"မင္းတြက္ငါက ဘာေကာင္လဲဟမ္...!!"
"..."
"ခနတာ အသံုးေတာ္ခံလား....!!"
"......"
"ေျပာစမ္းပါ ...ခ်စ္ခဲ့တာက အမွန္ပါဆိုၿပီး....၊ မင္းငါ့ကိုေျပာစမ္းပါ....."
"......."
"ငါတို႔အရမ္းခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ ဟုတ္တယ္မလား.....?"
က်ေနာ္မ်က္ရည္ေတြခကာ ေျပာမိေပမယ့္ သူ႔ဘက္ကစကားသံထြက္မလာခဲ့ပါ....
".....…"
"ခန္းထြဋ္......မင္းငါ့ကိုခ်စ္ခဲ့တယ္မလား.......? "
ပတ္ဝန္းက်င္က တိတ္ဆိတ္သြားကာ ခနၾကာေတာ့
"မခ်စ္ခဲ့ဘူး .....မင္းကအသံုးခ်ခံသက္သက္ပဲ......"
ေနာက္ဆံုး .....ေနာက္ဆံုးေသာအေနနဲ႔ေမးခဲ့ေပမယ့္ အေျဖက ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ေပ.......။
က်ေနာ့္လက္ေတြ သူ႔အက်ီေကာ္လံေပၚက ေျပေလ်ာ့လို႔ ဒူးေထာက္က်ခဲ့မိၿပီ......။ သူက ....သူကေတာ့ မဆိုင္သလို ရပ္ၾကၫ့္ေနတုန္း.........!!!
အရာအားလံုးၿပီးဆံုးကုန္ၿပီ.......ဒူးေထာက္ရင္း ျမင္ရတာက ထြက္သြားခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ့ေက်ာျပင္ရယ္....က်ေနာ့္လက္ထဲက ေငြေရာင္လက္ထပ္ဖိတ္စာေလးရယ္........။
ဒီဘဝေတာ့ သူ႔လက္ကိုပဲတြဲကာ သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ကမ႓ာပဲထားမယ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ က်ေနာ့္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ ေရစုန္ေမ်ာလို႔.......အသံုးခ်ခံ ဆိုတဲ့ စကားေအာက္မွာ မာနေတြေရာ သိကၡာေတြေရာ အိပ္မက္ေတြကပါ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳ......
အခ်စ္.......အခ်စ္ အက္အခ်စ္ကေလ နာက်ဉ္လိုက္ရတာ...အခ်စ္ ...လူေတြေျပာတဲ့ အခ်စ္ကပ်ားသကာလိုခ်ိဳလွတယ္တဲ့...ဟက္...!!! ခ်ိဳတာေပါ့ သိပ္ကိုခ်ိဳရတာ ခ်ိဳလြန္းလို႔ ထပ္မထိရဲေအာင္ကိုခ်ိဳလွပါတယ္......
သက္ေႂကြ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကၫ့္ကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိသည္......။ တိမ္ေတြေရြ့ေနတယ္ ငွက္ေတြပ်ံသန္းေနတယ္.... သူက...သူက ေက်ာခိုင္းထြက္သြားတယ္....ေလျပည္ေတြကတီးတိုးဆိုသြားခဲ့ျပန္တယ္.........' The End....! ' တဲ့.......
မိုးေကာင္းကင္ႀကီးက တျဖည္းျဖည္းဝါးကာ က်ေနာ့ ကမ႓ာႀကီးက ဘယ္ေတာ့မွ မလင္းခဲ့တဲ့ အေမွာင္ခန္းဆီသို႔...
YOU ARE READING
" The End......"(uni&zawgyi)
Narrativa generaleသက်ကြွေ......... " မင်းကိုအရမ်းချစ်တယ် ခန်းငယ်.." ခန်းထွဋ်............ " ကျနော့်က ကိုကိုထက်မပိုတောင် မေလျာ့သောချစ်ခြင်းနဲ့ချစ်မိတာပါ...."
