Escaped for the world

5. Kaira

Een hevige pijn stoot schiet door mijn lichaam heen. Mijn ogen open ik langzaam, maar door het felle licht van een TL-lamp boven me sluit ik ze meteen weer. Na een paar minuten zijn mijn ogen gewend geraakt aan het felle witte licht. Met mijn ogen speur ik de ruimte af. Ik ben in een grote ruimte. De ruimte ziet er vies en spookachtig uit. Er loopt een spinnetje over de donkergrijze grond. Verder zijn er ook geen ramen, dat niet heel fijn is als je claustrofobie hebt. Hoe kom ik hier weg? Mijn hart begint sneller te kloppen, maar ik probeer me te concentreren op de details van de kamer. Dan valt mijn oog op een meisje die met een blinddoek voor haar ogen, die op de grond ligt. Meteen valt het me op dat ze totaal anders is dan mij. Ik loop naar haar toe en ik ga naast haar op de grond zitten. De blinddoek haal ik van haar ogen af, maar ze verroert zich helemaal niet.
'Meisje, wordt wakker,' zeg ik op een fluistertoon.
Weer reageert ze niet. Met een zacht duwtje duw ik haar op haar zei. Een geluidje ontsnapt uit haar mond, maar verder blijft ze liggen.
'Word nou wakker,' zeg ik hardop.

Daarna fluit ik hard op mijn vingers, waardoor het meisje meteen rechtop zit.
'Oké en nu gaan we de uitgang vinden,' zeg ik.
Het meisje draait haar blik naar mij toe en dan slaat ze haar handen om haar hoofd.
'Zeker teveel gedronken. Dat is natuurlijk ook de reden dat ik twee biertjes drink en niet meer.'
Het meisje staat langzaam op en ze bekijkt de ruimte.
'Hoe heet je eigenlijk?' vraagt ze op een lieve toon.
'Kaira en jij?'
'Ik ben Rosalie en wat doe jij hier?'

'Geen idee, maar ik denk dat ik ontvoert ben.'
'Door James?'

'Wie is James?'
'O eh.'
Voordat ze kan antwoorden komt er een groot tv scherm uit het dak tevoorschijn. Op het scherm verschijnt een man met een bivakmuts. Rosalie kijkt de man raar en ook een beetje bang aan.
'Is dat James?' vraag ik lachend.
'Nee, nee dat is hem niet,' zegt ze beslist.
'Zo dames, welkom. Jullie leven staat van nu af aan voor altijd op zijn kop.'
Meteen draai ik met mijn hoofd en ik haal mijn schouders op.
'Ook leuk,' mompel ik.

'Jullie moeten de juiste route vinden die jullie naar de uitgang van de escape room zal brengen. Als het lukt heb ik een verrassing voor jullie. Als het niet lukt, doordat jullie de verkeerde route nemen of jullie durven niet verder. Dan zullen jullie nooit meer het daglicht te zien krijgen.'
De man begint door zijn eigen woorden gemeen te lachen en daarna verdwijnt het scherm weer.

'Oké, dus volgens ene James moeten we de uitgang zien te vinden?'

Ik stel het als een vraag, maar eigenlijk weet ik het antwoord al.
'Hij is James niet,' zegt Rosalie geïrriteerd.

De kamer bekijk ik nog eens goed, maar ik zie geen enkele deur of raam of iets anders waardoor we hier weg kunnen. De kamer loop ik rond en af en toe geef ik een trap tegen de muur aan. Ook Rosalie kijkt de kamer rond. Een harde gil vult de kamer.
'Heb je de uitgang gevonden?' roep ik naar haar.
'Spin!' gilt ze.
Met een zucht loop ik naar haar toe. Als ik vlak bij haar ben, zie ik het spinnetje over de grond lopen. Ik ga op de grond zitten en laat het spinnetje over mijn hand lopen.
'Wat een lieverd. Hoe kan je voor een spinnetje van een halve centimeter bang zijn?' vraag ik en ik leg mijn nadruk op spinnetje.
'Haal het weg,' schreeuwt ze naar me.

Mijn schouders haal ik op en ik zet hem een paar meter verderop op de grond neer. Weer trap ik een paar keer tegen de muren aan, maar zonder succes.
'Ik haat kelders,' zegt Rosalie.

