SUMMARY OF THE STORY
May mga bagay na di natin inaasahang mangyari,may mga pangyayari na masakit at meron din namang masaya.
Tayo tayo rin ang may-akda ng ating buhay, tayo rin ang gumagawa ng mga bagay na may katumbas na pangyayari sa hinaharap.
ikaw ang bida sa sarili mong kwento, at ako naman sa buhay ko.
Alam mong masasaktan ka pero pinagpatuloy mo parin, babaguhin mo ba ito o hahayaan na lang sumabay sa agos ng buhay hanggang sa hinaharap.
Ako si Stephanie Ariana Patriarca, ang bida sa sarili kong buhay o akda.
Isa akong simpleng babae na nangangarap ng isang simpe at masaganang buhay kasama ang aking pamilya not until dumating ka, ikaw na palaging gumugulo sa buhay ko.
Dahil sa pekeng pagmamahalan, di ko namalayang akoy nahulog na talaga ng tuluyan. Hindi nagtagal ay nagtapat ka na rin sakin ng nararamdaman.
My Aero, the boy who make me feel special, happy and contented.
Tumagal ang ating pagmamahalan, akala ko yuon na ang aking hinihiling sa alapaap.
Huli na ng napagtanto kong meron akong isang karamdaman, isang traydor na karamdaman,na kung saan ay unti unti kitang makakalimutan.
Sa araw ng kasal natin, iniwan kita at nasaktan, ayaw ko kase makita kang nahihirapan habang ako ay inaalagaan.
Mas deserved mo yung babaeng makakasama mo habang buhay,di tulad kong nabibilang na lang ang araw sa mundong ibabaw.
Akala ko sa teleserye ko lang to napapanood. Sumama ako sa bestfriend ko,dinamay ko pa sya sa katangahan ko.
Hanggang sa unti unti na akong nilamon ng sakit ko, kaya napagdesisyunan namin na umuwi na ako sa mga magulang ko.
Gusto kitang makasama at gusto kong iaalay ang natitirang araw ko sayo,pero di ko magawa kase ayaw kong nasasaktan ka Aero.
Natagpuan mo ko..
lumuhod ka at nagmakaawang balikan kita,at piliting ituloy ang naudlot nating pagmamahalan.
Sa araw na din na yun, nalaman mo na ang sakit na dala ko.
Sobrang sarap sa pakiramdam na masabi kung ano ang nasa puso mo.
Nagkabalikan tayo...
Inalagaan mo ko...
Sabi ng doctor, maaaring isang buwan na lang ang itatagal ko.
Di ko na inilihim kay Aero iyon.
Buwan ng Disyembre,malapit ng magbagong taon at napapadalas na ang pagatake ng sakit ko.
Di ko na matutupad yung pangako kong hanggang 99 years old tayo magsasama haha
Umaga ng December 31, napagpasyahan nating magpa ring tattoo.
Ito ay isa sa mga huling hiling ko sayo.
Naniniwala ba kayo sa reincarnation?
Kase ako oo.
Naniniwala ako na di man matuloy ang pagmamahaln namin ni Aero, sa sunod na kabanata at may mag tutuloy nito at sisiguraduhin namin na di na ito matatapos.
Gabi na at malapit na ang bagong taon, sabay namin itong sasalubungin.
Nakatulog ako sa balikat nya noon.
Sobrang saya nung araw na yun, pero yun din yung araw na matatapos ang misyon ko sa mundong ito.
Inatake ako ng sakit ko at di ko mapigilan ito, Dire diretso ang takbo ng mga paa ko na kahit ako mismo ay di alam kung saan ito tutungo.
Mahal, kung ito ang araw na yun, patawarin ko sana ako.
Tumawid ako ng di ko alam na may sasakyang parating, di ako masyado napuruhan pero lumala ito dahil na rin sa kundisyon ko.
Pipikit na sana ako ng makita ang isang anghel na pilit nagpaaagising sakin, naaalala ko pa yung sinabi nito sakin.
"ARRIANA,PLEASE WAG NGAYON!DI PA AKO HANDA MAHAL KO!!!! yung ambulansya malapit na!!! KUMAPIT KA LANG OK!! MAHAL!!! WAG MO KO IIWAN,HINDI KO KAYA!! ASAN NA ANG MGA PANGAKO MO! TATANDA PA TAYONG MAGKASAMA!!! WAG KA MUNANG PIPIKIT!!!"
