The Dancing Cagey

Chapter 1 - Mending A Broken Heart

 “Jelene okay ka na ba?” – Janet

I rolled my eyes as I heard that question. For the nth time, narinig ko na naman ang napaka-nonsense na tanong na yun. Ka-brebreak lang kasi namin ng gago kung ex-boyfriend at ipinagpalit ako sa isang malanding hipon! (HAHAHAHA. Hugot pa more!). Oo, nung una masakit, but then I realized he’s not worth it. Like duh! Is he a heart throb? No way!

“Look, I may be heartbroken but trust me, im okay. In fact, I am better!” – then I gave my sweetest smile. Why would not be okay? Ipina-realize lang naman sakin ng pangit na yun how worthless he is.

“Sure? But you’re fresh from a break up. You know you can cry on us naman ee” – Yan

Napatawa tuloy ako ng wala sa oras “Ano ba kayo! Break up lang yun, as if naman namatayan ako. Tsaka 24-hours lang ang healing process kapag third party ang dahilan ng break up no”  I am mean I know.HAHAHA. Pero ganun talaga ang pananaw ko.

“Asus! If I know, deep inside, ngumangawa ka na diyan!” epal talaga netong si Jerome kahit kailan. Basag-trip lagi eh. Malapit ko ng basagin ang pagmumukha nito! HAHAHA

“Shaddap Jerome! Guys im okay, seriously. Bakit naman ako magpapaapekto sa mukhang asong yun? Pasalamat nga siya pinatulan siya ng diyosang kagaya ko. Hindi kaya ako ginayuma nun?” nagtawanan tuloy ng tropa ko. Yeah im used to this, mapanlait sa kapwa! HAHAHAHA

“Okay. We’re convince. Umiiral na kasi ang pagiging laitera mo eh!” – Christy

My friends really know me. We are siblings by heart. Pero madalas wala kaming matinong usapan! HAHAHA

“Foodtrip tayo guys!” Kararating palang ng dalawang to pagkain na naman ang gusto.

“Johanna , jose kailan kaya mauuso ang salitang DIET sa inyo? HAHAHAHAHA” ewan ko ba. Nasobrahan ata ako sa pagiging maldita ngayong araw na to.

“Kapag binalikan ka ng ex mo” ang sarap sipain ni jose. Isama ko kaya siya sa libingan ni Jose Rizal?

And I was like --->   ( -_____-)

Tropa ----->    HAHAHAHAHAHAHA!

Hindi makatarungan to! Pinagkakaisahan ako! Huhubels! :p

“Kain na nga lang tayo!”- me

“Libre mo Jelene?” kailangan ba talaga sabay-sabay pa sila?

“KKB. Wag epal people!” – me

“Kuripot!” – them

“Che!” sumasakit lalo ang ulo ko sa kanila. HAHAHAHA. Pero thankful ako kasi malaking tulong ang presensya nila para hindi ako masyadong mag-isip at mag-emote. Sayang ang tears!