My Childhood Crush Becomes My Cousin? O_O [Hiatus]

Chapter 3.5

O_O

Kaagad akong tumakbo sa labas para humingi ng tulong,

"Manong, tulungan niyo ko!" mangiyak-ngiyak kong sabi

"Bakit anong problema?" sabi niya

"Yung *sob* kapatid ko po nandun! *sabay turo sa pintuan ng bahay* tulungan nyo po sya *sob*"

"Ano bang meron dun?"

(a/n: daming tanong ni manong >.<)

"Nakalagay po sa sako yung kapatid ko *sob* please po tulungan niyo sya! *sob*"

"Ha? Oh sige sige, sandali lang magtatawag lang ako ng makakasama, huwag ka na umiyak. TERRENCE! SAMAHAN MO KO BILIS!"

"Bakit? Ano po ba yun?"

"Wala ng tanong tanong, bilisan mo nalang! Ahm iho, dyan ka nalang kami ng bahala"

"Sige po"

Tumakbo na sila dun, ako naman nandun sa kapitbahay pumunta, nag-iisip.

Yun pala ang dahilan ni Yuri, bakit hindi ko agad naisip na ganun yung nangyayari sa kanya kapag umaalis si Mommy? Nakakainis! Ang tanga tanga ko, sana inalam ko muna kung bakit sya umiiyak! Iresponsabla akong kapatid! Hindi ko napangalagaan yung kapatid ko, Samantalang ako lang naman ang kasama niya!

Nagulat ako ng biglang magsalita si manong.

"Iho, yung kapatid mo ligtas na pero tumakbo siya"

"Sige po salamat, ako na pong bahala, salamat po ulit"

"Sige, habulin mo siya, baka kung mapano pa siya"

*Takbo*

*Takbo*

*Takbo*

*Takbo*

*Takbo*

Ayun siya! nasa kalsada, takbo pa rin siya ng takbo.

*Tingin sa kalsada* Teka! may papalapit na kotse! Hinahabol ko parin siya, hanggang sa,

*sscccrrreeeccchhh*

*booogggsssshhh*

"YURI!" tumakbo ako papunta sa kanya

Tapos bumaba yung driver, kinainis ko yung sinabi niya,

"Ano ba?! Bantayan mo nga maigi yung kapatid mo! nagasgasan tuloy yung kotse ko!"

Tapos bigla nalang siyang umalis, habang yung kapatid ko duguan at walang malay.

"Yuri gising! huwag mo iwan si kuya! Yuri! Huhuhuhu"

Yung mga tao naman, nanonood lang! Nakakainis!

"Tulungan niyo po kami! Please tulungan niyo kami! Huhuhu"

Nung sinabi ko yun, hindi nila kami tinulungan bigla nalang silang umalis. Sigaw lang ako ng sigaw. Buti nalang may tumulong samin, yung katrabaho ni dad.

"Yosef ano nangyari?,Tara dalhin na natin siya sa hospital"

"Yuri! Huhuhu! Yuri!"

"Huwag ka na umiyak! Maliligtas din siya! Tatawagan ko ang daddy nyo okay?"

"*nod nod*"

--HOSPITAL--

"Tulungan niyo po kami!" sigaw ko , yung katrabaho naman ni dad, buhat buhat si Yuri.

Lumapit sa akin yung nurse tapos yung kasama niya kinuha si Yuri.

"Ahm bata, kami na bahala sa kapatid mo. Be calm okay?"

"BE CALM? MARAMING DUGONG NAWALA SA INAANAK KO? TAPOS BE CALM?

"Ma'am, huwag naman po kayong sumigaw. Gagawa naman po kami ng paraan eh"

"DAPAT LANG!"

Tapos dinala na si Yuri Emergency Room, naiwan ako mag-isa dito kasi pupuntahan nalang daw nung ninang ni Yuri si dad.

--After an hour--

Nilabas na si Yuri tapos dinala na sa kwarto niya, ako naman sumusunod lang. Nandito na kami sa loob. Nang biglang nagsalita yung nurse.

"Kaya mo bang magbantay? Ikaw na bahala, tapos hintayin mo yung parents niyo okay?"

"Opo"

Umalis na sila, habang ako, pinagmamasdan yung kapatid kong wala pa ring malay at may benda sa ulo. Naawa talaga ako sa kapatid ko, pinapangako ko Yuri, tutuparin ko yung gusto mo na lilipat na sa ibang lugar.

*End of Flashback*

Kaya ngayon, masyado na akong over protective sa kanya. Ayoko na siyang makita na umiiyak. Tama na yung nangyari sa kanya dati.

"Yosef Oppa, may probela ka ba?"

"Huh? Ah eh, wala naman."

"Eh bakit kanina ka pa tulala?"

"Wala nga, kulit mo. *sabay gulo ng buhok nya*"

"Oppa naman :3"

"Hahaha! Sige na magpahinga ka na!"

"Basta oppa, sabihin mo lang kung may problema ka ah? ;)"

"Opo Noona! Haha"

"Tss, Si oppa talaga!  sige good night"

"Hahaha ,Okay good night :)"

Kaya mahal na mahal ko yang kapatid ko eh! She never fail to make me smile.

**********

Hanngang diyan po muna! Hehe :)

--READ-VOTE-COMMENT-BE A FAN--

-LuluLOVEMimi ;)-