Update muna bago review. Sa Saturday na next update guys. Exam na kasi namin. Pasaway ako
kaya may update ngayon.:D
--------------------------------------------------------------------------------
*school
Shane's POV
"Pre! Pre! Bilisan mo late na tayo! Alam na! Admission slip pa yan pag nagkataon." sigaw ko kay Kate, ang bestfriend ko. Nasa gate pa kasi kami ng school.
Hinila ko na siya papasok ng room pero may nakasabay kami... Si Stacy Santiago.
"Ano ba naman yan, pre pa tawagan niyo. Masyado kayong bulgar!" Stacy
Wow! As in wow! Ang pare lagi naming tinatawag sa lahat. At halos lahat sa school ginagamit yan, mapa lalake man o babae.
Anong gusto niyang sabihin ko? MARE? Mas corny naman yata yun no? Tingin nyo? Pang may anak na yun diba? Lupit ng trip niya!
Pero kahit ganun, wala siyang narinig sakin. Psh, kahit na paulit ulit na akong ginaganyan niyan. Hindi ko na sinabi pa ang gusto kong sabihin. Hindi ko na ipinagtanggol yung sarili ko.
Pagpasok ko sa room, nakita ko na yung crush ko! Si Dredd Madrigal! OMG! Nikikilig ang lola niyo! Teka, sobra naman ata? Nakita lang kinilig na. Leshe, ano siya? Ihi?
Pero wait, mlay assignment! OH NO! DOMO! Lagot! Dali-dali akong pumunta sa may chair ko. Syempre! Kailangan kong magrush ng assignment no.May pagka Happy-go-lucky kasi ako. Kayo ba? Nakakarelate kayo? Kung oo, you're free to vote or comment. Hihi! Segwey lang!
Nagsusulat na ako nung bigla akong nilapitan ni Kate.
"Pre! Nakatingin yung crush mo may dumi pa naman sa muka mo. Ay nako! TURN OFF!"
"Weh!? ASAN!? TANGGALIN MO UTANG NA LOOB!!!"
"Hahaha! Yan kasi hindi marunong magsalamin!"
Tinatanggal na ni Kate yung dumi na sinasabi niya. Sus! Ayoko namang mapahiya sa crush ko. >.<
"Ang sweet niyo talaga! Kelan pa kayo?" Si Rina lang naman yan.
"Hindi ah! Pinagsasabi mo?!"
"Sus naman. Deny deny pang nalalaman, halata naman Shane!"
Leshe. Well I don't have to explain anything to her. I don't need her to believe in me.
In the first place, ano bang mapapala ko? I don't wanna explain myself. Why? My friends don't need it, and my enemies won't believe it anyway. O diba? There's no use!
So ang ginanti ko at kung paano ko pinasabog ang pagkainis ko?
Simple lang...
SILENCE.
Drinadrawing ko na lang siya sa likod ng notebook ko....
.....na may sungay at buntot!
The class went well. Mejo ok naman ako sa loob ng room. Not until our dismissal time.
Kasi pagkalabas na pagkalabas namin ni Kate ng room...
"God! Ayan na ang mga babae na lalake!"
"Wag ka masyado maingay girl! Baka marinig ka!"
"Wag tayo lalapit sa kanila. Ayoko mahawa! Ew. Bago pa naman yung lotion ko, ayokong mahaluan ng germs."
"Well, you know friends?! Dumaan lang naman ako sa room nila kanina. And ang sweet sweet nila! Hawak ni Kate yung face ni Shane! NAKAKADIRI!"
Ayan nanaman po sila. Third year pa lang kami, at fourth year yang mga narinig kong nagsalita. At sila talaga yung laging nanggigisa samin.
Grabe naman yun, porke yun lang yung nakita nila. Sus! Narinig ba nila yung usapan namin? At yung topic namin? At kung bakit nila yun ginawa?
Kung sana alam lang nga nila.
And again, what I did is....
.... To stay silent.
Nilagpasan ko nalang sila.
Hindi ko sila pwedeng labanan.
It's not that I'm afraid of them..
.... It's because I respect them.
Before kumalat ang chismis na lumamon sa mga utak ng tao sa school..
.. They've been kind to me.
They already helped me before.
I know how kind they can be.
Kung dati, yung mga tingin nila ay may halong pagmamalasakit at bait..
....Ngayon, yung mga tingin nila ay naging mapanlinlang, mapanuri at mapanghusga.