'Je bent geweldig! We moeten natuurlijk niet laag zoeken, maar hoog. Op het dak dus.'
Rosalie gooit haar lange blonde haar naar achter. Mijn haar doe ik ook los en daarna bind ik het in een knot boven op mijn hoofd. Het dak ik twee meter hoog. Met mijn één vijfenzeventig kom ik daar dus niet bij.
'Kan jij hoog springen?' vraag ik
'Eh, ja?'
'Super.'
'Je bedoelt dat ik in het dak op zoek moet gaan naar een luik?'
Enthousiast knik ik. Ze doet haar naaldhakken uit en ze springt in de lucht. Ze raakt net niet het plafond. Rosalie is ook nog eens kleiner dan ik ben, maar ze kan wel hoger springen. Nogmaals springt ze, maar ze komt er op één centimeter niet bij.
'Shit, het lukt niet,' mompelt Rosalie geërgerd.
'Oké Roos. Misschien.'

Ik kan mijn zin nog niet afmaken of Rosalie schreeuwt: 'Ik heet Rosalie en geen Roos.'
'Maar Roos klinkt veel cooler.'
'Maar ik hou van een chique en nette naam, dus noem me gewoon maar Rosalie.'
Ik slaak een zucht, maar ik ga er niet meer op in. Rosalie springt nog een keer. Dit keer gaat het luik wel open.
'Super, girl,' zeg ik enthousiast tegen Rosalie.
'Ja, ik ben gewoon heel goed,' antwoord ze met een glimlach op haar gezicht. Mijn wenkbrauwen trek ik langzaam omhoog. Hierdoor schiet Rosalie in de lach.
'Wist je dat ik echt bang was?' vraagt ze.
'Huh, dat heb ik niet eens gemerkt. Ik dacht dat het je niets boeide en dat je alleen maar aan ene James kan denken. Is het eigenlijk je vriend?'
'Nee, maar ik heb hem ontmoet op een feest.'
'Welk feest?'
'Zo'n feest in het bos.'
'Ohh, daar was ik ook. Het was wel een leuk feest,' zeg ik met een twijfel in mijn stem. Ze hoort ook mijn twijfel en meteen vraagt ze: 'Maar? Wat was er niet leuk?'
'Ach niks. Ik stel me gewoon aan.'
'We moeten het met elkaar doen, dus vertel me gewoon de waarheid.'
'Het feest was gewoon klote. Het begon leuk toen ik samen met mijn vriendin zat te dansen. Toen kwamen alleen Tom en Milan twee vrienden van mij en Milan is het vriendje van Lisa, zo heet mijn vriendin dus. Op Tom ben ik al een tijdje verliefd en toen gingen we samen dansen. Later die avond raakte ik alleen Milan en Lisa uit het zicht en Tom ging met jongens van een klas hoger mee. Toen stond ik daar alleen op een groot feest. En weet je wat bleek?'
Rosalie schud vragend mijn hoofd.
'Lisa is met Milan naar huis toe gegaan.'
'Ah ja,' zegt Rosalie die langzaam knikt.
'Jij hebt zeker hetzelfde gedaan als Lisa.'
Mijn blik glijd over haar super korte jurkje. Het valt Rosalie op wat ik bedoel en meteen schiet ze in de verdediging.
'Nee, alleen maar een beetje gefleurd.'
'O ja, tuurlijk met James.'
'Ja, maar niet zo lang. Daarna stond ik bij een ander groepje' zegt ze verdedigend.

'Ik merk het al. Je bent verliefd.'
'Ach nee joh.'
'Je wilt het niet laten merken? Ben je daar bang voor?'
'Niet bang, maar ik heb al een vriend.'
Geschrokken en tegelijkertijd vol afschuw kijk ik haar aan.
'Wat?'
'Je hebt al een ander?'
'Kon ik er wat aan doen? Wat moet ik eigenlijk doen?'
'Volg je hart,' mompel ik en meteen denk ik aan mijn moeder.
'Laten we naar boven toe gaan,' zegt Rosalie.
Ik knik instemmend. Rosalie pakt haar hakken op en ze gooit ze naar boven toe. Met mijn hand maak ik een kommetje. Ze gaat er in staan en ik duw haar naar boven toe. Ze pakt de zijkanten van het plafond vast en ze duwt zichzelf omhoog. Als ze boven is draait ze zich om naar mij toe. Ze gaat op haar buik liggen en steekt haar hand naar mij uit. Dankbaar pak ik hem vast en ze helpt me naar boven toe. Het laatste stukje hijs ik mezelf soepel omhoog.
'Zo gelukt.'
Ik geef Rosalie een high five en meteen verschijnt er weer een beeldscherm. De man verschijnt weer met zijn bivakmuts.
'Dit ging jullie veel te makkelijk af, maar geloof me de volgende ruimte wordt jullie grootste nachtmerrie.'
Hij lacht gemeen en vol afschuw kijk ik hem aan.