Genç kadın üzerini son kez inceleyip saten elbisesinin üstüne ceketini giydi.
Eylül ayı kendini yavaş yavaş belli etmeye başlamıştı havanın bir günü bir gününü tutmuyordu şaşırıyordu.
Ellerini saten elbisesinin üzerinde usulca gezdirip kıvrılan yerlerini düzeltip evden ayrıldı.
1 aydır Mahizer Holding de vardiyalı olarak çalışıyordu. Görevlendirilen çalışanlar ile bugün şantiye alanına gitmesi gerekiyordu o yüzden bugün biraz daha erken kalkmış bulunuyordu.
Etrafta huzursuzca gözlerini çevirdi.
Gözlerini saran uzun kirpiklerini kapatıp açıyordu sürekli uzun zamandır göz problemi ile uğraşıyordu gözlük taksa iyi olacaktı.
Gelen korna sesi ile taksiyi fark edip taksiye bindi. Kısa bir süre içinde şantiye alanına varmıştı. Giydiği topukluların yanlış olduğunu şimdiden fark etmişti yeni dökülmüş çimentoların üzerinde nasıl yürüyecekti nasıl akıl etmişti?
Parayı taksiye uzatıp, taksiden indi.
Ceketini biraz daha kavrayıp ilerlemeye başladı bu alan soğuktu.
İç çekip şantiye alanına girdi işçileri selamlayıp üst kata inceleyeceği yere merdivenlerden çıkmaya başladı.
Geldiği yeri incelemeye başladı.
Bu alan boyanmaya başlanmıştı fakat duvarlarda boya yerine mermerle kaplanmıştı bu mermerin Romanya'da el işi bir mermer dükkanından geldiğini biliyordu ellerinizi dokununca damar çizgilerin kabarıklığını fark edebiliyordunuz.
Bu mermere ne kadar para harcandığını düşününce bir yıllık maaşı bile etmiyordu.
Ellerini duvardan çekip diğer şantiye bölümlerini incelemeye koyuldu eksik gördüğü yerleri defterine not alıyordu.
" Hanımefendi dikkat edin."
Ona seslenen sesi duyarken bir anda bir çatırtı sesi doldurdu kulaklarını.
Bir anda bileğinden tutulup geriye çekilerek sarsıldı.
Şok içinde kalmıştı. Ne olduğunu anlayamamıştı başta.
"Dalgın davranmamanız gerektiğini böyle bir yerde bilmiyor musunuz?"
Ona seslenen kişiye çevirdi gözlerini bu adamı daha önce görmemişti. Esmer tenine tezat yeşil gözlerine uyumlu siyah saçlarıyla bir adam kaşlarını çatıp onu izliyordu.
Bu adam da kimdi şantiyeye yeni gelen bir çalışan olmalıydı çünkü daha önce bu adamı gördüğünü hatırlamıyordu.
Baret takmamak aptallıktı az daha başına düşecekti..
Ne zamandır yoktum.. Şimdi işte tekrar buralardayım sizlerleyim kalanlarla..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇAYIRDAKİ SON PAPATYA
Literatura KobiecaBen yedi yaşımdan beri bir adam sevdim çok sevdim ama beni ilerde parçalara ayırıp beni kendime prangalara zincirleyecek bir adamdı o. Hergün onun okul kapısından çıkmasını bekleyen onun gözleri gülerken benimde benimde güldüğüm o ağlarken benimde a...
