"Zilin çalmasına 3 dakika kaldı , o yüzden diğer konuya geçmiyorum. Burda bırakalım gençler" fizik öğretmenimiz (aynı zamanda sınıf öğretmeniz olan ) Onur hoca bu kelimeleri peş peşe getirirken bir yandan masanın üstündeki kitap ve defterlerini üst üste koyup düzeltmeye başladı.
"Yarın karneler alınacağı için 1. Dönemin 2. Sıralaması bugün açıklanmış olmalı. Teneffüste panoya bakın..." Onur hoca cümlesini tamamlamadan ilk önce düzelttiği defter ve kitaplarını koltuk altına yerleştirdi.
"Ve sıralama hakkında iniş çıkışları bana bilgilendir" gözümün içine bakarak söylenen bu sözden sonra zilin çalması ile Onur hoca kapının önüne geçti , herkes yavaşça ayaklanamaya başladı . Onur hocanın dışarı çıkması ile ayakta olanlar dışarı çıkmış, yerinde oturanlar ise ayağa kalkıp dışarı çıkıp panoya bakma planını uyguluyordu. Çünkü hepsi sırasının değiştiğini biliyordu ve o yüzden merakla sıralamasına bakmaya gidiyorlardı. Ben de gidecektim sıralamama bakmaya ama ben kaçıncı olduğumu biliyordum. Hep aynı sıralama hep aynı performans hep birincilik. Benim sıram hep belliydi zaten benden başkasına layık değildi ki bu birincilik.
Sıralamasına bakanlar yavaş yavaş sınıfa gelmeye başlamıştı, panonun önünde ki öğrencilerin seyreldiğini tahmin edebiliyorum, o yüzden önümde ki tek kişilik sırayı hafifçe itip kendimin kolayca geçebileceği bi alan yarattım ardından oturduğum yerden kalkıp sınıfımızın dışında ki , sıralamamızın asıldığı panoya yöneldim .
Panonun önü düşündüğümden daha kalabalık.
Kalabalıkta ki çoğu kişi dönüp bana bakmaya başladı ve beklediğim fısıltılar başladı.
"Okul birincisi olduğunu bildiği halde panoya bakmaya geliyor "," kesin kendini tatmin edip etrafındakileri usulca alçak görmek için geldi, buna yemin edebilirim "," 2. ve 3. değişmiş ama 1. aynı " ," Bu kızın birinci olmasını engellicek birisi yok mu ya" vs. vs.
Ama işin aslı sınıfımda olan insanların sıralamasında ki iniş çıkışlarını kontrol etmeye gelmiştim.
