Alexa's POV*
Hindi ko namalayan nakatulog pala ko kakaiyak ko, buti na lang at kasama ko si kuya kanina kahit paano gumaan yung loob ko. Ayokong tawagan si Xander kahit gustong gusto ko siya makausap kasi gusto na siya ang unang tumawag at mag paliwanag. Iniwan na talaga niya ko? Ayokong maniwala pero ayoko din namang lokohin yung sarili ko na andito pa din siya. Bakit ba kasi hindi siya nag paalam sakin? Maiintindihan ko naman siya. Naging mag kaibigan pa kami kung hindi naman niya ko masabihan ng mga problema niya. Tumutulo na naman tong mga luha ko. Nakakainis. Simula ngayon lagi na lang ba kong iiyak dahil sa kanya? Isang araw palang siya na wala sa piling ko pero pakiramdam ko ang tagal na niyang nawala. Mahal ko na talaga siya. Xander why you have to leave me like this? I thought you don’t want me to be sad like this but why your drowning me into sadness. Should I hate my self from falling for you?
Alexander’s POV*
Ano na kayang ginagawa ni Alex ngayon? Alam ko umiiyak siya. May dumadamay ba sa kanya ngayong malungkot siya? Wala ako sa tabi niya para punasan ang mga luha niya, para patahanin siya at pasiyahin siya. Alam ko hindi siya pababayaan ni kuya kristof. Ang tangi ko lang magagawa para sa kanya ay alalahanin siya. Andito na kami sa bahay namin sa America. Hindi na ko naninibagao dito kasi sa america ko pinanganak at tumira rin kami dito saka nag aral din kasi ko dito ng 4 years pag katapos nung nag 8 years old na ko sa korea naman kami tumira at nag aral din ako dun pero sa international elementary school kasi nga hindi naman ako sanay mag korean and then nung nag 10 ako sa pinas naman kami tumira at ipinagpatuloy ang studies ko. Bali may bahay kami sa pinas,korea at dito. Ewan ko ba bakit kailangan madami kaming bahay.
Sabi ng parents ko para daw hindi na sila sa hotel or condo mag stay for buisness transactions kaya they decided to buy house and lot to those countries but I preper to stay at philippines since I’ve met alexa. Pasukan na niya next week at ganun din ako. Naayos na pala agad nina dad yung papers ko sa school na papasukan ko sa high school kaya naenroll na ko bago pa kami pumunta dito. Talagang planado na nila ang lahat. Hindi manlang nila ko nagawang kausapin about this. Kung gusto ko bang mag aral dito sa america. Alam naman nila na si Alexa lang ang naging kaibigan ko since childhood. Hindi ba nila napansin na naging masaya ang anak nila ng tumira kami sa pilipinas.
Sabagay, b.c naman sila sa buisness namin paanong mapapansin? Ngayong andito ko sa america. Back to old days na naman ako. May sariling mundong ginagalawan. Hindi sa hindi ako mabait o friendly. Tahimik lang talaga ko at mas gusto ko na ako yung inaapproach ng tao. Nahihiya kasi kong maki mingle sa iba. Sadyang silent type lang ako. Magaan pakiramdam ko kay alex kaya naman sa kanya ko lang napapakita yung totoong ako. Hindi ko pa siya matatawagan ngayon, baka next week na after ng first week of class namin. Alam ko naman na galit yun pero gusto ko siya makausap kahit papaano. Siguro ready na kami sa isa’t isa na makipag usap. Ayoko yatang mawala communication namin. Kahit anong sabihin niya okey lang basta ayokong mawala yung pag kakaibigan naming dalawa.
Alexa’s POV*
First day of my highschool life. I’m here at the garden of our school. One week past since xander went to america. I know higschool life is one of the most memorable days in our life but how can i enjoy it if someone who is a part of my life is already gone. I want to enjoy and do a lot of memories with Xander in my highschool life but it would be just a dream because his far away from me. Why such things like this needs to happen? :’(
“Excuse me miss. May I sit beside you”
(sino ba tong guy na to nakita naman niya na nag eemote ako dito tapos biglang tatabi)
“Oh. Sure” Matipid lang yung sinagot ko hindi ko naman kasi siya kilala. Infernes ah. Gwapo tong guy. May pag ka chinito at matangkad. Malinis din siyang tignan pero swempre mas gwapo pa din si Xander ko.
“Hmm. I’m Andrei Cyrus Scott. May I know your name?”
