1.Bölüm-Karanlık

23 7 11
                                    

      Adım Elina'ydı. Kelime anlamı zeka sahibi insan demek olsa bile, çoğu zaman aptaldım. En azından okul derslerimde hiç başarılı değildim. Fakat 18.yaş günümden sonra bir şeyler değişmişti. Zihin okuyabilmek, öğretmenlerimin de zihnini okuyabilmem demekti. Ve bu da tüm sınav sorularını ve cevaplarını öğrenebiliyor olmamdı.

18.Yaş günü, 27 Aralık
       Ailemin ve yakın arkadaşlarımın ısrarı ile ufak ama güzel bir parti düzenlemiştik. Arkadaşlarımın hepsi bir araya toplanmış bir şeyler içiyorlardı, fakat ben şimdilik onlara katılamıyordum. Gelen misafirleri karşılamaktan kendi doğum günümde kendime vakit ayıramamıştım. Saygıda kusur etmemek ve nazik bir bayan olmak için zorla gülümsüyordum. Biraz nazlanarak bitkin bir şekilde annemin kulağına fısıldadım "Anneciğim, biricik kızın çok yoruldu misafirleri sen ağırlarsın artık." dedim ve sinsice sırıtarak arkadaşlarımın olduğu tarafa yöneldim. Hepsi neşeyle bana sesleniyordu. Fakat sesleri gittikçe bulanıklaşıyor, görüntüler iyice kararmaya başlıyordu. Başımın altında hissettiğim soğuk zemin, zihnimin derinliklerine kadar işliyordu. Hatırladığım tek şey, gerçek olup olmadığını bile bilmediğim o varlığın, saniyeler içinde cebime bir şeyler koyup, ürkütücü ve kısık sesiyle kulağıma fısıldadığıydı. "Elfler aleminin en genç ve zeki perisi, aramıza hoş geldin."                                     Karanlık adeta toz bulutu gibi gözlerimin üzerinde süzülüyordu. Göz kapaklarım daha fazla dayanamadı, bilincimi tamamen kaybetmiştim. Aradan ne kadar süre geçtiğini hatırlamıyordum. Gözlerimi açtığımda her şey eskisi gibiydi. Ne olduğunu anlamadan telaşla banyoya gittim. Aynada gördüğüm görüntü karşısında şok olmuştum. Sol kulağımın arkası kıpkırmızıydı. Acı hissetmiyordum ama telaşla elimi kulağıma götürdüğümde, elime kırmızı bir sıvı bulaştı. Aynadan kulağıma baktığımda, arka kısmına  "E" harfi çizilmiş olduğunu gördüm. Telaşla ne yapacağımı bilmez şekilde, az önce yaşadığım şeyler aklıma geldi ve  elimi cebime götürdüm. Hızla kağıt parçasını açtım ve içinde yazanları okudum.

     " Rainy street, Karanlık köşk. Bu gece saat 01.00 de orada ol. Unutma kapıyı açabilecek olan tek şey, senin kanın."   - Elf Kraliçesi, JOLİE    

      Mektupta başka hiçbir şey yazmıyordu. Telaşla elimdeki kağıdı cebime koydum ve kulağımın arkasındaki kanı temizleyip bahçeye çıktım. Belki bunu birilerine anlatmam gerekiyordu, ama ben anlatmamayı tercih ediyordum, soğuk havalarda daha da cesaretli hissediyordum. Kimseye çaktırmadan sessizce bahçeden dışarıya çıktım ve kendimi karanlık sokakların ıssız sessizliğine bıraktım.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 27, 2021 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ZİHİN OYUNLARIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin