Prince Café: Batch1-Cup1: Finding My Real Prince

Coffee 1 - SWEET DREAM

(Without futher Ado....) 

@Sadie@

“Yaya!!!!!!”

Nagulantang yata lahat ng mga kasambahay namin at nagkagulo dahil sa pagsigaw ko. Maya maya ay narinig ko ang footsteps sa labas ng room ko.

“Anak! Anong nangyari?!?”

“Baby, okay ka lang ba?!?”

Urgh. Great! Just Great!

It’s my parents. Just to inform you guys, they were really overprotective of me.

“Mom! Dad! I’m fine! I’m really just fine. Where’s yaya Doray?” I asked them inocently.

“She’s upstairs, arranging the room of your Kuya Macro.” sabi ni mommy sa akin.  Nakita kong may bumakas na relief in their face. Si Kuya Macro, he’s a doctor. Kakalipat lang sa kanya ngayon dito sa hospital ng Saint Fe . He’s not actually my brother but my cousin.  We’re 2nd cousin to be exact. Pansamantala siyang makikituloy dito sa bahay namin habang hindi pa fully furnished yung apartment na binili niya sa Sugar Ville. One of the   “Bakit ba sumigaw ka na lang bigla jan ha?”

I moved my head from left to right. Hindi pwedeng malaman nila mommy at daddy kung bakit para akong kiti-kiti ngayong hindi mapaanak *that’s what yaya always say to me whenever i roam around my room and right there and then*. “Nothing mom. Sige na dad. Go back na po sa room niyo, i’m sorry if i made you worry.”

I saw them both raise an eyebrow.

Dapat pala hindi ako sumigaw ng basta basta. Nakalimutan ko kasi na mabubulabog ko sila mommy at daddy sa ginawa ko.

Mayamaya tumango na lang silang parehas at nagpaalam sa akin. “Sasabihan ko na lang si Yaya Doray na pumanhik dito pagkakita ko sa kanya mamaya sa taas.”pahabol na sabi ni daddy pagtalikod nila at pumanhik na sa Third floor ng three floor mansion namin. MANSION. Oo mansion nga. *sigh* were rich.

Alam ko dapat masaya ako pero hindi naman kasi lahat ng mayayaman masasaya diba? Just like other rich kids, my parents were always out of the country. Nagkataon nga lang na may ka-business deal sila dito sa Pilipinas kaya nakauwi sila. The last time they got home, was about a year ago and they have been switching countries since i don’t know when. Bata pa lang yata ako ganyan na.  Hindi ako naghihinakit sa mga magulang ko. Nagtatampo lang siguro. Lalo pa nga at only child lang ako.

Nahiga ako sa queen sized bed ko na nasa left side ng room ko. Pinakatitigan ko bawat sulok. It felt so.... empty. But there were a lot of things inside my room. It’s physically full but emotionally and mentally, there is something wrong in my room........and in the whole house. “Bakit ba di pa rin ako kuntento?”i said to no one in particular.

Then nakarinig ako ng three knocks on the door. Bumungad mula doon si yaya Doray. Bigla ay nakaramdam ako ng excitement. “Bakit nanaman? Tungkol nanaman dun sa mystery guy mo?”i can see a teasing smile on her face.

Si yaya Doray, siya yung tumatayong mother figure sa akin since i’m 5(bata-bata pa siya nun) kaya lahat ng secrets ko,  sa kanya ko ikino-confide.

Pagpasok niya sa loob ng room ko yumakap ako agad sa kanya habang tumitili ng mahina at tumatalon. “Ya, i know his name na!!!! wahhhh!!!!” i shouted as i distanced myself from her.

“Talaga? Aba’y ano bang pangalan nitong pogi mong sinisinta ha?”sabi niya na sumunod sa akin sa pagupo sa kama tapos ay itinaas yung mga litratong nagkalat dun sa higaan.