“Alexa Curtis Smith”
“You have a beautiful name. Alexa means defender of mankind right?”
“Ah oo. How did you know?”
“I love reading. Nabasa ko lang”
“Ah. Akala ko hindi ka sanay mag tagalog puro ka kasi salita ng english kanina e”
“Sorry. Nasanay kasi ko mag salita ng english coz I came from america pero sanay din akong mag salita ng fluent in tagalog”
“Ah. That’s great. May naalala tuloy ako sayo”
“Really? May I know who is it?”
“Best friend ko. Pumunta na siyang america last week”
“Oh I see. Kaya siguro sad ka ngayon? Iniisip mo siya”
“Oo. Hindi ko pa din kasi tanggap na umalis na siya ng walang paalam manlang”
“Maybe he has a reason. Saka besides all things happened for a reason”
“Maybe your right” hindi ko pa masyadong kilala tong si andrei pero ang gaan ng loob ko sa kanya parang yung pakiramdam ko kay Xander. Nakwento ko pa yung kay Xander. Maybe this guy is one of kind kaya magaan yung loob ko sa kanya.
“Anong year ka na pala?”
“Third year. ikaw?”
“Third year din anong section mo?”
“Section 1”
“Ah sayang. Section A kasi ko. akala ko pa naman kaklase kita”
“Ah. Yung Special section? Hindi kasi ko nakapagtake ng exam. Ayun kasi yung araw na umalis si Xander kaya hindi na ko nakakuha”
“Ah kaya naman pala. Sayang naman. Pero pwede ba tayong maging friends kahit na hindi kita classmate?”
“Oo naman. Why not? Saka tingin ko naman mabait ka e”
“Haha. Oo naman. Ahm. May cellphone ka ba? Pwede ko ba mahingi number mo? Eto oh lagay mo na lang”
“Meron. Sige. Ayan tapos na”
“Thank you “
“Eto oh lagay mo din number mo sa cellphone ko”
“Ayan tapos na. save mo na lang. Nice to meet you Ms. Alexa. So let’s go? mag iistart na din yung flag ceremony”
“Ah sige tara” sabay naman kami nag lakad ni Andrei papunta sa open field kung saan dun pipila yung mga estudyante.
“Good morning to all students. You may fall in line according to your sections. Makikita niyo yung mga nasa harap na SSG officers at COCC na hawak yung mga placards na nakasulat yung mga sections niyo”
“Tara alexa doon tayo oh nakita ko na yung line ng section natin”
(nagulat naman ako sa kanya bigla niyang hinawakan yung kamay ko)
“Ayy sori kung nahawakan ko yung kamay mo. Crowded na kasi tayong mga students kaya hinawakan kita baka kasi mawala ka,wala ka pa naman kasama kundi ako”
“Ah okey lang nagulat lang ako. Salamat”
“Sensya na ulit kung nagulat kita. Buti na lang nga at mag katabi lang yung line ng section natin”
“Oo nga e saka buti na lang nakilala kita”
“Okey students. As I see. Nakaayos na ang lahat sa kanya kanya nilang sections. Welcome to all freshmen students. Blah.blah.blah”
Ang daming sinasabi nung teacher sa harap. Swempre first day of class. Gusto ko na agad pumasok sa classroom. Dapat excited ako like others students na pumasok pero hindi si Xander parin kasi iniisip ko. Pumasok na din kaya siya? Ano na kayang ginagawa niya ngayon? Iniisip kaya niya ko? Hays,.
“Alexa, nakatulala ka papasok na tayo sa classroom”
“Ah sorry.”
“Sige iwan na kita ah. Smile ka naman diyan. Ingat. kita na lang tayo mamayang lunch”
“Sige bbye” nag smile naman ako sa kanya. Ang warm ng presence sakin ni Andrei. Sana maging close ko siya kahit na hindi kami classmates.
Papasok na kami sa classroom sana mababait yung classmates ko at teachers. Bakit kasi hindi ko classmate si Andrei. Edi sana may kakilala na ko hays. Sana maging okey naman tong first day of class ko. Wish me luck Xander.
BINABASA MO ANG
Gotta Find You (ON-HOLD)
Novela JuvenilProperty of QueenBeeeee. Story ito tungkol sa dalawang mag kababata na bumuo ng pangarap maging sikat na singer pero nag kahiwalay sila. Pumunta ng ibang bansa si alexander at nag karoon ng banda haggang sa sumikat ito. Nangako siyang babalikan niya...
