100 Days with Bangtan

Chapter 1 - The Bangtan

Kassandra Fei’s Point of View

Para akong nilalag sa isang napakalalim na bangin. Teka nasan na ba ako? Nakakaaninag na ako ng mga ilaw. Siguro nasa lupa na ako. Malalim na ata ang gabi saan ako pupunta ngayon? Parang wala naman tao sa lugar na ito bakit ba ako nandito?

*Beep Beep*

Wow astig nahulog na nga ako hawak hawak ko pa tong celllphone.

One message received

YOU NEED TO SEE BANGTAN AS SOON AS POSSIBLE

<delete> <reply>

Reply:

FINE! BUT HOW?!

<cancel> <send>

Sent!

NO RESPONSE! FINE! HAHANAPIN KO NA ANG BANGTAN!

Naglakad lang ako ng naglakad.. Sa totoo lang hindi ko alam ang gagawin ko. Paano ko hahanapin ang Bangtan? Pag nahanap ko ba sila ano ang gagawin ko? Naloloka ako bakit ba kasi ako na naaksidente at bakit hindi ako makaalala? Siguro pag may naaalala lang ako hindi ko na gagawin tong misyon ko at pupunta na lang ako sa lugar ko talaga.

 Lakad.

Lakad.

Lakad.

Lakad.

Lakad.

Tumigil ako saglit kasi feeling ko may parating na sasakyan.. Oo tama nga ako may parating baka matulungan nila ako. Sinubukan kong pumara kaso hindi nila ako pinansin. Grabee naman sila hindi ba nila ako nakita?

Naglakad lang ulit ako hanggang sa napagod ako at nakaramdam ng gutom? Nagpahinga muna ako saglit umupo ako wala akong pakialam kahit nasa gitna pa ako ng daan. PAGOD AKO. Sa sobrang pagod ko siguro nakatulog na ako.. ZZZzzzzzzzzzzzzzz ZZZZZzzzzzzzzzzzzzz~

------

“Hmmmm… Ano ba?” bakit parang may sumisipa sakin.

“Nakaharang ka po kasi ng daan.” May narinig akong boses. MAY TAO!

“WAaahhhhhhhhhhhhhhhhhhh~~” sigaw ko saka tumayo.

Nakatingin sila sakin mga 9 sila sa paligid ko puro lalaki. Yung 7 naka all black. Gangster ba sila? Lagot may misyon pa ako.

“Sino kayo at anong gagawin niyo sakin? May gagawin pa ako dito kung may plano kayong patayin ako, wag niyo na ituloy maawa kayo sakin.” pagmamakaawa ko hindi maaaring tuluyan akong mamatay may misyon pa ako at kelangan kong bumalik sa dati kong buhay.

“HAHAHHAHAHAHAHAHHAHAHHAHAHAHAHAHHAHAHHAHAHHAHAHHAHAHHAHHAHAHAHHAHAHHAHAHHAHAHHHAHAHAHHAHAHAHHAHHAHHHAHAHHAHAHA~~~”

"HAHHAHAHAHHAHAHHAHAHHAHAHHAHAHAHHAHAHHAHAHHAHAHHAHHAHAHHAHAHHAHAHHHAHHAHHAHAH~"

Nagtawanan sila lahat mga isang minuto din bago sila naka recover saka nagsalita yung isa nilang kasama.