeni aldığım kıyafetleri giymeye karar verdim beyaz boğazlı bir kazak toz pempe bir ceket ve gri bir kot pantolon. Halka küpelerim ve pembe-beyaz ayakkabım ile kombinimi tamamlamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aloooo ya Can dur! Telefonla konuşuyorum "
Lena yine Can ile didişiyordu ...
"Lena şu telefonu ağzının içine sokma valla sağır oldum burda"
"Sus sen konuşma 2 saattir bekliyoruz burda" Diyen Can'ı duymazdan gelerek merdivenleri inmeye başladım ve telefonu yüzlerine kapadım.
"Ah Lavinia ne kadar özlemişim!" diyerek üzerime atlayan Lena'yı zar zor zaptediyordum.
"Bende seni özledim Lena ama biraz daha sıkı sarılırsan tahtalı köyü boylayacağım"
"Öff iyi be iki sevgi gösterelim dedik"
Can arabadan bağırmaya başlamıştı.
"BAKIN SEVGİ GÖSTERİNİZ BİTTİYSE ARTIK GİDELIM ÇÜNKÜ BU ARABANIN İÇİNDE SICAKTAN PATLAYACAĞIM!"
"Patlama geldik!"
~
Okul kaydını yaptırdıktan sonra Lena ailevi bir sebepten aramızdan ayrıldı. Ben de eve gidip yapmam gereken şeyler olduğunu söyleyip kalktım
"Eve bırakayım istersen"
"Hayır gerek yok biraz yürümek istiyorum "
"Peki sen bilirsin "
Hafif bir tebessüm ettim ve vedalaşıp eve doğru yürümeye başladım. Kulağımda kulaklığımla en sevdiğim duman"Seni kendime sakladım " parçasını dinliyordum ve neredeyse etrafı duymak imkânsızdı.
"Yardım et.."
Kulağımda hafif bir fısıltı duydum ama etrafta kimse olmadığı için takmadım
"Yardım et!"
Bu seferki daha şiddetliydi arkama dönüp baktım ama yine kimseyi göremedim. Delirdiğimi de düşünmedim değil .
"YARDIM ET!"
Aniden önüme bir kadın çıktı. Yüzü, elleri, dizleri ve ayakları kanlar içindeydi , kıyafetleri yırtılmış benden yardım istiyordu
'Kaç Lavinia O bana yaptıklarını sana da yapacak hemen kaç!'
Öylece kalmıştım. Ama bir dakika NE ADIMI NEREDEN BİLİYORDU!
"A-adımı nereden biliyorsun s-sen kimsin Bana kim zarar verecek?"
Durdu.
Tebessüm etti.
VE BIR KAMYON ONA ÇARPTI.
ÇIĞLIKLARI DÖRT BIR YANIMI SARMIŞTI
KİMSE ONU GÖRMÜYOR MUYDU
NEDEN KIMSE BIR ŞEY YAPMAMIŞTI
Ve ve adımı nereden biliyordu...
Kamyon çoktan gitmişti ve o da gözden kaybolmuştu. Orada öylece kalakalmıştım.
"Kızım iyi misin evladım?"
Tatlı bir teyze beni dürtünce düşüncelerimden ayrıldım
"Sizde gördünüz mü?"
"Neyi evladım?"
"Biraz önce olanları?"
"Ben yarım saattir şu bankta oturuyorum yavrum hiç bir şey olmadı ki ne diyorsun sen!?"
"BİRAZ ÖNCE YÜZÜ ELLERİ AYAKLARI KANLAR ICINDE OLAN BIR KADINA ARABA ÇARPTI VE BUNU GÖRMEDİNİZ Mİ!?"
"Ne diyorsun evladım sen yardım etmek isteyende kabahat." Dedi ve yanımdan neredeyse kaçar gibi uzaklaştı.
Nasıl olurdu da herkesin içinde olan bir olayı kimde görmezdi aklım almıyor.
Orada daha fazla duramayacağımı anlayıp abimi aradım
~
Yaklaşık yarım saat sonra evdeydim ve kendimi direkt odama kilitlemiş öylece düşünüyordum.
Adımı nereden biliyordu , o kimdi, neden kimse görmedi, neden hiç bir şey yapmadılar?
Bu düşünceler aklımı karıştırırken uyuya kalmışım.
Uyandığımda saat 03:00 . Boğazım kurumuştu gidip bir bardak su içecektim. Mutfağa geldiğimde camdan yansıyan yansımamla birlikte orda öylece kalakaldım.
O buradaydı
Yansımamın yanında...
Titriyordum
Korkuyordum
Konuşamıyordum
Sadece tebessüm ediyordu
Ve bana doğru dönmeye başlayınca var gücümle abimin odasına koştum.
"ABİ!"
ABİM ODASINDA DEĞİLDİ!
NEREYE GİTMİŞTİ?
Arkamı döndüm ve orda aynada yine gülüyordu.
Nasıl oldu ne yaptım bilmiyorum ama kendimi evden atıp Lena'yı aradım.
Bu saatlerde hep uyanık olurdu . Arabasını görünce hemen yanına gittim .
"Ne oluyor Lavinia gece gece?"
"Bir kadın var..." ve her şeyi anlattım.
"Ne yani başka kimsenin görmediği duymadığı bir kadın ve sen onu hiç tanımıyorsun o seni tanıyor VE GECENİN BİR VAKTİ ABİN EVDE DEĞİL Neler oluyor Lavinia !?"
