PAIN

CHAPTER 5

"Why do you wear that?"

"Why? Hindi ba maganda tignan sa akin?"

"I don't know!'

Bakit ba kasi 'to pa ang sinuot ko sana nag jeans and blouse na lang ako, Sayang tuloy ang effort ko hindi naman nagustohan ni Lee, nakaramdam ako ng lungkot.

"Wear it!"

Pinatong n'ya sa likod ko ang jacket ."Thank you" Matamlay kong sabi, i thought he would like my dress. Kinuha ko ang baso sa harap ko na may lamang wine at saka ininom.

"Hey!Stop!"

Pigil nito sa akin ano ba ang pakialam n'ya kahit anong ayos ko he didn't really like me!.

"WHAT!?"

"Okay sorry! i don't mean that"

"So, ano? Alam ko namang pangit ako!"

Hinila ko ang kamay kong hawak n'ya, pero hindi n'iya binitiwan.

"You are not ugly, Kahit kaylan hindi ka naging pangit!"

"kakasabi mo lang."

"Mali ang pag-kaintindi mo, Maganda ka."

"Talaga?maganda ako?"

"Yes! Because of your dress i can't fucos with visitors."

"Kasalanan ko?"

"Oo! nang dahil sayo hindi ko na enjoy ang party, binantayan kita! Shit! I blocked the guys who wanted to come to you!"

Nagulat ako sa mga sinasabi ni Lee, Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya.

"Sorry, Hindi mo naman dapat ginawa 'yon." 

Hindi parin binitiwan ni Lee ang kamay ko, yumuko ako dahil parang maduduling ako sa mga tingin ni lee sa akin.

"Hindi ako papayag mapunta ka sa ibang lalaki."

Dapat ba ako kiligin? No hindi dapat lasing lang ito. I tried again pulling my hand on him.

"Lee Lasing ka lang."

"Hindi mo na ba ako gusto?"

"H-ha?"

"Simula bumalik ka dito ginugulo mo na ang isip ko."

Matagal na panahon ko hinintay na mapansin ako ni Lee, dapat masaya ako ngayon, but why? I'm not happy.

"Sorry, Hindi ko pa masasagot ang mga tanong mo sa akin"

Unti-unti binitiwan ni Lee ang kamay ko tumayo naman agad ako "Matulog na ako" I left him and immediately entered the house.

"Besh, si kuya?"

"Sa l-labas"

"Bakit ka namumutla?"

"Uminom ako nang wine besh , mauna na ako matulog napagod ako eh"

"Oh sure! Matulog ka na tawagin ko lang si kuya sa labas"

Pakiramdam ko ay nagkasala ako na iniwan ko mag-isa si Lee sa labas.

"Wait! Nakita mo ba si Roy?"

"Hindi, baka na sa labas lang."

"Hmm! Good night besh."

"Good Night, Stef."

I was lying in bed thinking about what Lee said to me, totoo kaya 'yon? o nasabi n'ya lang sa akin dahil sa lasing lang siya. 

Thanks to the wine nakatulog ako kahit may gumugulo sa isip ko.

Next morning maaga ako ulit ako nagising para bumisita sa bahay.

"Anak, aalis ka na ba?"

''Babalik po agad ako.''

''Isama mo si Lee.''

"Huwag na po nanay, baka meron po siya ginagawa.''

''Ako bahala, mabuti na may kasama ka.''

Hindi ko na pigilan si nanay, nang tawag n'ya si Lee sa likod bahay.

''Lee, samahan mo si Cherlie."

''Okay lang naman sa akin kahit ako na mag-isa.''

''Huwag matigas ang ulo Cherlie, sasamahan ka ni Lee, baka kong ano pa ang mangyari sayo matagal ka rin nawala dito. Pag-tripan ka pa nang mga tambay sa kanto.''

''Opo, hintayin na lang kita sa laba.''

Lumabas ako nang bahay at saka umupo sa ilalim ng punong mangga. I need to take care of the materialis na dumating kaninang umaga sa dating bahay namin.

''Let's go!"

''Can we just walk? Our old house was not too far away, that I also miss walking home.''

''Segurado ka?''

''Yes!''

Masaya ako pumayag si Lee, na maglakad lang kami papunta sa dating bahay namin.

''May mga tao ka na ba nakuha?"

''Wala pa nga, n'yan din ang isa kong problema hindi ko alam kong sino ang puwede ko kukunin mag-trabaho sa bahay.''

''Ako na ang maghanap''

''Salamat, Lee''

Tahimik lang kami habang naglalakad, tanging tanim na palay na lang ang makikita sa paligid wala na masyadong bahay sa part na ito papunta sa amin. kaya no'n hindi na ako umuuwi kong gabi na do'n na lang ako natutulog kila Stef,  pero minsan hindi ko rin matiis na huwag umuwi lalo't na tuwing pupunta nang palengke si mama kaumagahan. Ayaw ko mahirapan si mama, marami kaming alagang baboy kambing at manok kaya't tuwing pupunta nang palengke si mama, ay dapat kasama ako para may katulong ito mag buhat nang mga pagkain nang mga alagang hayop namin. May sakit din dati si papa kaya ako tumigil sa pag-aaral para makatulong kay mama at hindi na makadagdag gastohin. May maliit na lupa kami sa likod bahay kong saan nakatamin ang mga gulay na binibenta ni mama sa palengke para pang dagdag pambili ng gamot ni papa, masama ang loob ko sa mama ko dahil sa kanya ay nag-kasakit ng cancer sa baga si papa, sa isang pabrikahan sa dubai nag-work si papa, pinili niya iwan kami noon para sa pangarap ni mama magkaroon nang maganda buhay. Nagulat na lang kami ni mama isang araw nasa hospital si papa at doon na nalaman may sakit itong cancer kaya pinauwi si papa. Kahit masama ang loob ko sa kanya hindi ko pa rin ito kaya sumbatan at sisihin mahal ko si mama at papa, kaya ko mag-tiis para sa kanila.

"Sorry, pala ka gabi."
"H-ha?"
"Sorry," Ulit ni Lee na malungkot ang mukha.

"O-okay lang, na lasing ka lang seguro ka gabi." Tinugtungan ko ng mahinhin natawa ang pag sabi ko para hindi niya mahalat na kinakabahan ako. Sa totoo n'yan hanggang ngayon iniisip ko pa rin ang sinabi ni Lee, sa akin at hanggang ngayon hinahanap ko pa rin sa puso ko kong masaya ba ako o hindi. Seguro nagulat lang talaga ako kaya't ganito ako mag react.

"Hindi n mauulit."
"Ano ka ba okay lang sabi." Natahimik ulit kami habang nag lalakad, nakakailang na nakakahiya na hindi ko alam ang dapat ko maramdaman.